ZÜMRÜT YEŞİLİ (Meriç & Vera)

⏳16.Bölüm⏳- Aşk mı Başlıyor?

Vera Çelik'in Ağzından:

" Ya kim olacak .. Gözdedir... Gelme dedim ama gelmiş işte yinede cadı .."

"O zaman ben gidip açayım kapıyı... "

Diye söze atıldım...

İkiside başı ile beni onayladılar bende kapıya yöneldim ben kapıya varana kadar bir kaç kez daha çaldı zil... Bende hemen açtım

"Hoşgeldin Gö-"

" Hoşbuldum Vera.."

Cümlemi bitiremeden onun sesi ile bölünmüştü kelimelerim... Gelen kişi gözde abla değildi... O'ydu..

" Ama sen nasıl? Ya... Yaş..ı.."

Şuan gözlerime inanamıyordum...

Yada inanmak istemiyordum galiba

Çünkü bu gerçek olamazdı...

Nasıl yaşıyor olabilirdi?

Mezarına gitmiştim onca sene... Ama şuan karşımda duruyordu...

Kanlı ,canlı bir biçimde bana bakıyordu...

Beynimde sadece şu iki kelime yankılanıyordu... Yaşıyor.. yaşıyor...

Yaşıyor... Yaşıyor...

Evet yıllar önce öldü sandığım günlerce gidip mezarında ağladığım adam yaşıyordu...

Ve şuan tam da karşımda duruyordu...

Bu nasıl mümkün olabilirdi ki? Konuşamıyordum...

Dudaklarımdan kelimeler çıkmıyordu...
Son iki günde duyduklarım ve yaşadıklarımla beynim uyuşmuştu..

Yıllar önce öldü sandığım sevdiğim adam yaşıyordu...

Ozan yaşıyordu...

Hani ölüler geri gelemezdi... Nasıl Ozan yaşıyor olabilirdi ki... Ben bu adamın mezarına gittim cenazesine katıldım... Ölmüştü... Gömdüler onu...

Ama şimdi yaşıyor...

Kendimi zorlayıp dudaklarımı hareket ettirip sadece bir kelime söylemeyi başarmıştım en sonunda..

"Ozan.."

Meriç Alaca'nın Ağzından:

Vera nerdeyse bir 15 dakikadır geri dönmemişti... Bir kapıyı açıp gözdeyi içeri almak bu kadar uzun sürüyor olamazdı değil mi?

Oldukça tedirgindim bir şeyler beni rahatsız etmeye başlamıştı... Demir de bunu farketmiş olacakki dayanamayarak sordu..

"Abi bir sorun mu var? "

Ona cevap vermek le uğraşamazdım şuan...

Hemen oturduğum koltuktan kalktıgım gibi koridorun sonundaki kapıya doğru ilerlemeye başladım...

Aklımdan bin türlü senaryo geçiyordu..
Ama kapıya yaklaştığımda gördüğüm şey aklımın ucundan bile geçmemişti...

Vera'nın lise aşkı Ozan yaşıyordu... Ve şuan tamda Vera ile birbirlerinin gözlerinin içine bakıyorlardı...

Vera'nın bana sırtı dönük olduğu için yüz ifadesini göremiyordum... Ama çok şaşkın ve nerdeyse vücudunun felç geçirecek kadar hissizlestigini görebiliyordum...