Untouched // New Life

[42]

2009,London

Τα λόγια του Gregg είχανε παραμείνει στο μυαλό μου χαραγμένα κάθε στιγμή σκεφτόμουν την στιγμή μου με καθυσήχαζε,ζητώντας μου συγνώμη.Δεν θύμωσα μαζί του δεν μπορούσα να νιώσω την παραμικρή οργή για εκείνον τον τρόπο που σκέφτηκε.Ο καθένας θα σκεφτόταν τα χειρότερα προσπαθώντας να προφυλάξει τον εαυτό του αλλά και τον άνθρωπο που αγαπάει.Προσπάθησε να μου κρύψει την ασθένεια του αλλά δεν τα κατάφερε το πείσμα και η αγωνία μου να δω αν είναι καλά με οδήγησαν να μάθω το κρυμμένο μυστικό του.Ακόμη όμως η ερώτηση που με βασάνιζε τις τελευεταίες μέρες είναι γιατί η Brenda το έμαθες πρώτη;Γιατί δεν ήρθε η ίδια να μου πεις ότι έχει καρκίνο.

Ένιωσα την όραση μου να θολώνει από τα δάκρυα αρκετά είχα κλάψει δεν θα άντεχε το σώμα μου άλλη ένταση.Τα παραμέρισα αμέσως προτού κυλίσουν στα μάγουλα μου.Κοίταξα το ανέγγιχτο φαγητό όπου είχα φτιάξει ένα κόμπος δέθηκε γύρω από το στομάχι μου κοιτώντας το φαγητό.

  Με μια δόση αιδιάς άρπαξα το πιάτο και έριξα το φαγητό μέσα στο καλάθι έπειτα άφησα το πιάτο επάνω στο πάγκο και βημάτισα προς το σαλόνι.Η Tanya ευτυχώς έλειπε θα με έβριζε που δεν έφαγα πάλι.Πάντα όταν είμαι αγχωμένη δεν μπορώ να φάω αντίθετα με την Tanyaπου δεν αφήνει τίποτα στο ψυγείο.Γέλασα σε αυτή την σκέψη καθώς κάθισα στο καναπέ μαζεύοντας τα πόδια κοντά μου.Κοίταξα την κλειστή τηλεόραση για μερικά δεύτερα.

Σιωπή,νεκρή σιωπή.Αυτό ήθελα εκείνη την στιγμή να ξεχαστώ από όλα να βάλω σε τάξη όλες τις μπερδεμένες σκέψεις μου,τα ερωτήματα και τους φόβους για το μέλλον.Σε ένα χρόνο θα αποφοιτούσαμε με τον Gregg μετά από εκεί και πέρα τι θα γινόταν.Θα ήτανε καλά και μετά θα με άφηνε.Αυτούς τους δύο μήνες καμία κίνηση του δεν έδειξε πως θα με άφηνε αντίθετα προτού φύγουμε για το Λονδίνο μου πέταξε μερικά υπονοούμενα.

"Αλήθεια πιστεύεις πως θα σε αφήσω να σε πάρει άλλος είναι μόνο δική μου"

 Τα λόγια του ήχυσαν μέσα στο μυαλό μου κάνοντας με γελάσω αδύναμα.Μόνη δική του.Αυτό με τρόμαζε αλλά ταυτόχρονα με έκανε να το αγαπώ ακόμη περισσότερο.Η αγάπη δεν έχει όρια,δεν παίζει ρόλο πόσο καιρό γνωρίζεις τον αλλόν αλλά τι σε κάνεις να νιώθεις για εκείνον.Όταν τον αντίκρισα για πρώτη φορά ένιωσα τόσο διαφορετικά.Δεν μπορούσα να προσδιορίσω τα συναισθήματα μου για εκείνον στην αρχή όταν τον έβλεπα να περνάει από δίπλα μου έχοντας το πιο όμορφο χαμόγελο που είχα δει ποτέ έκανε την καρδιά μου να φτερουγίζει σαν μικρού παιδιού καστανά μάτια του παρόλο που είχανε την πιο συνηθισμένη απόχρωση εκείνα τα μάτια κοίταξαν μέσα στην καρδιά μου.