Untouched // New Life

[1]

 Καθώς ετοίμαζα την βαλίτσα μου για το ταξίδι που προετοίμαζα εδώ και αρκετό καιρό το κινητό μου χτύπησε επάνω στο γραφείο μου.Άφησα το μπλουζάκι που κρατούσα και κινήθηκα προς το γραφείο είδα το όνομα της κλήσης ήτανε από τι δουλεία,έσφιξα το κινητό μέσα στην παλάμη μου,τι να ήθελαν;Πήρα μια βαθιά ανάσα και πάτησα το πλήκτρο απάντησης η τσιριχτή φωνή της Mia με έκανε να απομακρύνω το κινητό αυτόματα από το αυτί μου.Τι είχε πάθει;

"Mia είσαι εκεί;"την ρώτησα δισταχτικά ενώ γύρισα προς την βαλίτσα μου.

"Stella πρέπει να έρθεις γρήγορα στο περιοδικό"μου φώναξε ενθουσιασμένη.Έσμιξα τα φρύδια μου γεμάτη απορία δεν δούλευα είχα ζητήσει αδεία για δύο εβδομάδες,ύστερα από δύο χρόνια σκληρής δουλείας στου γραφείο ήθελα να πάρω μια ανάσα από όλο αυτό το φορτίο που είχα ποτέ μου δεν είχα βγει στο εξωτερικό ήτανε ένα από τα όνειρα μου που σε λίγες μέρες θα πραγματοποιόνταν.

"Mia δεν ξέρω αν θυμάσαι αλλά έχω άδεια και-"η φωνή της αμέσως με διέκοψε.

"Stella πίστεψε με η άδεια είναι άχρηστη μπροστά σε αυτό που θα δεις"μου είπε γεμάτη χαρά πέρα από την φωνή της άκουγα και άλλες φωνές.Τι είχε γίνει;

"Ντύσου και έλα η Ellen-"αμέσως σταμάτησε καθώς άκουσα την Ellen να φωνάζει το όνομα μου και να με παρακαλάει να έρθω.Κούνησα το κεφάλι μου μπερδεμένη προσπαθώντας να σκεφτώ τι έχει συμβεί στο γραφείο.Ποίος έχει προκαλέσει τόση αναστάτωση;

"Καλά θα έρθω"της φώναξα αγανακτισμένη και τερμάτισα την κλήση αμέσως.Ο θυμός μου αμέσως εκτοξεύτηκε στα ύψη δεν με σεβόντουσαν γαμώτο μου έπειτα από δύο χρόνια που δούλευα στο περιοδικό ως fashion manager και δημοσιογράφος τους είχα κλείσει τις καλύτερες δουλείες και αυτό ήτανε το ευχαριστώ τους.

Ποτέ δεν μου ήμουν αχάριστη αλλά κάποια στιγμή φτάνεις στο σημείο να θέλεις να φύγεις από όλη αυτή την τρελή ρουτίνα,να ξυπνάς από της έξι και να φτάνεις στο γραφείο έχοντας μπροστά σου ένα ολόκληρο βουνό από άρθρα να σε περιμένουν.Πέταξα το κινητό μου στο κρεβάτι και κινήθηκα προς την ντουλάπα.Εφόσον έπρεπε να πάω στο γραφείο έπρεπε και να ντυθώ ανάλογα.

[...]

Τα τακούνια μου ηχούσαν επάνω στο πάτωμα καθώς διέσχιζα νευριασμένη τον διάδρομο που οδηγούσε στο γραφείο της Ellen εκτός από υπεύθυνη του περιοδικού ήτανε και φίλη μου παρόλο που ήτανε μεγαλύτερη από εμένα κατά δέκα χρόνια είχε μυαλό μια εικοσάχρονης.Χωρίς να χτυπήσω έσπρωξα την γάυλινη πόρτα του γραφείου της και μπήκα μέσα,βρήκα την Ellen να κάθεται πίσω από το μεγάλο γραφείο της κοιτάζοντας με άφωνη από την ξαφνική έφοδο στο γραφείο.Χωρίς να την αφήσω να μιλήσει σταύρωσα τα χέρια στο στήθος μου και ξεκίνησα τον λόγο που είχα σκεφτεί κατά την διάρκεια της διαδρομής προς το περιοδικό.

"Ellen χωρίς να θέλω σε να προσβάλω ζήτησα άδεια για μερικές μέρες ώστε να ξεκουραστώ και ξαφνικά εκεί που ετοιμάζομαι να φύγω με παίρνει τηλέφωνο η Mia για να μου πει να έρθω γιατί με ζητάς νόμιζα ότι το ξεκαθαρίσαμε και-"φλυαρούσα τον λόγο χωρίς να ξεχνάω την παραμικρή λέξη ήμουν κουρασμένη,θυμωμένη αλλά κυρίως ένιωθα κορόιδο πίστευα πως έπειτα από όλο αυτήν την δουλειά των δύο χρόνων που ήμουν στο περιοδικό θα μου έδινε την άδεια που της ζήτησα.Έπρεπε να φύγω από το Λονδίνο έστω και για λίγο είχανε συμβεί τόσα πολλά τα δύο τελευταία χρόνια που χρειαζόμουν αναπλήρωση τον χαμένων δυνάμεων μου.

"Stella-"αμέσως σταμάτησα καθώς την κοίταξα απογοητευμένη αλλά εκείνη παρέμεινε να με κοιτάει με ένα χαμόγελο χαραγμένο στα έντονα κόκκινα χείλη της.Μου έκανε νόημα να κοιτάξω πίσω από εμένα,χωρίς να καταλαβαίνω τι εννοεί γύρισα και κοίταξα το σημείο που μου έδειξε.Μπροστά μου βρήκα πέντε αγόρια να με κοιτάνε άφωνα,όλες οι αποχρώσεις τον ματιών τους είχανε στραφεί επάνω μου κάνοντας με νιώσω μια ζέστη στα μάγουλα μου.