Untouched // New Life

[9]

"Δεν μπορώ να το πιστέψω πως αύριο φεύγεις"αναφώνησε η Tanya από το σαλόνι,πήρα τα δύο ποτήρια και το μπουκάλι με το κρασί που είχα αγοράσει.Περπάτησα προς το σαλόνι και ακούμπησα τα ποτήρια και το κρασί επάνω στο μικρό τραπεζάκι.Η Tanya ήτανε μαζεμένη στην άκρη του καναπέ και κοιτούσε την φωτογραφία με τον Gregg και με μένα.Ήτανε το τελευταίο ταξίδι μας προτού διαγνωστεί ξάνα η ασθένεια του,εκείνη η φωτογραφία ήτανε τραβηγμένη στο Παρίσι.Μου είχε κάνει έκπληξη για την νέα μου δουλεία αλλά για την επέτειο των τριών χρόνων της σχέσης μας.Σπάνια συναντούσες έναν τέτοιο άνθρωπο ένιωθα τυχερή,ευτυχισμένη και "πλούσια"σε συναισθήματα και στιγμές μαζί του.Άλλα όλα χάθηκαν όταν ξαφνικά άρχιζε να γίνεται αδύναμος ξανά.

"Πιστεύω πως θα αγαπήσεις κάποιον άλλον που θα-"η φωνή της Tanya με έβγαλε από τις σκέψεις μου,την κοίταξα και άρπαξα το ποτήρι της το πρόσφερα και εκείνη με ένα αδύναμο χαμόγελο το πήρε,άνοιξα το κρασί και άρχιζα να γεμίζω το περιεχόμενο του.

"Δεν πιστεύω πλέον στην αγάπη"της είπα όταν γέμισα και τα δύο ποτήρια μας,ακούμπησα το κρασί επάνω στο τραπέζι και πήρα αυτόματα την κορνίζα που κοιτούσε.Το χαμόγελο που αγαπούσα δεν θα το ξανά έβλεπα ποτέ,είχε πεθάνει και μαζί του πήρε και εμένα.

"Μην λες χαζομάρες θα ξανά αγαπήσεις χωρίς αυτό να σημαίνει πως θα ξεχάσεις τον Gregg"άκουσα την οργισμένη φωνή της.Αναστέναξα βαριά και κάθισα δίπλα της. 

"Ας μην το συζητήσουμε με τον Niall μιλάς;"την ρώτησα αλλάζοντας θέμα και μόνο στο άκουσμα του ονόματος του το πρόσωπο της φωτίστηκε,πρόσεξα πως τα μάγουλα της πήραν αυτόματα χρώμα.

"Μιλάμε κάθε μέρα μου ζήτησε να βγούμε αύριο προτού φύγετε"η τσιριχτή φωνή της τρύπησε τα αυτιά μου.Πρώτη φορά την έβλεπα ερωτευμένη,o Νiall την άλλαζε σιγά-σιγά προς το καλύτερο.Η Tanya δεν ήτανε από τις κοπέλες που έπεφτε εύκολα και ο Niall το είχε καταφέρει να ρίξει το τοίχος της.

"Εννοείται πως θα βγείτε ελπίζω να μην σε πάει σε κανένα μέρος όπου θα έχει πολύ κόσμο"της είπα ενώ πήρα το ποτήρι και ήπια μια γουλιά από το κρασί μου.Εκείνη αυτόματα κούνησε θετικά το κεφάλι της.

"Έχεις δίκιο είμαι σίγουρη πως αν μας δούνε οι φανς θα με μισήσουν"ακούστηκε τρομαγμένη σε μια στιγμή αυτό με έκανε να γελάσω κοιτώντας το πανικόβλητο πρόσωπο της.Έβαλα το χέρι μου πίσω στην πλάτης και την χτύπησα απαλά.

"Έλα μωρέ δεν έγινε και τίποτα το πολύ,πολύ να σε βγάλουν λεσβία και να πουν πως γίνεται για διαφημιστικούς λόγους η σχέση σας" αστειεύτηκα μαζί της και εκείνη αυτόματα με κοίταξε με φλογισμένο γεμάτο οργή βλέμμα.

"Δεν βοηθάς"είπε θυμωμένα και σταύρωσε τα χέρια της στο στήθος της.

"Πλάκα κάνω όλα καλά θα πάνε θα είμαι και εγώ μαζί του θα τον προσέχω γιατί ξέρεις υπάρχουν  ένα σορό κορίτσια και ποτέ δεν ξέρεις τι  μπ-"

"Stella"με διέκοψε απότομα η Τanya και αμέσως την αγκάλιασα σφιχτά.

"Το ξέρεις πως μου αρέσει να σε πειράζω και επειδή σε αγαπώ σου εύχομαι και καλό βόλι μαζί του"αυτόματα ένιωσα το κρασί να πέφτει επάνω στο πρόσωπο μου.Έκλεισα τα βλέφαρα μου και σκούπισα με τις παλάμες μου το κρασί από το πρόσωπο μου.

"Έγινες κακιά και τώρα πρέπει να ανταποδώσω"αμέσως πήρα το δικό μου κρασί και το έχυσα επάνω στα μαλλιά της εκείνη τσίριξε κάνοντας να πέσω κάτω από τα γέλια .

[...]

 Έριξα μια τελευταία ματιά στο είδωλο μου.Τα μαλλιά μου ήτανε πιασμένα σε κοτσίδα ενώ το ντύσιμο μου ήτανε απλό ένα λευκό μπλουζάκι και ένα μαύρο παντελόνι σε συνδυασμό με μαύρα ψηλά μποτάκια.Το μακιγιάζ μου ήτανε απλό είχα τονίσει μονάχα με μάσκαρα τα γαλανά μάτια μου.Αμέσως άκουσα το κουδούνι να ηχεί στο διάδρομο.Έτρεξα και άνοιξα την πόρτα μπροστά μου βρήκα έναν μεγαλόσωμο άντρα με κοντά μαλλιά και μούσι,φορούσε μαύρα ενώ το βλέμμα του με κοιτούσε αυστηρά.Δεν είχα αργήσει.Τον κοιτούσα γεμάτη αμηχανία.

"Είστε έτοιμη δεσποινίς Still;"με ρώτησε άτονα και εγώ του ένευσα αδύναμα.

"Οι βαλίτσες σας;"με ρώτησε ξανά στον ίδιο άτονο τόνο.Μπήκα μέσα στο μικρό σαλόνι και του έδειξα τις δύο μεγάλες βαλίτσες μου και έναν μικρό σάκο.Ο άντρας μπήκε μέσα κοιτώντας με και χωρίς να πει τίποτα πήρε τις βαριές βαλίτσες μου με ευκολία πήγε να πάρει και τον μικρό σάκο.

"Δεν χρειάζεται θα το πάρω εγώ ήδη είστε φορτωμένος"του απολογήθηκα ευγενικά και χωρίς πει τίποτα έφυγε από το σαλόνι.Πήρα τον μικρό σάκο βημάτισα προς την πόρτα και σε μια στιγμή ένιωσα ένα κενό,γύρισα το σώμα μου κοιτώντας το μικρό διαμέρισμα.Η εικόνα του Gregg να κάθεται στο καναπέ διαβάζοντας το αγαπημένο του βιβλίο καθώς εγώ έφευγα για την δουλεία,θυμόμουν ολοκάθαρα το βλέμμα του και ένα πονηρό χαμόγελο να σχηματίζεται στο πρόσωπο που αγαπούσα.

"Να προσέχεις και μην αργήσεις να έρθεις"μπορούσα ακόμα να ακούσω την φωνή του.

"Μην ανησυχείς θα προσέχω σε αγαπώ αγάπη μου"ψιθύρισα με ραγισμένη φωνή,Μακάρι να με άκουσε,μακάρι να τον είχα δίπλα μου γαι να με στηρίξει.Έριξα το βλέμμα μου στο κενό και χωρίς να κοιτάξω άλλο το διαμέρισμα έκλεισα πίσω μου την πόρτα αφήνοντας τις αναμνήσεις μας και χαμογέλασα αδύναμα στον εαυτό μου.Μια νέα ευκαιρία ανοιγόταν μπροστά μου.

________________

 Νέο κεφάλαιο επλίζω να σας αρέσει.Συγνώμη που άργησα να ανεβάσω αλλά  στην Θεσσαλονίκη δεν έχω ίντερνετ και για σαββατοκύριακο γύρισα πίσω στην πόλη μου όπου έχω.Σύντομα θα έχω ίντερνετ.Αν σας αρέσε το κεφάλαιο ψιφήστε και σχολιάστε.Many kisses <3 :*