ÇİVİLİ TOPUKLAR (Tamamlandı)

Bölüm 4

Tarkan çalışma masanın başına oturdu. Önünde renkli kumaşlar vardı. Uygun numaradaki kalıbı da ortaya koymuştu. Nedense içinden renkli bir ayakkabı yapmak geçiyordu. Ahu'ya renkleri yakıştırmıştı. Rahat olmalıydı, ayağını sarmalıydı. Yüzünde beliren tebessümün farkında olmayarak işe koyuldu. Bazen tasarımlar akıp giderdi. Hiçbir falsosu olmadan muhteşem bir ayakkabı çıkardı ortaya. Tıpkı şimdi olduğu gibi...

Eserinin son haline bakıp kendiyle gurur duyarak özel kutusunun içine yerleştirdi. Aşağıdan müşterisinin geldiği haberi geldi. Yıllardır ayakkabı tasarladığı Güldem Hanım ve eşi üst kata çıktı. İleri yaşlarına rağmen el ele gelmişlerdi yine.

"Benim yetenekli oğlum yine nelerin peşinde? Kapanmışsın yine buraya"

"Sizin gibi özel biri için çalıştım."

"Bak bak laflara bak. Bu çocuk biliyor kimi nereden vuracağını."

Gülüşerek oturdular. Güldem hanım istediği ayakkabıyı tarif etti. Tarkan dikkatle dinleyerek not aldı. Kalıbı rafta hazır olmasına rağmen tekrar ölçü aldı. Malum yaş ilerleyince ayak da şekil değiştirebiliyordu. Tecrübeli kadın biraz Tarkan'ı sıkıştırmak istedi. Az önce gözlerinde farklı bir ışık yandığını görmüştü.

"Bu diğer özel olan kişi kim?"

Tarkan notlarını alırken başını kaldırmadı ama sırıttığını ikisi de gördü.

"Şimdilik sadece bana özel."

"O bilmiyor mu?"

Başını iki yana salladı. Normalde duygularını başkası ile paylaşmazdı ama Ahu'ya hissettikleri diğerleri gibi değildi. Onu tanımak istediği gibi herkese de anlatmak istiyordu. Bu bile kızı farklı kılıyordu.

"Müşterin mi?"

"Güldem sıkıştırmasana çocuğu."

"Ay dur Nuri! O da anlatmaya gönüllü, anlarım ben"

Tarkan çiftin atışmalarını zevkle izledi. Meraklı bir kadındı Güldem ama dozu iyi ayaralardı. Israrcı olmazdı fakat ne soracağını iyi bilirdi.

"Biz daha tanışmadık."

"E ayakkabı yapmışsın"

Bu defa kadın gerçekten şaşırdı. Nuri Beyin bile ilgisini çekti.

"Hediye yaptım. Umarım yanlış anlamaz."

"Bu çok özel bir hediye... Anlayabilir de..."

Tarkan tereddütle dudağını kemirdi. Büyük bir hevesle ayakkabıyı yapıp kutulamıştı fakat şimdi düşününce iyi bir fikir olmadığı kanaatine vardı.

"Ayakkabısı ayağını vurdu, canı acıdı. O an ihtiyacı var diye düşünerek..."

Cümlesini tamamlayamadı. Bu hediyeyi çok vermek istiyordu. Tasarımının ayağına yakışacağını biliyordu. Birçok bahane yaratabilirdi fakat sonucu havada kalacaktı.

"Sen âşık mı oldun?"

Sorunun cevabını kendi de bilmiyordu. Beğenmişti, fazlasıyla etkilenmişti. Gözlerini ayıramamıştı. Hiç tanımadığı birine sadece fiziksel özellikleri yüzünden âşık olunur mu?

"Ben... Bilmiyorum."

Çift bakışarak gülümsediler. Ya gerçekten âşıktı ya da olma yolunda hızlı adımlarla ilerliyordu.

"Benim ayakkabım için acele etme. Almaya geldiğimizde tekrar soracağım bu soruyu sana."

"Tamam"

Tarkan çocuk gibi kala kalmıştı karşılarında. Güldem Hanım bir güzel kafasını bulandırıp olmadık soruları yerleştirmişti.