An Adopted Girl

CHAPTER 27

[Chapter 27: Is it the end?]

The end will always
be the beginning

Alvin POV's

Napatawa ako ng kaunti habang ginagapos sa isang deletcheng poste. "Hah, walang hiya kayo" sigaw ko para mapangiti ulit si jane.

"Mapapagod ka lang 'yan kung palagi kang sumisigaw" saad ni jane para mapakuyom ako sa aking dalawang kamay. "Kung hindi dahil sayo! Kung hindi lang tinanggap yung request mo edi sana buhay pa si ate ngayon!" sigaw ko ulit para mapatawa ulit si jane.

"Kung hindi lang dahil sayo hindi na sana magkadeletche-letche" sigaw na saad ko kay jane para mapatawa at pumunta siya sa aking harapan at lumuhod.

"Kung kailangan kang patayin ka, patayin ka" saad ni jane para mapasigaw ulit ako. "Wala kang hiya binihisan at inaalagaan ka sa amin! pero ano ngayon ito ba yung sukli mo saking  pamilya? Hah!" sigaw ko para mas lalo siyang mainis sa akin.

"Hindi lang kayo ang nauna mas may nauuna pa sainyo" saad niya at agad niya akong iniwan dito sa isang poste na tangi kong katabi lang ay isang duguang aso na pinatay nila.

Ilang oras nila akong iniwan dito ng makita ko si lydia na napadaan sa harap ko. "Lydia" Saad ko kay lydia para mapalingon siya sa akin at napangiti.

"Ano po iyon?" saad niya at napaharap siya sa akin. "Can you help me pleased?" Saad ko para mapailing siya  sa akin. "Hindi pwede eh" saad niya. "Candy gusto mo? o biscuit, marami ako" saad ko at napangiti ng kaunti. "Talaga!" gulat niyang saad para mapangiti ako ng patago ng biglang lumitaw ang isang babae sa likod niya. "talaga hindi pwede eh" tawa ni lydia at sumasabay din ang isang babae sa pagtawa niya.

"Kahit anong gawin mo, hindi ka makakatakas dito, kung makakatakas ka sisiguraduhin namin na mahahanap ka ulit" saad niya para gulat akong sumigaw.

"Kayo dapat ang mapaparusahan! pinatay niyo lahat!" Sigaw ko pa para mapailing-iling siya.

"Kung sasabihin kong Oo, magagalit kaba?" mahinahon niyang tanong sa akin mas lalo akong mapasigaw. "Wala ka talagang hiya!" sigaw ko pa. "Segi, sigaw kalang para maubusan ka ng boses" saad niya para maalapit siya sa akin napatulala siya sa akin.

"Gwapo mo talaga noh" saad niya. "sayang ngalang kasi sisirain koyang pagmumukha mo" saad niya. Napaatras siya ng kaunti at sabay sipa sa aking mukha para mapatuko at mapahawak ako sa aking ilong na may tulong dugo at agad akong tumingin sa kanya.

"Yan yung tama dapat tahimik kanalang, okay" saad niya at tumalikod at naglalakad na papalayo sa akin. "Wala ka talagang hiya" mahina kong saad para biglaan siyang napalingon sa akin at napatingin siya sa akin at sabay ngiti ng kaunti ng biglaang nagtataasan ang mga balahibo ko ng nadinig ko ang kanyang binibigkas "kill me loved..." saad niya para napayuko ako at napayukom ng aking kamay.

Lumipas ang ilang oras ay sunod sunod na sila nagsilapitan sa akin. "Sinong gumawa nito sakanya!" sigaw ni jane para masindak si lydia at tahimik lang nakatayo ang babae sa likod ni Jane.

"Ako." biglang saad ng babae para mapalingon si Jane at nilapitan niya ito at bigla niya itong sinampal ng malakas kasabay nun ay ang  pagtawa ng babae habang ito ay nakayuko. "Actually kulang pa iyan" mahinang saad ng babae at tumingin siya kay jane at hinawakan niya ang kaliwang pulso ni jane na siyang ginamit sa pagsampal sa kanya.

"Your pulse was fast, Jane" saad ng babae "Nervousness? kala ko ba hindi ka natatakot" saad ng babae para mas siklaban si jane sa takot at kaba sa tuwing magsasalita ang babae ay para bang may babala ang kanyang mga saad.

Agad napa-atras si jane sa harap para mabangga niya ako para mapaabante siya ng kunti. "Don't ever fight with me" saad ng babae para mapa-tango ng maraming beses si Jane sa babae at umalis na si jane papalabas kasunod nun ay ang pag lakad ng babae sa akin.