enişten yesin seni

2.

"Minseo!"

Hyunjin, kafede zar zor da olsa tanıdığı kıza seslendi. Elini kaldırıp kıza gülümsedi.

"Hyunjin! Gel buraya."

Hyunjin hızlı adımlarla kızın yanına ulaştı ve sandalyeye oturdu.

"Çok uzun zaman olmuş. Değişmişsin."

"Evet ben değiştim ama sen hala aynısın Hyunjin."

"Haklısın, ben eskiden de olduğu gibi mükemmelim."

"Narsistliğin de hiç değişmemiş."

"Hwang Narsist Hyunjin."

"Hemen konuya gireceğim Hyunjin. Sevdiğin birisi var mı?"

Hyunjin, duyduğu şey karşısında şaşırmıştı. Böyle bir soru beklemiyordu.

Ve ne diyeceği konusunda emin değildi.

Evet, var. Senin kardeşin. Mi demeliydi?

Yoksa

Hayır, yok. Mu demeliydi?

"Hyunjin?"

"A-ah dalmışım kusura bakma."

"Sorun değil. Ama hala sorumun cevabını vermedin."

"Yok. Neden böyle bi soru sordun?"

"Evleneceğiz."

Hyunjin şaşkınlıkla ayağa kalkmıştı.

"Ne?!"

"Hey sessiz ol."

Yaptığı saçmalığı fark edip geri yerine oturdu.

"Ne evlenmesi Minseo?"

"Bak herseyi anlatacağım tamam mı? İlk öncelikle sakin ol lütfen."

"Tamam anlat, dinliyorum."

"Biliyorsun, şirketin başına geçmek istiyorum. Bu her zaman benim hayalimdi. Fakat babam seninle evlendiğim sürece şirketin başına geçebileceğimi söyledi."

"Neden özellikle ben?"

"Aile dostumuzsunuz. Senden daha iyi bir aday bulamadı."

Doğrusu, sizden daha zengin birisi bulamamasıydı.

"Anlıyorum ama yine de ben kimseyle evlenmek istemiyorum."

"Sadece 1 ay, Hyunjin. Sonra boşanacağız."

"Peki benim ailem ne olacak? Şüphelenmezler mi sence?"

"Uzun zamandır birbirimizden hoşlandığımızı söylersin."

"Bilemiyorum Minseo. Bana biraz zaman ver."

"Zamanımız yok Hyunjin. Lütfen şuan bir karar ver."

Hyunjin'in o an aklına gelen şey onu hafifçe gülümsetmişti.

Tabi ya sevdiği çocuğa böylelikle daha yakın olabilirdi. Ona ilk görüşte aşık olmuştu Hyunjin. Evet hayatında sayılı kez görmesine rağmen yıllardır aşıktı Seungmin'e. Ama kimseye bundan söz edemiyordu. Çünkü homofobik bir dünya da yaşıyordu. Daha da kötüsü homofobik bir ailede...

Gay olduğu haberleri çıkarsa hem şirketin itibarı hem de Hyunjin'in itibarı mahvolurdu. Bu yüzden Hwang Hyunjin, Kim Seungmin'i gizli sevmeye mahkumdu.

Onu en son 1 yıl önce görmüştü. Bu da aile yemeğindeydi. Pek konuşmuşlukları yoktu. Ama Hyunjin'e, Seungmin'i uzaktan izlemek bile yetiyordu. Kıkırdamaları, Hyunjin'e melodi gibi geliyordu. Ve Hyunjin, bu melodiyi kendisinden başka kimsenin duymasını istemiyordu.

Belki size saçma gelebilirdi ama Hwang Hyunjin sayılı kez gördüğü bir adama delicesine aşıktı.

Ve şuan ona en mantıklı gelen fikir, Seungmin'e yakın olmak için onun ablasıyla evlenme fikriydi.

"Hyunjin? Lütfen artık birsey söyle."

"Kabul ediyorum."

"Gerçekten mi?"

"Evet, Minseo. Dediğin gibi sadece 1 ay sürecek bu ilişki. Senin hayatını düzene sokacaksa 1 ay dayanmaya razıyım."

Kim Seungmin'e yakın olacaksam 1 sene bile razıyım.

"Çok teşekkür ederim Hyunjin. Bu iyiliğini hiçbir zaman unutmayacağım."

////

Hyunjinnnnnn 😭😭😭😭😭😭😭