enişten yesin seni

29.

"Enişte beni okula bırakır mısın?"

"Tabi ki."

Kapının önünde olan ikiliye Minseo bakıyordu.

"Hyunjin aksam eve erken gelir misin? Söylemem gereken bir şey var, biliyorsun."

"Gelirim."

Seungmin, ablasının eşine aşkla baktığını görünce kalbinin acıdığını hissetti.

Ablamla aynı kişiye aşık olacağım hiç aklıma gelmezdi.

"Görüşürüz abla."

"Görüşürüz bebeğim, seni gelismelerden haberdar ederim."

Ablası kardeşine göz kırpıp gülümsemişti, Seungmin ise onun demek istediğini gayet iyi anlamıştı.

İtiraf edecek...

"Görüşürüz Hyunjin."

"Görüşürüz Minseo."

Evden ayrılan iki genç arabaya binmisti.

"Özel şoförün bile oldum."

Seungmin kıkırdayınca, Hyunjin ona bakıp gülümsedi.

"Bir şey sorabilir miyim Seungmin?"

"Evet?"

"Dün sarhoşken bana yazdın, hatırlıyor musun bilmiyorum."

"H-hayır, hatırlamıyorum."

Hyunjin'in aniden arabayı durdurmasıyla Seungmin ona bakmıştı.

"Ne oldu?"

"Seungmin bana yalan söyleme, sabahta sırf bu yüzden eve gelmedin mi zaten?"

"Ben-"

"Artık dürüst olur musun lütfen? Benden hoşlandığını söyledin, inkar edeceğine adım gibi eminim ama artık olayları sarhoşluğa bağlama. Sende biliyorsun aramızda bir çekim var, ikimizde birbirimizden hoşlanıyoruz."

"Tamam hoşlanıyorum."

Hyunjin gelen itirafla gülümsemişti.

"Biliyordum."

"Hyunjin bak biz gerçekten birlikte olamayız."

"Neden bebeğim? Söyle de bileyim."

Hyunjin, Seungmin'in yanağını nazikçe oksamaya başlamıştı.

"Söyle bana Seungminim, neden?"

"B-bu yanlış bir şey."

Seungmin ağlamaya başlayınca Hyunjin onun gözyaşlarını silmekle meşguldü.

"Yanlış olan ne Seungmin? Birbirimizi seviyoruz işte, bunun nesi yanlış?"

"S-sen ablamla evlisin."

"Boşanacağız, bugün boşanma kağıdını götüreceğim eve. Sözleşmemiz bitiyor, onunla ayrılacağım sana koşacağım."

"Y-yapma."

"Neden?"

"A-ablam senden hoşlanıyor."

Hyunjin duyduğu şeyle kan beynine şıçramıştı.

"Ne?"

"Onu üzme Hyunjin, onunla ayrılma."

"Seungmin sen ne diyorsun? Ben senden hoşlanıyorum, ondan değil. Sevmediğim bir insanla nasıl evli kalabilirim?"

"Bu zamana kadar nasıl kaldıysan öyle kal."

Seungmin'in aniden arabadan inmisti, Hyunjin ise onun arkasından gidiyordu.

"Böyle gidemezsin, konuşmalıyız."

"Konuşacak bir şey yok. Benden vazgeç, bende senden vazgeçeceğim."

Hyunjin, Seungmin'in ellerinden tutup ona dolu gözleriyle bakıyordu.

"Yapamam, ben seni çok seviyorum Seungmin."

"Yapmalısın."

"Yapmayacağım! Minseo'nun benden hoşlanması umurumda bile değil, ondan boşanacağım."

"Hani benim zıttıma bir şey söyleyemiyordun?"

"Çünkü bu sefer benden istediğin şeyi yapamam."

"Tamam boşan ama yine de benimle olma fikrini aklından çıkart."

"Ben ablanın bu saçma evlilik teklifini senin için kabul ettim! Bu oyuna 1 ay boyunca senin için katlandım! Bana şimdi senden vazgeçmemi bu kadar kolay bir şekilde söylemezsin!"

Hyunjin bir yandan ağlıyor bir yandan da bağırıyordu.

"Ablamla düşman mı olalım?! Söylesene, onunla düşman mı olayım?!"

"Peki biz? Onun istediği olacak ama biz ne olacağız? Birbirimizi gizli gizli mi seveceğiz?"

"Sevmeyeceğiz, vazgeçeceğiz."

"Benden her seyi işte ama senden vazgecmemi asla!"

"Gidiyorum ben."

Seungmin, Hyunjin'in elini itip gitmişti. Büyük olan ise sadece arkasından bakmıştı.

////

Bugün aytyi de oldum üstümden koca bir yük kalkmış gibi hissediyorum çok mutluyumm 💙