enişten yesin seni

22.

Hyunjin kalktığında kollarının arasında Seungmin'i görünce gülümsedi fakat sonradan aklına Minseo geldi ve bebeğini uyandırmamak için yatağından yavaşça kalktı iç çamaşırını ve pantolunu giyip salona gitti.

"Minseo?"

Umarım gelmemişsindir.

Lütfen bizi o halde görmemiş ol.

Minseo'nun evde olmadığını anlayınca mesaj atmaya karar verdi.

*
Hyunjin
Minseo

Hyunjin
Neredesin?
Eve uğradın mı?

Minseo
Ah kusura bakma Hyunjin
Sana haber vermeyi unuttum
Dün Narae de uyuya kalmışım o yüzden akşam gelemedim
Sabahta hemen şirkete gittim
Eve uğramadım yani

*

Hyunjin rahatlamıştı, telefonunu kenara bıraktıktan sonra banyo yapmaya gitti.

Seungmin ise eniştesi banyodayken uyanmıştı. Başı fazlasıyla ağrıdığı için başını tutarak etrafa bakındı.

"Burası neresi?"

Kendi kendine mırıldanan Seungmin, nerede olduğu konusunda hiçbir fikri yoktu.

Sonradan aklına dün olanlar geldi, en son enistesiyle film izliyorlardı. Seungmin içkiyi çok kaçırdığını hatırladı ve anın şokuyla eliyle ağzını kapattı.

Altının ise çıplak olduğunu anlayınca, örtüyü açtı.

"O-olamaz."

Ardından hızlıca iç çamaşırını ve pantolunu giydi.

Hyunjin ise banyodan çıkmıştı, Seungmin'in uyandığını görünce ona gülümsedi.

"Günaydın bebeğim, bence temizlenmek için banyoya girmelisin."

Seungmin, karşısında ki adamın pişkince sırıtmasına şaşırmıştı ve ona tiksinerek baktı.

"B-biz ne yaptık?"

Hyunjin, Seungmin'i rahatlamak için ona yaklasiyordu fakat o yaklastikca Seungmin geri gidiyordu.

"Yaklaşma."

"Seungmin, lütfen dinle beni."

"Neyi dinleyeyim? Yaptığımız iğrenç şeyi mi?"

"Sakin olur musun lütfen?"

"Ben resmen seninle yattım ve benden sakin olmamı mı bekliyorsun?"

"Sadece bir anlık hataydı, sarhoştun."

"Peki sen? Sen sarhoş değil miydin ve bana sarhoş olmadığın halde dokundun mu? Resmen bilincin yerindeyken benimle o şeyi yaptın mı?"

"Sana yapmamamız gerektiğini söylemiştim, beni zorlayan sendin."

"Savunman bu mu? Dediğin gibi ben sarhostum ama sen değildin. Uzak durmalıydın benden, neden yapmadın?!"

Seungmin ağlamaya ve bağırmaya başlayınca, Hyunjin endişelenmeye başlamıştı.

"İlk önce banyonu yap, sonra kahvaltı edelim. Ondan sonra her seyi düzgünce konusacagiz tamam mı?"

"İstemiyorum!"

"Seungmin, lütfen bebeğim."

"Bana bebeğim demeyi kes, senden tiksiniyorum!"

Hyunjin, hayal kırıklığıyla küçüğüne bakıyordu.

"Sen istemiştin, beni sen zorladın. Yapmayalım dedim, seni ittirmeye çalıştım. Ama sen çok ileri gitmiştin Seungmin, sana yemin ederim ki ben böyle olmasını istememiştim."

"Ben sarhostum, sen değildin. Bana dokunmamalıydın, beni durdurmalıydın."

"Özür dilerim, lütfen beni affet."

Hyunjin, Seungmin'in elinden tutarak onu sakinleştirmeye çalışıyordu ama Seungmin elini aniden çekmişti.

"Bana dokunma!"

"Seungmin?"

"Senden nefret ediyorum."

Seungmin ise son sözünü de söyledikten sonra hızla Hyunjin'in yanından geçerek salona geçmişti. Ardından telefonunu alarak, dışarıya çıktı. Hyunjin ise onun arkasından gidiyordu.

"Seungmin! Konuşalım lütfen! Gitme!"

Küçük olan hızlı adımlarla evin yakınlarından gitmişti. Büyük olan ise sadece arkasından bağırmakla kalmıştı. Biliyordu, ne yaparsa yapsın o geri dönmeyecekti.

////

Sizce kim haklı?? 🥲