SIRADAKİ KİM?

GİRİŞ

GİRİŞ (Katilin Ağzından)

Yavaş adımlarla eve yaklaştım. Stresten doğan baş ağrım beni zorluyordu. Bunu yapmak zorunda olduğumu hatırlattım kendime.

Anahtarı deliğe yerleştirip sessizce kapıyı açtım. Karanlığın sarmaladığı elim titrerken belimdeki tabancayı ve susturucuyu çıkartmaya çalışıyordum.

Susturucu elimden kaydı. Atik bir refleksle yere düşmesine santimler kala tuttum. Korkum, nefesimi tıkadı.

Kendime geldim ve susturucuyu tabancaya yerleştirmeyi başardım. Üst katlara çıkan merdivenlere ilerledim. Tahtadan çıkan ses kulaklarımı tırmalarken migrenim beni delirtmeye yetiyordu. Bu iş hemen bitsin istiyordum.

Önce yatak odasına ilerledim. Kapıyı yavaşça araladım. Karanlığın içinde uyuyan kadın, bana güvenirdi. Yok etmem gereken çocuklarını emanet edecek kadar çok güvenirdi.

Yatağın başına geldim ve yüzümdeki maskeyi çıkardım. Birkaç saniyenin ardından tabancayı ona doğrulttum. Tam o esnada, gözlerinin aralanmasıyla elimi ağzına kapamam bir oldu. Korkulu gözlerinin arkasındaki şaşkınlığı gördüm. "Özür dilerim, bunu yapmak zorundayım."

Kana bulanan çarşaf ile duraksadım, üzerini örttüm ve doğruldum. Son kez baktım yüzüne. Beni görmesini istemezdim. Kimseye anlatamayacak olsa bile, gerçekleri bilmesini istemezdim.

Sessizce odadan çıktım ve elimdeki silahı daha sıkı kavrayarak çocuk odasına ilerledim.

"İyi geceler çocuklar."