ep 11

3.7K 200 16
                                    

ထယ်ယောင်းအိမ်ပေါက်သို့ရောက်သည့်တိုင် ထယ်ယောင်းအားမနှိုးရက်သေးပဲ ကားကိုစက်ရပ်ကာစောင့်နေမိ၏။ ထိုကောင်လေး သိပ်ပင်ပန်းနေသည် ထင်ပါ၏။ မြတ်နိုးရသူ၏ မျက်နှာလေးအား ဘေးကနေထိုင်ကြည့်ကာ ငေးနေရသည့်ထိုအချိန်လေးကို ဘိုဂမ်သိပ်သဘောကျမိသည်။

"အင်း"

အိပ်နေသူက အနည်းငယ်လူးလွန့်လာတော့ ဘိုဂမ် ကားစက်ကိုပြန်နှိုးလိုက်၏။ ထို့နောက်မှ

"ယောင်း အိမ်ရောက်ပြီ"

"‌ဪ ဟုတ်ဟျောင်း"

ဘိုဂမ်နှိုးမှ ထယ်ယောင်းမျက်လုံးတွေကို အားယူဖွင့်ရ၏။ ဒီနေ့ ထယ်ယောင်းအရမ်းကို ပန်းနေသလိုခံစားရသည်။ ဘယ်လောက်အိပ်အိပ်လည်း အိပ်ရေးကမ၀။ နေမကောင်းသည်လားဆိုတော့လည်း ကိုယ်ကမပူပေ။ လူတစ်ကိုယ်လုံးမှာသာ နုံးချိနေတာဖြစ်၏။

"သက်သာရဲ့လား ယောင်း"

"အိပ်လိုက်တော့ နည်းနည်းသက်သာပါတယ်"

"၀ယ်ပေးတဲ့ဆေးကို သေချာသောက်နော်"

"ဟုတ်ဟျောင်း ဒါဆို ကျွန်တော်သွားတော့မယ်နော်"

"အင်း ဂရုစိုက်နော်"

ထယ်ယောင်းခေါင်းငြိမ့်ပြကာသာ ပြန်ဖြေလိုက်၏။ ထို့နောက် ကားပေါ်မှဆင်းကာအိမ်ထဲသို့၀င်ခဲ့၏။ အိမ်ထဲသို့ရောက်လာတော့ တံခါးကိုဖွင့်ကြည့်မိသည်။

"သော့ခတ်ထားတာပဲ"

သော့ခတ်ထားသည်ဆိုတော့ ဂျွန်ပြန်မရောက်သေးသည့်သဘောပင်။ ဂျွန်မရောက်သေးတာလည်း ကောင်းပါတယ်လေ။ အဆူမခံရတော့ဘူးပေါ့။

ဟျောင်း၀ယ်ပေးသည့် ဆေးထုပ်နှင့် ရေခဲသေတ္တာထဲမှ ရေဘူးအားယူကာ အိပ်ခန်းရှိရာသို့ တတ်လာခဲ့သည်။ ဆေးသောက်ပြီးရင် ပြန်အိပ်ရဦးမည်။

..................................................................................

"CEO ခေါ်တယ်ဆိုလို့"

စာရင်းဖိုင်တွေကို သယ်ရင်းမှရုံးခန်းထဲသို့၀င်လာသော ယူဟယ်ရာပင်။ CEOက အရေးတကြီးခေါ်သည်ဆို၍ ထပ်ရမည့်စာရင်းဖိုင်တွေကိုယူကာ အပြေးလာခဲ့ခြင်း။

REAL LOVE {M_Preg} {Complete} Taekook Fanfiction Where stories live. Discover now