REAL LOVE {M_Preg} {Complete} Taekook Fanfiction

EP 7

"ကင်မ်ထယ်ယောင်း!"

မီးဖိုခန်းထဲ၌ အေပရွန်၀တ်ကာစောစောစီးစီးတစ်အိမ်လုံးညှော်တိုက်နေသော ကင်မ်ထယ်ယောင်းအား စိတ်တိုစွာဖြင့် အော်လိုက်တာဖြစ်၏။ သူများအိပ်နေတာကို လူလိုနားမလည်တာလားမသိပေ။

"ဂျွန် နိုးလာပြီလား ဒီမှာငါ ဟင်းတွေ...."

"သွန်ပစ်လိုက်"

"ဘာ ဘာလို့လဲ"

ခါးသီးစွာငြင်းလိုက်သော ဂျောင်ကုကြောင့် ထယ်ယောင်းမျက်နှာလေး ပြုံးနေရာမှ သိသိသာသာမှိုင်ကြသွားလေသည်။ သို့သော် ဂျောင်ကု ဂရုမစိုက်ပေ။ သူဘယ်လိုပဲ မာယာများနေပါစေ ဒီကောင့်ရဲ့ရင်ဘတ်ကို တိုးပေါက်မှာမဟုတ်၍ပင်။

"ငါက ဂျွန်စားစေချင်...."

"အရင်တစ်ခါတည်းက ငါပြောပြီးသား ကင်မ်ထယ်ယောင်း မင်းချက်တာကို ငါမစားဘူးလို့၊ ဘာလဲ ငါ့ကိုလာဖားနေတာလား။ အဟက်! အဲ့တာဆိုရင်တောင် မင်းကိုငါအမြင်ကြည်မှာမဟုတ်လို့ ဆောရီးဘဲ"

"အင့်!"

ကိုယ်ဘာပဲလုပ်လုပ် မကောင်းမြင်နေသည့်ဂျွန့်ကို ထယ်ယောင်းနားမလည်နိုင်တော့ပါ။ ဘာ‌အမှားတွေများလုပ်မိလို့ ဂျွန်က သူ့ကိုထိုလောက်ထိမုန်းနေပါသနည်း။ ထယ်ယောင်းသိသလောက်ဆို အိပ်ဆေးခတ်ခံရပြီး သူ့ကိုအတင်းရယူသည်ဆိုသော အပြစ်နှင့် သူနဲ့ဆိုယောင်းကို ခွဲခဲ့မိတာပဲရှိလိမ့်မည်။ ဒါတောင် ထယ်ယောင်း၏အပြစ်ကြီးလည်းမဟုတ်ပေ။ ထယ်ယောင်းကိုယ်တိုင်သည်လည်း သူများလုပ်ကြံတာခံခဲ့ရသူပင်။

"ကျစ်!"

ထယ်ယောင်း ရှိုက်သံထွက်တော့ ဂျောင်ကုက စိတ်ပျက်စွာဖြင့်ကြည့်ကာ ကျစ်သပ်၏။ ယောကျာ်းတစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး ယခုလိုမျက်ရည်လွယ်နေတာတွေကို ဂျောင်ကုနည်းနည်းမှမကြိုက်ပေ။ မိန်းတစ်ယောက်ဖြစ်သည့် ဆိုယောင်းတုန်းကတောင် ထိုသို့မျက်ရည်မကျဖူးခဲ့။

အများရှေ့မှာသန်မာခဲ့သလောက် ဂျွန့်ရှေ့မှာဆို ခဏတိုင်းမျက်ရည်ကျတတ်သည့် ကိုယ့်ကိုယ်ကို ထယ်‌ယောင်း မုန်းမိသည်။ မကျမိအောင်ထိန်းလေ ပိုကျလေဖြစ်နေသည်။ အရာရာတိုင်းမှာ သန်မာစွာနေနိုင်ပေမယ့် ဂျွန့်ရှေ့၌တွင်တော့ အမြဲတမ်းသိမ်ငယ်ရ၏။