Point De Rupture

-3-

  Her saniye aydınlanan mekanla gülümsedim burukça.

  O geceyi gösterme ihtimalim bile beni feci korkutuyordu çünkü yaptığım o minik hata olmasa çoktan ben ve Tom Riddle dünyalardan yok olmuştuk.

   Oğlum ve sevdiğim adamla olan anılarımı hatırlayınca içim kıpır kıpır oluyordu.

   İlk kucağıma aldığım zaman.

    Merlin, o acıyı Yetimhanede bana yapılan işkencelerde yaşamamıştım.

   O işkenceler bana yara verirken doğum denilen tatlı eziyet benim tatlı oğlumu hediye etmişti...

   Severus'un Madam Pomfrey'den alıp kucağıma verdiği an...

     İkimizde göz yaşlarına boğulmuştuk mutluluktan.

    İlk yürüyüşü. Ben koltukta yorgunlukla yatarken Severus onun küçük ellerini tutarak gezdiriyordu.Kısıtlı vakti vardı hep kısıtlı vakti olurdu.

    İki taraflı casus olmak en tehlikeli ve en zaman alan işti.

'Hadi Harry bir kez de anne için deneyelim oğlum.'

   Arka arkaya attığı o dört adımla bana ulaşması paha biçilemezdi,

'HESPER YÜRÜDÜ!MERLİN OĞLUM YÜRÜDÜ!'

'SEV AMAN TANRIM HARRY'E BAK BEBEĞIM!'

    Sık sık gitmezdi James ve Lily'e sadece belirli çapulcu toplanma vakitlerinde bir kaç saat. Bazense görevlerimiz ve baskınlarımız yüzünden bir kaç hafta. Gitmeden önce hep korkardım ailemin bir araya gelmemesi ihtimalinden.

  Hamilelik haberimse en korkutucu kısımdı bizim için ama Harry'nin geleceğini bir kaç hafta içinde kabullenmiştik ,zaten içten içe bende Severus'ta bunu istemiştik ama bizim çocuğumuzun peşine düşecek olan tehditten çok korkmuştuk.

    Korku hiç geçmese de oğlumuza olan sevgimiz ve birbirimize duyduğumuz aşk bunun da üstesinden getirmişti bizi.

   Hatırladığım anıyla gülümsemem büyüdü.

    Severus kahvaltı etmek yerine masada sürekli yani tamı tamına dokuz ay bebek ve çocuk gelişimi kitaplarına saldırmıştı.

   Evin bahçesiyle bitişik kumsala uzandığım Harry ve Severus'un denizden bana el sallamaları.

    Ve daha bir çok anı...

     Onlara olan özlemim tüm vücudumu yaktı.

    Aradan geçen 13 yıl...

    Oğlum 14-15 yaşında olmalı.Ben ve Severus ise 35.

     Affedilmiyeceğim bunu biliyorum. Ne Harry ne de Severus beni affetmeyecek.

Onları hiçe saydığımı düşünücekler.

    Gözlerim doldu,

    Benim tek istediğim onların iyi olmasıydı.

      Babamın annemi asması. Beni terk edişi. Gördüğüm muamele ve istismar. Yıllar boyunca sadece Hogwarts'da bilmiştim insan olmayı.

    Orda aşık oldum, orda arkadaş edindim, orda mutlu oldum, ağladım, başkalarının mutluluğuna vesile oldum.

     Ben hayatın varlığını orada öğrendim.