[Hogwarts au]
Felix öfke problemleri olan bir gençti, Gryffindor evinde adı "Kuduz köpek" olarak biliniyordu. Üç büyücü turnuvasının olduğu dönemlerden birisine denk gelen altıncı sınıf öğrencisiydi. İçinde olan çatışmalara son vermeye çalıştığı bir...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
†
"Lumos."
Gecenin biri yorganı kafama gömmüş Fantastik Canavarlar Nedir ve Nerede Bulunurlar kitabımın sayfalarını çeviriyordum. Her sayfa karşılaştığım yeni canavar türleriyle yüzümdeki sırıtma daha da artıyor, heyecanla özelliklerini okuyordum. Dodo kuşunu gördüğümde gözlerimi büyütüp canavara baktım. Aslında nesilleri tükenmemişti demek! Büyücülük alemlerin de adları Sirga'ydı, ortadan istediği zaman yok olabiliyorlardı.
Bu bana da keyif vermiş heyecanla diğer sayfaya geçmiştim. Fuphub'lara geçtikten sonra birkaç takırtı sesiyle hemen asamdan çıkan ışığımı söndürdüm ve koridora kulak kabarttım. Sesler kısa zamanda tekrar gittiğinde, derin bir nefes aldım ve gözlerimi tavana diktim.
Muggle ailem(?) bana bu konuda çok sert davranıyordu, ben büyücü doğmak istememiş olmama rağmen bana kötü davranıyordu. Fiziksel bir yara aldığım falan yoktu, ama psikilojik olarak.. Fiziksel olarak sadece büyüden bahsettiğimde yemek vermeme huyları oluyordu; kısaca hep aç kalıyordum.
Üzerimde bıraktıkları eksikliği hâlâ hissetmeme rağmen kendimi bir şekilde dolu tutup hobilerime yönelmiştim.
Bir anda üzerinden tüm sevgisi alınan çocuk nasıl birisine dönüştürdü sizce? Cevabı; Gryffindor evinde adı Kuduz köpek olarak anılan bir çocuğa dönüşürdü. Yani bana.
Ablamla aram on bir yaşına kadar çok iyiydi, bana her kış kazaklar örer, ilgilenirdi. Ailem de aynı şekilde tabii. Mektup eve geldiği anda ailem şaşırmış ne yapacağını bilememişti, başta tabii ki umursamamışlardı ta ki evi baykuşlar sarana kadar. Yaşlı büyücü komşularımdan birisi durumu fark etmiş, bize gelip açıklamıştı. Sayesinde Hogwarts'a başlamıştım, kötü yanı şu ki, ailede adım Günahkar, Sapkın, Ucube.. olmuştu.
İlk zamanlar okuldan nefret ettim; sürekli yaramazlık yaptım. Kavga edip herkesle uğraştım; bunu neden yaptığımı çok geçmişte de anlamıştım. Kabul edilmek istiyordum, ailemin reddettiği çocuğu diğerlerinin kabul etmesini istiyordum. Bunu yaparken çok yanlış yollar seçmiş çoğu kişi beni sevmememesine neden olmuştum, kendi yaptığımın şeyin sonucu kendi yalnızlığım olmuştu.
Hogwarts'da da çok insanlarla yakın olduğum söylenemezdi; evet, birkaç kişiyle iletişime geçiyordum ister istemeden, ama iletişime geçmekle kalıyordu. Jisung, bina arkadaşım gibiydi, ama aramız o kadar yakın değildi. O bana samimiliğiyle yanaşır konuşmaya çalışırdı, dediklerine umursamazca cevap verip önüme dönüyordum. Çünkü her kitap okuduğumda veya harita incelediğimde geliyordu, bu da benim sinirimi bozuyordu.
Jisung az önce dediğim gibi çok samimi birisiydi; binada kız, erkek, çoluk çocuk demeden herkesle konuşuyordu- benle de bu yüzden iletişimi vardı-. Her yıl sevgililer gününde cinsiyet fark etmeksizin teklif alırdı. Bu bazı kişilerin sinirini bozmuş ve her yıl Jisung için yeni dedikoduları çıkarmalarına sebep olmuştu. Tabii ki, Jisung ne kadar umursuyordu ayrı bir mesele.
