Sen Çıkmazı | texting

1.0

Lütfen bol bol yorum yapmayı unutmayın ❤️

Keyifli bölümlerr ☁️

*

Ekin'in okyanus mavisi gözleriyle karşı karşıya kaldığımda, yakınlığımızdan ötürü başta nefes alamadım. Kalbim gümbür gümbür kulaklarımda atmaya başladığında bakışlarımı çekemedim ondan. İlk defa bu kadar yakınımdaydı, ilk defa bu kadar kokusunu soluyordum. Hafifçe yutkunurken etrafta yankılanan sese hazırlıksız yakalandığım için sıçradım. Bakışlarımı ondan çektim ve etrafa bakındım. Cem Adrian sahneye çıkacak olmalıydı ki herkes hareketlenmişti, bağırmaya başlıyordu.

Bakışlarımı yeniden Ekin'e çevirdim. O, sert bakışlarıyla etraftakileri izlerken ben onun yüzünde yaşam buldum.

"Neden," dediğimde heyecandan nefes alamadığım için cümlemi yarıda kesmek zorunda kaldım. "Neden bu kadar yakınımdasın?"

"Kalabalık yüzünden," dedi beni savuşturmak istercesine. "Arkamdaki baskı yüzünden sana yaklaşmış bulundum."

Hafifçe kıkırdarken yakınlığımızın avantajını kullanmak istercesine ona biraz daha yakınlaştım. Bunu gördüğünde hafifçe kaşları çatılacak gibi oldu. Bedenime temas eden bedeniyle kalbim ne yapacağını şaşırırken yüz ifademi sabit tutmak için uğraştım. Onu sessizliğime mahkum ederken içimde kopan çığlıklardan bir haberdi.

"Önümdekiler yüzünden," dedim onun gibi ifadesiz bir sesle. "Sana yaklaşmış bulundum."

Hafifçe güldü. Bu yakınlıkta kokusunu solurken, duyduğum gülüşü kalbimi sekteye uğrattı.

"Oynama benimle," dedi tek kaşı havaya kalkarken. Etrafta Cem Adrian'ın sesi yankılanırken onu dinlemekte bile zorlanıyordum. "Konseri dinle sen hadi. Önüne dön."

"İçimde bir şey kanıyor

Keskin bir vedanın yarası sızlıyor.

Yüzümde bir şey soluyor

Aynı değil umudun rengi kayboluyor..."

Bu şarkı canımı acıtıyordu.

Hafifçe iç çekerken bakışlarımı ondan çekemedim. O ise öylece etrafı inceledi. Bana bir kere bile bakmadı.

"Kalbimde bir yerde

Bir orman yanıyor

Bıraktığın şarkılar sahipsiz susuyor

Şiirler hep dargın dualar şifasız

Ömrüme mıhlanmış bir cümle."

Bakışlarımı ondan çekemedim. Önüme de dönemedim. Sadece bu yakınlıktan yüzünü izleyebilme fırsatı bulduğum için sonuna kadar kullanmak istedim. Üzerimdeki bakışların da farkındaydım. Ekin de fark etmiş olmalıydı ki bakışlarını Boran'a çevirmiş ve burnundan sert bir soluk almıştı.

"Bu piçten uzak duracaksın," dedi. Kalabalıkta ve konserdeki gürültüye rağmen onu duydum. Kaşlarım hafifçe çatıldı. Beni kıskanmasının verdiği heyecan bedenimde hakim olsa da üslubu yanlıştı.

"Uzak duruyorum zaten," dedim onun gibi ters bir ifadeyle. "O benden uzak durmuyor."

Ekin bana cevap vermedi. Boran'dan bana çevirdiği bakışlarıyla birkaç saniye boyunca gözlerime baktı, dudakları aralandı. Sonra bir şey demeden geri kapattı. Hafifçe iç çektiğini hissettim. "Lütfen önüne dön Nilsu," dedi sadece. Ona olan bu yakınlığımdan rahatsız olmuş olmalıydı. Davranışları bana öyle hissettirdi. Bana baktığı birkaç dakikanın ardından tamamen bakışlarını benden çekmişti ve bakışlarını bana değdirmemek için özen gösteriyor gibiydi. Bir şey diyecekken vazgeçmiş ve ardından bedenini geriye çekmeye çalışmıştı. Hızla gözlerimin dolduğunu hissederken bu yakınlıktan bende rahatsız oldum. Benden rahatsız olan, ısrarla benden uzak duran birine durmadan yaklaştığım ve konuşmaya çalıştığım için kendimden utandım.

Birden önüme dönerken kalabalıkta insanların bedeninin arasından geçmeye çalışarak Derin ve Korhan'ın yanında yerimi aldım.

Ekin'in ters bir hareketinde bile kırılmaya müsait olan kalbim, benden rahatsız olduğunu hissettiği an paramparça oldu.

Her ne kadar ağlamak istemesem de etrafta yankılanan Cem Adrian'ın sesi ve canımı yakan şarkısı buna izin vermeyerek yaşların gözlerimden akmasına neden oldu.

Ekin gayet normal bir tepki vermişti. Onu anlıyordum ama kalbimin kırılmasına da engel olamamıştım.

Hafifçe iç çektim ve gecemi mahvetmemek adına kendimi konsere bıraktım.

"Kül olur kalbindeki zamanla

Yana yana yana yana..."

Ah be Ekin, ah be hayatımın anlamı... okyanus bakışlarında oksijen bulduğum, sen benim her şeyimsin