Sen Çıkmazı | texting

2.6

Bölüm sonunda bol ağlamalar <3333333

Mor ve Ötesi - Bir Derdim Var

Cem Adrian, Mark Eliyahu - Derinlerde

Sezen Aksu - Yalnızca Sitem

**

Karşımda olanlar öylece durmuş beni izliyordu. Muhtemelen herhangi bir tepki vermemi bekliyorlardı ancak bilmedikleri bir şey vardı ki, şu an asla kendimde değildim. Üst üste yaşadığım şeyler, öğrendiğim şeyler elimi ayağımı birbirine bağlamış gibiydi. Şu an tek fonksiyonum nefes almaktı.

Ekin, diğer üçlüye döndüğünde ben hâlâ Ekin'e bakıyordum. Bakışlarımı ondan çekmiyor ancak herhangi bir şey de söylemiyordum. Sadece bakıyordum. Görebildiğimden bile pek emin değildim.

"Ben onunla konuşacağım," dediğinde gözlerimi kapattım. "Bizi yalnız bırakın."

Hayır.

Dinlemek istemiyorum seni.

Hayır.

Başımı yüzümdeki buruk tebessümle iki yana sallarken gözlerimi açtım. Giden üçlünün arkasından ilerlemeye başladım. Kendimi harabe gibi hissediyordum.

Fazla bir şey istememiştim ki. Sadece Ekin'in hayatında ufak da olsa bir yerimin olmasını ve ailemle beraber uzunca bir ömür istemiştim.

Babam ölmüştü benim.

Bundan önemli ne olabilirdi ki?

İçine sığındığım minik evim başımın üzerine yıkılmıştı. Ben altında kalmıştım.

Kolumu kavrayan bir elden hızlıca kurtardım kendimi. Kor bir ateşe değmişim gibi hızlı ve beklenmedikti. Ekin'in bu tavrım karşısında sertçe yutkunduğunu hissettim. Gözlerimden yaşlar istemsizce boşalırken kalbimin acısı sanki geçecekmiş gibi elimle kalbime bastırdım.

Geçmedi.

Babam, gidişiyle kalbimde bir yangın başlattı. Ekin ise o yangının içine fazladan kül attı. Ateşi daha da alevlendirdi.

Yanan ben oldum.

"Güzelim," diye sessizce mırıldandığını duydum. Mümkünmüş gibi gözlerimden yaşlar biraz daha hızlanmıştı. Belki normal bir zamanda bu kelimeyi ondan duysam mutluluktan havalara uçardım. Şu an bende hiçbir etkisi olmamıştı.

Bana yeniden dokunmadı ama ondan uzaklaştırdığım bedenime yakınlaştı. "Gel, konuşalım. Anlatacağım sana her şeyi."

Başımı şiddetle iki yana salladım.

"Senden tek bir kelime bile duymak istemiyorum," derken yine ondan uzaklaştım. Bedeni karşımdaydı ama yüzüne bakmıyordum. Göğsündeydi bakışlarım. "İstediğin gibi hayatından çıkıp senden uzak duracağım. Bu aptalca davranışlarıma ve uğraşlarıma daha fazla maruz kalmayacaksın." Gitmek için hareketlendim ama hızlıca önüme geçerek yine engel oldu bana.

"Ne saçmalıyorsun sen?" dedi oldukça ciddi ve sert bir sesle. "Ne hayatından çıkması? Ne uzak durması?"

Hissizleştim ona karşı. Veya babamın kalbimdeki yangını ona olan sevgimden daha fazlaydı. Uzun zaman sonra ilk defa Ekin'e karşı hiçbir şey hissedemediğim bir ânın içindeydim.

"Bunu istemiyor muydun? Israrla uzak tutmaya çalışmıyor muydun beni kendinden?"

"Evet," diye beni onayladı. "Ama bunun da bir nedeni vardı. Anlatacağım sana her şeyi, lütfen dinle beni," dedi.