Lucifer And Lilth' JenLisa

She called me Rosie.

Bu sefer başta diyorum iyi okumalar :))

.

Yatakta dönüp duruyordum. Aklımı kurcalayan bir sürü soruyla uğraşıyordum. Kimdi bu Pranpriya Manoban? Neden ismi bu kadar tanıdık geliyordu? Hiçbir fikrim yoktu fakat merak ediyordum.

Bir yandan da aklımın bir köşesinde hep o vardı. Ne yapıyor, nasıl vakit geçiriyor hepsini merak ediyordum. Belki de benden uzaklaştığı için mutludur diye kendimi avutuyordum. Benden düpedüz kaçmıştı. Kendimi açıklamama bile müsade etmeyen kişiyi hâlâ düşünen bir aptaldım.

Bu kadar acınası bir durumda olacağını düşünmezdim Lucifer.

Bu ses beni deli ediyordu. Beynimin içinden gelen bu ses her seferinde beni korkutuyordu. Herkesin iç sesi vardır ama benim iç sesim neden böyleydi?

Terk edildin Lucifer. Nasıl bu kadar aptal olabildiğine şaşırıyorum.

"Yeter artık kes şunu!" En sonunda delirmiş bir şekilde kafama vurmaya başladım. Gözlerimden akan yaşlarla yerde oturuyordum. Ellerimin arasına dolanmış saçlarım canımı yakıyordu. İki elimin arasına aldığım kafamdan gelen ses susmadı. Devam etti.

Bazen senden tiksiniyorum. Her konuda çok pasifsin Lucifer.

"Kes sesini seni duymak istemiyorum!" Kafamı arkamdaki sert duvara yavaş yavaş vuruyordum. Kendimi rahatlatlatmaya çalışıyordum. Hem Jennie hem de kafamdaki ses beni yıpratmıştı.

Aylardır duymamazlıktan geldiğim bu ses artık o kadar yüksekti ki başıma ağrılar sokuyordu.

Yakında tanışacağız Lucifer. O zaman sana olan nefretimi ve iğrenmemi daha net göreceksin.

"Yakında tanışacağız da ne demek?! Sen kimsin kaltak!" Ayağa kalkıp odanın içinde volta atmaya başlamıştım. Neyin içindeydim ben? İç sesim olduğunu düşündüğüm şey kimdi onu bile bilmiyordum.

"Bunların hepsi yorgunluktan Lalisa. Bunların hepsi beynimin bir oyunu. Uyuyacağım ve hepsi geçecek." Kendimi sakinleştirmeye çalışıyordum.

Aylardır götünü kurtaran kişiye teşekkür edersin diye düşünmüştüm Lucifer. Fazla nankör ve egoistsin.

Hâlâ susmuyordu. "Götümü kurtardığın falan yok. Aylardır kafamın içinde garip garip sesler. Eğer bunu kesmezsen seni bulurum aptal orospu!" Sesim gittikçe yükseliyordu. Kendimi kontrol edemiyordum.

Eğer ben olmasaydım şu an Diablo yas tutuyor olacaktı. Nankör olmana hiç çalışmadım Lucifer.

"Bu zamana kadar ne boka yaradın. Anca kafamın içinde fikirlerini söyleyip beni ikileme sürükledin. Kim olduğunu öğrendiğim an seni bulacağım." Kapımın tıklatılması ile bir anda sessizleştik, ikimiz de.

Senin şizofren olduğunu düşünecekler Lucifer. Hadi açıkla açıklayabiliyorsan.

Kulaklarımda bir kahkaha çınlaması. Hem benim sesime ve gülüşüme bu kadar benzeyip nasıl benden nefret ediyor anlamıyordum. Kim olduğunu bile bilmediğim kişi beni çıldırtmayı başarmıştı.

Kapı tekrar tıklatıldı. "Lalisa bebeğim iyi misin?" Rosé kapıdaydı. Kapıyı açmam gerekiyordu.

"Sesler duyunca merak ettim. İyi olup olmadığını kontrol etmeye geldim." Yeni uyanmış Rosé, şişmiş gözleriyle bana bakıyordu. "Ah, uyandırmak istemezdim. Biraz kötü hissediyorum sadece." Dedim dürüst davranarak.