Acute Nostalgia

CHAPTER 33

MELANCHOLY BROKEN

That night, Zach flooded me a texts and calls. However, I never did any reply or answer. All I want that night is to shut my world from painful reality. My brain is ill and my heart does too.

Why the world is so cruel to me? Am I really a bad girl? Bakit kailangan ranasin ko ang lahat ng ito? Bakit kailangan masaktan ako ng ganito? Bakit?

I heaved a long sigh and stood up from being prostrate on the mud. Nag-ayos ako at naligo upang pumasok sa trabaho. I shouldn't drown myself in sadness and pain. I have to work for myself to get a surgery. I should live. I don't want to die yet. Wala pa akong napapatunayan. Hindi puwedeng kamatayan at sakit sa puso ang magpapatumba sa akin. I should fight even though there's nothing to fight for. It's suck but I should fight for myself because no one can do that to me.

Nang makababa ako ay laking gulat ko nang sumalubong sa akin si Zach. Wala itong emosyon itong tumayo mula sa pagkakaupo sa gilid ng kalsada. Pinanood ko itong pagod na lumapit sa akin. Malamlam at tila pagod ang mga mata nito. Akma ako nitong hahawakan ngunit umiwas ako.

Dumantay ang sakit sa kanyang mukha dahil sa ginawa kong pag-iwas sa muntikan niyang paghawak sa akin. Huminga ito ng malalim at nasasaktan na tumingin sa akin.

"Its not what you think. Believe me," pagsusumamo nito. Sa mga tingin at sinabi niya alam kung alam niya kung bakit hindi ko siya ni-re-reply-an.

"What I think? Bakit? Ano sa tingin mo ang iniisip ko?" I scoffed. Napataas ang boses ko dahil sa puot at sakit. My eyes started to heat up, and formed a lump in my throat. "Sabihin mo! Ano sa tingin mo ang iniisip ko?" bulyaw ko dito.

Dinalaan nito ang kanyang labi at dismayadong tumingin sa akin. Akma ako nitong hahawakan ulit ngunit sa huli'y siya na mismo ang bumawi sa kanyang kamay bago pa ako nito madampian.

"I know you saw the picture," panimula nito. "Let me explain. We didn't kiss, okay? It was just a misconception. There's no kissing happened between us. Please. . . believe me," nahihirapan nitong paliwanag sa akin. Umiwas ako ng tingin dito at nagkuyom ng kamay.

"She's Rachel. Rachel is just my classmate. She's nothing to me. We end in a kissing position because she pulled me closer to her, but our lips didn't touch, okay? I was to shock which made me to push her hard. I scolded her from doing that to me. I told her that she shouldn't did that because I already have a girlfriend," natatarantang paliwanag nito sa akin.

"Pero. . . kung wala ka bang girlfriend hahayaan mo siyang gawin 'yon sa 'yo?"

Nagsalubong ang kilay nito at naguguluhan akong binalingan ng tingin. "What? Hell no! Why do I even allowed that?" inis nitong sagot sa akin.

"I love you and I never cheated on you. Rachel is nothing to-" Naputol ang pagpapaliwanag niya sa akin dahil biglang tumunog ang cellphone niya. Agad niya itong kinuha at pinatay nang hindi man lang tinitignan.

"I'm sorry for that," panunukoy niya sa tawag. "I didn't mean to let you fell being cheated on. You're the one that I love and no one else," nakayuko nitong dagdag. Sinubukan ako nitong lapitan at hawakan ngunit humahakbang ako palayo.

I pursed my lips and fixed myself. Akma na akong magsasalita nang tumunog muli ang cellphone niya. Inis niya itong kinuha sa kanyang bulsa at sinagot.

"What?" Inis niyang bungad sa caller, ngunit mayamaya'y lumambot ang kanyang ekspresyon at dahan-dahang napatingin sa akin.

"Yeah. I'll be there. W-wait for me. Please don't do anything," wika ni Zach habang nakatingin sa akin.

Nang maibaba niya na ang cellphone ay tila humihingi ito ng paumanhin na tumingin sa akin. Tila nahihirapan itong nakatingin sa akin bago nagsalita.