Thanks For Everything | Jikook ✔

|22| Yeniden

Bana hep böyle bak olur mu?
Sanki dünyanın en şanslı varlığıymışım gibi...

..

"Seni seviyorum Jungkook"

Belki de Jungkook'un aylardır hatta yıllardır muhtaç olduğu tek cümle buydu; seni seviyorum.

İçinde adını koyamadığı bir heyecan vardı. Sanki, sanki Jimin'in ilk seni seviyorum dediği zamanki gibi hissetmişti.

Jungkook karşısındaki gülen gözlerle bakan minik sevgilisine kocaman gülümsedi. Sanki her şeye yeniden başlıyorlarmış gibi hissetti.

"Jungkook ben hatırlıyorum yani her şeyi olmasa da seni hatırlıyorum. İkimizi hatırlıyorum."

İkili sımsıkı sarışmıştı.
Bu sefer de ilk hamleyi yapan Jungkook olmuştu ve sanki tüm susuzluğunu giderirmişcesine öpüyordu Jimin'i. Bu hissi fazlasıyla özlemişti.

*

Beraber o gece dağ evinde kaldılar birbirlerine sımsıkı sarılarak uyudular.

Sabah uyandığında sevdiğin adamı yanında görmek nasıl bir duyguymuş artık biliyordu Jimin. İlk önce o uyanmıştı ve yanındaki uyuyan heykel gibi adamı izliyordu.

Her bir zerresini ezberliyor gibiydi. Çok güzeldi hatta çok yakışıklıydı. Özenle yaratılmış gibiydi. Tekrardan Tanrıya teşekkür etti Jimin.

Eğilip Jungkook'un göz kapağından minik minik öpmeye başlamıştı.

Jungkook ise çok geçmeden uyanmıştı zaten ama uyuyor taklidi yapıyordu. Jimin'in kendisi hakkında söylediği her şeyi duymuştu.

Jimin bir anda ne olduğunu anlayamadan Jungkook'un altında bulmuştu kendini. İkisi de konuşmuyor birbirlerinin yüzlerini ezberliyormuşcasına, hiç unutmayacakmış gibi bakıyorlardı. Sessizliği bozan Jungkook oldu ;

"Gerçekten de heykel gibi miyim?"

Jimin utanmıştı galiba çünkü yanakları kıpkırmızı olmuştu.

"B-ben şey e-evet"

"Jimin ahh gerçekten gerçekten sen inanılmaz bi şeysin"

Jimin kıpkırmızı olmuş bir şekilde bakıyordu Jungkook'a

"Bakma bana öyle, dayanamıyorum sana"

"Jungkook sen gerçekten çok güzelsin yani şey böyle nasıl denir bilmiyorum ama sen kusursuzsun."

"Güzelim sen hiç aynaya bakıyor musun?"

"Ne neden nasıl yüzümde Bi şey mi var yoksa"

Jimin aceleyle yataktan kalkmaya çalışıyordu ve tabii ki Jungkookzin vermiyordu.

"Güzelim gel buraya saçmalama"

"Ama Jungkook"

"Sen çok güzelsin Jimin asıl kusursuz olan sensin. Çok güzelsin. Benim Güzelim. Sadece benim "

Jimin duyduğu sözler karşısında çok ama çok utanmıştı. Sevmek sevildiğini bilmek çok güzel bir duyguydu.

Jungkook Jimin'in üzerinden kalkıp hemen yanına atmıştı kendini ;

" Desene sonunda ikimiz beraber bu dağ evinde  normal ve mutlu bir sabaha uyanabildik"

"Hey o demek şimdi?"

Jimin sonuçta geçmişte olan biten her şeyi hatırlamıyordu. Aklında sadece Jungkook'la geçirdiği güzel anılar vardı bunlar da yaklaşık 3, 4 yıl öncesiydi zaten.