Aclesarths Academy

Chapter 16

After the incident, they didn't bother to bring that up and I didn't know why so I just get along with them.

My wrist is getting better and better, I'm applying some ointment and cleaning it every morning and night.

Ngayong araw na yung exam namin and excited na ako para rito. I reviewed a lot of times, reading some books in Library. Library is my place now when I'm bored, I read and read. Always.

"Good luck," mahina kong saad nang simulan na ang exam. Magkakahiwalay ang upuan, 5 feet apart. Nasa Auditorium kami at sobrang lawak nito. Ang galing nga at nalalayo ang mga chairs and isang pitik lang nila arranged na kaagad.

Pinagsabay sabay kaming tatlong section dito and may malaking hologram sa may stage at pinapakita roon ang time. We have 2 hours to finish our exam.

500 pa naman iyong numbers sobrang haba grabe. Sa amin, 50-100 lang naman. I looked at Celes who is now starting to answer. I played with my pen and heaved a sigh, ready to answer.

"Grabe, buti na lang at sakto kong natapos yung exam. Nako, ang hirap ng questions tapos may mga evaluation pa!" Reklamo ni Danae kaya natawa kami sa kaniya ni Celes.

"At least, natapos mo 'di ba?" Sabi ko habang tina-tap ko iyong balikat niya. Kakalabas lang namin ng Auditorium.

Nang matapos iyong oras ay nawala na iyong mga papel namin. Kaya walang nagawa iyong ibang hindi natapos iyong exam nila.

"Oy, oy! Natapos ninyo?" Tanong ni Keanu at umakbay kay Celes. Agad itong tinanggal ni Celes at tinulak siya papalayo.

Natanaw ko naman na nakasunod lang din sila Sevi sa amin. I smiled at them and continued walking.

"Nakaka-gutom! Tara, Pres, kain muna tayo!" Sabi pa ni Keanu at hinihimas pa ang tiyan niya.

Nagpunta kami sa cafeteria dahil nakakagutom naman talaga sa loob ng Auditorium kanina. 2 hours, eh.

Bago pa man kami makapasok sa cafeteria ay may lumapit sa akin na babae, umiiyak siya. "Ate..."

"Oh? What happened?" Tanong ko kay Yuna. Sinenyasan ko sila Sevi na mauna na sa loob, susunod na lang ako.

"I... I failed the exam!" She cried.

"The result is not out. Let's wait for the result." Pag aalo ko sa kaniya dahil humahagulgol siya ng malakas.

Umupo kami sa may malapit na bench, sa labas ng cafeteria. I'm caressing her back while she was crying in front of me.

"You didn't fail."

"I do! A-alam ko kasi..."

"Tsk. Let's just wait for the result, okay? All of us have failures, even me." I said. Lahat ng tao, hindi por que ganoon sobrang talino mo or mayaman ka, hindi mo naranasan na bumagsak. We all have failures, kaya tatayo tayo para ayusin at harapin ang pagkaka-bigo natin.

"Hmm, pero what if..."

"What if bumagsak ka?" Pagtuloy ko sa sasabihin niya sana. "Ayos lang na bumagsak ka, basta sa susunod babawi kana."

"Thank you, Ate..." She smiled and looked at me. I just nodded and stood up.

"Let's go. I'll grab you some food," pag aya ko sa kaniya. Nangiti naman ito at sumunod sa akin papasok sa cafeteria.

Dumiretso kami sa counter at binilhan ko siya ng strawberry ice cream at isang slice ng pizza. She thanked me and sat beside me.

Napapagitnaan namin siya ni Sevi. I saw Sevi's face frowned nang malayo ako sa kaniya.

Yuna and I are talking, she's asking some questions and I'm answering her nang biglang matama niya iyong shake niyang nakalapag sa table at natapunan no'n si Sevi.