Koreli Çocuk

38

-Min Ha-

"Bunu yapamam baba." Dedim.
"Neden?"
"Çünkü birisi var."
"Düğünü terk etmenin sebebi o mu?"
"Evet.."
"Senin için bu kadar önemli mi?"
"Önemli."
Babam iki elini açıp ne yapabilirim der gibi bana baktı.
"Benim de gençliğimde böyle sevdiğim bir kız olmuştu, ama sonunda annenle evlenmiştim.. Onu ne kadar seversen sev, bir gün hiç bir değeri kalmayacak. Çünkü çok gençsin ve küçük bir gelgiti aşk sanıyorsun.."
"Peki baba söyler misin? O kızdan vazgeçip annemle evlendiğinde ne oldu? Nasıl hissettin?"
"Doğruyu söylememi istiyorsan.." Duraksayıp bana baktı. "Onu bıraktığım için senelerce pişmanlık duydum."
"Ve şimdi bu pişmanlığı oğluna mı yaşatmak istiyorsun?"
"Ama... İkimiz için de en iyisi buydu Min Ha."
"Belki de bizim için iyi olan birlikte olmamızdır."
Babam başını iki yana salladı.
"Sana düşünmen için süre veriyorum. Benimle gelmek istersen gel, eğer istemezsen seni zorlayamam."
Başımı onaylarcasına salladım.

-Esin-

Okul çıkışında Chung Ho ile gezmeye başladık. Mağazaları tek tek geziyor bir şey almadan çıkıyorduk.
Tuhaftır ki çok eğleniyordum.
"Dondurma alalım mı?" Diye sordu Chung Ho.
"Vişneli favorimdir." Dedim.
Chung Ho ile biraz ilerideki kafeye girip dondurma yedik.
Dondurmaları bitirip konuşmaya başladığımızda Chung Ho elimi tuttu.
"Esin.. Biliyorum, olmaz diyorsun ama.. Bence biz yine de deneyebiliriz?"
Elimi tuttuğunda heyecanlanmıştım.
Aslında.. Bunu ben de istiyordum. Yani.. İstemeye başlamıştım.
"Chung Ho.."
"Upps.. Sanırım yine reddedileceğim."
Gülümsedim.
"Sanırım ben de senden hoşlanmaya başladım."
Az önce ne dedim ben?!
Chung Ho gözlerini iri iri açıp;
"Ciddi misin? Şaka yapmıyorsun değil mi?" Diye sordu.
Başımı hayır anlamında salladım.
Ayağa kalkıp bana sarıldı.
"Teşekkür ederim." Diye kulağıma fısıldadı.
Ben de ona sarıldım.