Hacker

Herkes öğrendi

   Hastalığımı ondan sakınmıştım ama öğrenmişti işte. Hemde benden değil başka birinden... yine de buna takılmayacağını biliyordum. Benim kalbimde olan o kaybetme korkusu onda da var biliyorum. Artık bizim için her an o kadar özel ki... öldüğümde hiç birini yapamayacağız....  Hissettiklerimi, ölmek istemediğimi, geleceğimi yaşayamayacağımı biliyordum. Bunları hep saklıyordum ama şimdi saklayamam... çağanın olduğu kadar diğerlerinin de öğrenmek hakkı ama nasıl söyleyeceğim? İşte onu bilmiyorum...

        Düşüncelerden sıyrılıp kupa bardaklara kahve koydum. Mutfaktan çıkıp çağanın yanına geçtim.  Yine Kafeye gelmiştik, elektrikli sobayı açtık. Umarım ikimizde hasta olmayız.
" yeter artık çok düşünme." Dedim gülümseyip. Çağanın karşısındaki sandalyeye oturdum. Masalardan birine oturmamıştık. Dizlerimiz birbirine değiyordu. Çağan bakışlarını bana çevirdi. Kahveleri  sağ tarafındaki masaya koydum. Çağan direk ellerimi tuttu.
" yanımdan ayrılmayacaksın!" Dedi kesin sesle. 
" kafede yorulmayacaksın, Orhan abiyle konuşacağım kafeyi kiralar mı yoksa sizin yerinize çalışacak bi kaç kişi mi bulur bilmiyorum. Okula başlayacaksın başka türlü sürekli yanımda olamazsın."
Çağanın ellerini daha sıkı şekilde tuttum. İçindeki korkunun boyutunu anlayabiliyordum bu yüzden o ne derse öyle olacaktı.
" tamam, sen nasıl istersen öyle yaparız."
Yanağını öptüm.

   
" rahatla tamam mı? Hiç bişey yok. Kafeyi kiralayamayız ama 2-3 tane çalışacak eleman buluruz. Alt katta gizli oda var. Sırf orası için bile olsa burayı başkasına veremem çünkü çok seviyorum. Okula da başlarım. Zaten Senden ayrı kalmak istemiyorum. Hem bana da iyi olur çok uzun zamandır diğerleriyle bile bi kaç kelime anca konuşuyorum. Özledim hepinizi."
Çağan gözlerimin içine bakarken gözleri dolmaya başladı.
" çağan lütfen." Dedim yapma der gibi.
" ağlamanı da ağlamak da istemiyorum. Lütfen bakma bana öyle."
Ellerimizi ayırıp hemen gözyaşlarını sildi. Gülümsedi. Bana sarıldığında bende ona sarıldım.
" elimden ne geliyorsa yapacağım. Herşeyi yaparım." Dedi yemin eder gibi çıkmıştı.

     Gülümsedim. O kadar huzurlu hissediyordum ki...
" yalnız ben diğerlerini de çok özledim. Hiç denk gelemiyoruz gelsek de bi kaç kelime anca edebiliyoruz. Yağmur durdu. Eve gidelim. Yarın da erkenden Orhan abiyle konuşur herşeyi hallederiz olmaz mı?"
Çağan geri çekilirken elimi öptü.
" o zaman eve gidelim. Uyuyalım. Yarında Orhan abiyle konuşuruz. Kafe işini hallederiz. Sonra senle kuzeyi bizim oraya taşırız. Taşınırsınız. Okula da orda devam edersiniz."
Kafa salladım.
" ama kuzey kabul eder mi ki?"
Çağan gülümseyip yanağımı okşadı.
" rica ederiz, konuşur hallederiz. İşlerimizi hallettikten sonra da hastalığını diğerlerine de söylemeliyiz. Bilmeye hakları var. Özellikle Yağızın."
Zorlukla kafa salladım.
" ona herkesle beraber söyleyemem. Tek başına duymaya hakkı var. Onunla ayrı olarak herkesle konuştuktan sonra konuşmam lazım."
Çağan ayağa kalktığında bende ayağa kalktım. Elektrikli sobayı kapattım.
" hadi bakalım o zaman eve gidiyoruz."

Kurbanlık koyun gibi herkesi dizmiştik ama konuşmaya cesaretim yoktu. Önce çağanla barıştığımızı söylemem gerekiyordu ama Yağızın tepkisini az çok biliyorum. İstemeyecek...
" artık biri konuşacak mı?" Leya konuşmuştu sonunda. Haklıydı. Orhan abiye baktım. Kafasını iki yana salladı bu ben yapamam demekti. Derin nefes aldım.
" öncelikle, size bişey söylemem gerekiyor." Çağan yanımda oturuyordu ama ona bakmadım. Bakışlarım Yağızın üstündeydi.
" biz çağanla barıştık. Yine birlikteyiz. Bu sefer gerçekten."
Yağızın kaşları çatıldı.
" ne diyorsunuz ya?!" Bağırıp ayağa kalktığında bende kalktım.
" öldün sen!!" Gözlerimin içine bakıyorken bakışlarını çağana dikti.

" neler yaptı sana?! Ne barışması?! Olmayacak öyle bişey!!" Yağıza yaklaştım. Yine bana baktı. Hiç kimse konuşmuyordu.
" bağırma yağız. Birlikteyiz işte." Dedim.
" o kadar şey yaşadım. Mutlu olmaya, buna hakkım var."
Sinirle gülüp saçlarını çekiştirdi.
" delirtme beni!!" Adeta suratıma doğru kükredi. İrkildim.
" Çağanın siktiğim intikamı yüzünden ben yine senden 3 ay ayrı kaldım!! Sen yüzünü değiştirdin!!"
Herkeste göz gezdirdi.
" bişey desenize!! Haksız mıyım?!!"
Çağanın ayağa fırlayıp yanıma gelmesi bir oldu.
" bağırma lan!!" Gözlerim kapandı.
" dinle bir önce! Pişman olacağın şeyler söylüyorsun!!"