Part.20

819 64 2
                                    

Unicode

"ဘာ!!..ဘယ်လိုဖမ်းရမှာလဲ!!"

"ဘယ်လိုဖမ်းရမလဲဆိုတော့!!ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ်
မင်းကြိုက်သလိုသုံးလိုက်မရရတဲ့နည်းနဲ့ဖမ်းခဲ့
ဒါမင်းရဲ့နောက်ဆုံးအလုပ်ပဲဒါပြီးသွားရင်
အေးအေးချမ်းချမ်းနေလို့ရပြီ..မရူးမိုက်ချင်စမ်းနဲ့
အခု‌တော့သွားအိပ်လိုက်တော့ရွှေကြာ"

ခွန်းလဲဘာစကားမှပြန်မပြောတော့ပဲအခန်းပြင်
ကိုသာပြန်ထွက်လာလိုက်သည်။ဘာဆက်လုပ်
ရမလဲမသိသလို..ခံနိုင်ရည်လဲမရှိတော့ပေ။

အခန်းထဲရောက်တော့ရေချိုးခန်းထဲဝင်ကာ
ရေပန်းဖွင့်ချလိုက်ပြီးထိုင်နေလိုက်သည်။

"ဖမ်းလို့လုံးဝမဖြစ်နိုင်ဘူး...နှောင်းအတွပ်အရမ်း
အန္တရာယ်များတယ်..မဖြစ်ဘူး..လုံးဝလုပ်လို့
မဖြစ်ဘူး!!"

"ဒေါက်...ဒေါက်!!"

"ညီမလေးရေ"

ရေချိုးခန်းထဲကနေချက်ချင်းခေါင်းထောင်လာ
ပြီးအခန်းရှေ့ပြေးထွက်သွားကာတံခါးဆွဲဖွင့်
ကြည့်တော့ရွက်ဝါ။

"ဘာလို့ပြန်လာတာလဲ!!"

"ဟို..အဖေတို့မိသားစုအဲ့အိမ်မှာမရှိကြဘူးဘယ်
သွားကြတာလဲတော့အစ်မလဲမသိဘူးခဏ
လောက်စောင့်နေသေးပေမဲ့..ပြန်မလာတာမို့
မနက်ဖြန်မှပဲခွန်းလေးနဲ့အတူတူသွားမယ်ဆိုပြီး
ပြန်လာတာ..အာ..ရေချိုးနေတာလား..နားလိုက်
တော့လေ..အစ်မလဲသွားတော့မယ်"

"အစ်မ!!...ငါနင့်ကိုချစ်တယ်နော်"

"ဟင်!..ရုတ်တရက်ကြီးဘာဖြစ်လို့လဲ"

"ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး..သွားနားတော့လေမနက်ဖြန်
မှတွေ့ကြမယ်"

"ဝမ်းနည်းနေတာလား"

"ဘာကိစ္စဝမ်းနည်းရမှာလဲ..သွားတော့ငါရေချိုး
တော့မလို့"

"အင်းအင်း..သွားပြီနော်"

ရွက်ဝါထွက်သွားတော့မှတံခါးကိုပြန်ပိတ်ကာ
ထိုင်ချလိုက်ပြီးရင်ဘက်လေးကိုဖိထားမိသည်။

-တစ်ကယ်ပဲဘာတွေဖြစ်လာမလဲမသိတော့ဘူး
အဆုံးသတ်မှာတစ်ယောက်သေရမယ်ဆိုခွန်းပဲ
သေသွားလိုက်ချင်တယ်-

လျှို့ဝှက်ကကြိုးWhere stories live. Discover now