not schizophrenic⚝changjin

23||Bu gece her şey bitmeli||

Hyunjin evden Changbin ile buluşmak için çıktığında heyecanlıydı. Her akşamüzeri sevgilisiyle buluşmak için heyecanla çıkıyordu bu evden zaten fakat şuanda heyecanlı olmasının tek sebebi bu değildi. Daha çok gergindi diyebiliriz aslında. Evden takım elbisesiyle ve ceketinin ardında gizlediği silahlarıyla endişeli bir şekilde çıkmıştı genç çocuk. Jisung onu görmüş ve meraklı gözlerle kendisine bakmıştı, Hyunjin o an gerginlikten bayılacak gibi hissetmiş buna rağmen Changbin'le lüks bir restorana gideceklerini söylemeyi başarabilmişti. Mafya olan oldukça mutlu görünüyordu fazla irdelememişti zaten.

Changbin'in arabasını görmesiyle gerginliği hafiflemiş ve evi hızlıca terk etmek üzere araca binmişti. Doktor olan, genç olanın arabaya binmesinin hemen ardından arabayı çalıştırmış ve hızlıca uzaklaşmaya başlamışlardı.

Changbin"Hızlı olmalıyız. Bu gece her şey bitmeli."

Genç çocuk bir süre doktor olana cevap veremedi. Hayranlıkla Changbin'i incelemekle meşguldü. Doktor olan takım elbisenin içinde Hyunjin'in hayal ettiğinden bile yakışıklı görünüyordu. Her zaman karışık duran kıvırcık saçları düz bir şekilde alnını gösterecek şekilde duruyordu.

Changbin'in düğmesi açık ceketinden elini içeri götürdü ve doktor olanın belindeki silahlara dokundu. Hyunjin'in kendisine nasıl baktığı gören Changbin neredeyse yavru bir kediyi ezecekti.

Hyunjin"Dikkat et!"

Genç çocuk camdan dışarı bakarak kediyi kontrol etti.

Hyunjin"Bir şey olmadı neyse ki."

Changbin"Hyunjin..."

Hyunjin"Tamam biliyorum... O kadar hazırlandık, özenle giyindik hatta. Yapacağız bugün bitecek."

Changbin"Ben... bana öyle bakma diyecektim ama evet bugün bitecek, Jisung'a iyi bir ders vereceğiz."

Hyunjin"Ya sen... sen niye böyle giyindin ki?"

Doktor olan sırıttı. Tek etkilenen genç çocuk değildi. Changbin yola bakmak zorundaydı sadece.

Changbin"Neden beğenmedin mi?"

Hyunjin"Tüm dikkatim dağıldı. Plana odaklanmalıyız."

Changbin arabayı Minho'nun evinin önünde durdurdu. Genç çocuk derin bir nefes aldı.

Changbin"Seninle gelmemi ister misin?"

Hyunjin"Hemen Minho'yu alıp geleceğim zaten."

Genç çocuk endişeli görünüyordu. Arabadan inmeden hemen önce doktor olan elini tutmuş ve dudaklarını Hyunjin'in yanağına bastırmıştı.

Changbin"Bekliyorum."

Hyunjin Changbin'e gülümsedi ve arabadan inerek eve doğru yürüdü. Doktor olanın minik öpücüğü iyi gelmiş olmalıydı ki kendini daha rahat hissediyordu. Kapıyı çalıp bekledi.

Bay Lee"Hyunjin?"

Hyunjin"Merhaba efendim. Minho'yla gezmek için biraz geç bir saat mi bilemiyorum ama yine de şansımı denemek istedim."

Bay Lee kısaca Hyunjin'i süzdü.

Bay Lee"Akşamları çıkması daha da tehlikeli."

Hyunjin ceketini açarak belindeki silahları gösterdi.

Hyunjin"Onu sağ salim geri getireceğime emin olabilirsiniz efendim."

Minho'nun babası daha fazla düşünmeden Minho'ya haber vermiş, Minho'nun hazırlanmasının ardından Minho Hyunjin ile evden çıkmıştı. Heyecanla arabaya bindi.

Minho"Daha gündüz görüşmüşken... babam anlamaz değil mi? Yakalanacağız diye çok korkuyorum."

Changbin arabayı çalıştırdı.

Hyunjin"Jisung işte... özlemiş seni. Getirin dayanamıyorum dedi."

Changbin"Aşk."

Hyunjin"Aşk."

Birbirlerine kısaca bakıp gülümsediler.

Minho"Ben de onu çok özledim. Nereye gidiyoruz? Aynı yere mi?"

Hyunjin hazırlamış olduğu alkollü gazlı bezi Minho'nun ağzına bastırmadan önce konuştu.

Hyunjin"Sen değil ama Jisung aynı yere gidecek."

Minho'yu boş bir depoya getirdiler.

Hyunjin"Arıyorum."

Changbin"Ara. Anca gider oraya zaten."

Changbin baygın olan Minho'yu yere hafifçe bıraktı ve oldukça gerçekçi görünecek bir şekilde cinayet yeri hazırlamaya başladı.

Jisung"Alo? Hyunjin bir şey mi oldu? Sen beni aramazdın."

Hyunjin"Aramam gereken bir durum oldu hyung."

Genç çocuğun sesi alayla çıkmıştı, Jisung bir tuhaflık olduğunu anladı. Kalbine bir ağırlık çökmüştü sanki mafya olanın, nefesi daralmıştı.

Jisung"H-Hyunjin! Düşündüğüm şey olmasın..."

Hyunjin"Ne düşündüğünü bilmiyorum ama birazdan Minho, buluşma yerinizde can verecek."

Jisung küfrederek telefonu kapattı. Korkudan bacakları titriyordu, iyi değildi. Jeongin'den yardım istedi. Jeongin her ne kadar Hyunjin'e söylenmek istese de hızlıca arabayı çalıştırmış ve tüm adamları peşlerine takarak yola çıkmışlardı. Jisung yol boyunca kendi kendine söylenmişti. Keşke öldürseydim diyordu, neden Hyunjin'in ailesini öldürdüm diye iç geçireceğine Hyunjin'i zamanında öldürmemiş olmanın vicdan azabını yaşıyordu.