Aile neydi? Sevgi neydi? Güven neydi?
"Ailenin ne olduğunu 8 yaşında ufacık bir kızken unutmuştum. Annem o ilaç kokulu hastane odasında gözlerini sonsuzluğa kapattığında bir nevi bende onunla birlikte gitmiştim.
Bedenim hayattaydı, evet... Ama ruhu...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Yazım yanlışı varsa kusura bakmayın.)
Bölüm Şarkısı;
SİMGE - Aşkın Olayım (speed up)
Yangın yeri hep buralar sayende yok şikayet
Gel bir sarayım aşkın olayım
Erdem ellerini ağır ağır sallarken ayaklandı. ''Tamam abi sakin ol. Anlatacağız.'' Savaş abinin alev gibi gözleri bana döndüğünde tebessüm etmeye çalıştım ama yüzümdeki şeklin tebessümle alakası olmadığını anlayabiliyordum. Erdem'e çatık kaşlarıyla bakarak konuştu.
''Otur.''Eliyle koltuğu gösterdiğinde ikiletmeden hemen yerine oturdu.
''Anlatın!'' Tam karşımızda dikilip gözleriyle konuşmamızı beklerken direk konuya atladım.
''Bir kız bulduk ölümden kaçıyordu. Yani daha doğrusu abilerinden kaçıyordu.''
''Otoparktaki kız.'' Erdem'le başımızla onayladığımızda elini salladı. Devam et diyordu. Bu sefer Erdem konuşmaya başladı.
''Kız çok zor durumdaydı. 42 yaşındaki adamla zorla evlendirmeye kalkmışlar. O da kaçıp İstanbul'a gelmiş.'' Savaş abinin gözleri dahada karardı. Ufaktan Erdem'e kaydım. Bu bakışlardan gerçekten korkmuştum.
''Kızı da o sırada arayan başka bir adam vardı. Adam polis özel harekat. Benim telefonu biliyorsun. Kız konuşurken kapandı. Bir şey oldu sanmış ekiplerle evi bastılar.'' Savaş abinin gözleri şaşkınlıkla açılırken ikimize baktı.
''Oğlum siz ne yaşıyorsunuz? İkiniz bir araya gelince sonu polislerle bitiyor! Geçenlerde karakolluk olmuşsunuz.'' Erdem'le birbirimize baktık. Savaş abiyi onaylayıp ona döndük.
''Haklısın abi.'' Aynı anda söylediğimiz kelimeyle Savaş abi elleri belinde bize baktı. ''Haklıyım tabi.'' Erdem'le başımızı eğdik ardından ben hızla doğrulup konuştum. ''Ama kızı bıraksaydık da öldürseler miydi?'' Savaş abi koltuğa oturdu. Elleriyle yüzünü sıvazlarken konuştu.
''İyi yapmışsınız kızı buraya getirmekle. En son gördüğümde çok korkuyordu.'' Masaya bakarak konuşmasıyla Erdem'e sırıtarak döndüm. O da sırıtarak bana baktığında sol kolumla sağ kolunu tokuşturup etrafa bakındık.
Savaş abiye olanları detaylıca anlattığımızda önce kısa bir şok geçirmişti. Ardından kızın hayatını duyunca kapıyı boş verip bize iyi yapmışsınız demişti. Bunu duyan Erdem'le ben üzerimizdeki korkuyu birden atmıştık. Daha sonra Erdem'le beraber yukarı çıkmıştık. Erdem banyosuna girip üzerini değiştirirken ne kadar dışarı çıkmak istesem de bırakmamıştı. Bende bunun üzerine odasını karıştırmaya başlamıştım. Sevgilim değil miydi karıştırırdım. Siz yapmaz mıydınız?
