Aile neydi? Sevgi neydi? Güven neydi?
"Ailenin ne olduğunu 8 yaşında ufacık bir kızken unutmuştum. Annem o ilaç kokulu hastane odasında gözlerini sonsuzluğa kapattığında bir nevi bende onunla birlikte gitmiştim.
Bedenim hayattaydı, evet... Ama ruhu...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bölüm Şarkısı;
LEYLA THE BAND - Yokluğunda
Sabret, sonu aynı değil! Söylüyorum Dinle, rüyaların her gün aynı, Olmayacak!
''Kızım söylesene ne konuştunuz?'' Kot ceketimi üzerime geçirdikten sonra sıramda duran çantamı alıp sırtıma attım. Çıkış zili yeni çaldığından sınıf hala doluydu ama benim amacım biran önce eve gidip yatmaktı. Cansu'ya kaş göz işaretiyle dışarıda söyleyeceğimi belirttiğimde sırıtarak sınıftan çıktı. Merdivenlerden de inerek okulun bahçesine çıktığımızda yine aynı soruyu sormuştu ama durakta diyerek geçiştirmiştim. Oflayarak kabul ettiğinde ise belli etmeden gülümsemiştim.
''Geldik anlat artık?'' dediğinde ellerimi ceketimin cebine sokup ona döndüm.
''Yani çok bir şey değil bu olanlarda kendini suçlamış özür diledi bende buna gerek olmadığını onun suçunun olmadığını söyledim öyle...''
''Daha başka şeyler vardır?'' Diyerek tek kaş kaldırarak sorgular bir şekilde baktı.''Yani ben ona çardakta onunda diğerleri gibi olduğunu söyledim bunu bana kanıtlayacakmış. Aman öyle şeyler işte.''Diyerek otobüsün gelip gelmediğini öğrenmek için bakındım ardından Cansu'ya döndüğümde elleri ağzında kocaman gözlerle bana bakıyordu.
''Ne oldu?''diye ellerimle kolundan dürttüğüm de ellerini indirdi. Ne görmüştü bu?
''Kızım sen bana çardakta olanları anlatmadın!''Dediğinde oflayarak elimle kolunu iterek bıraktım.
''Bende bir şey oldu sandım!''Diye belirttikten sonra ellerimi ceketimin cebime geri soktum.
''Anlat hadi?''
''Merhaba kızlar.''Artık sesini bile tanıdığımdan kimin konuştuğuna bakamadan Cansu'ya bakarak konuştum. Ellerimin cebimde omasına rağmen iki yan açtım ve üzülmüş gibi yaparak konuştum.''Maalesef!'' Dediğimde beraber sırıtıp yanımızda dikilen Erdem'e döndük. Aynı şekilde o da bize sırıtıyordu.
''Keşke benim evimde sizinle aynı tarafta olsaydı beraber gidip gelirdik.''Cansu'nun söylediğini duymazlıktan geldim ve etrafa bakınmaya başladım. Daha doğrusu otobüsün gelip gelmediğine bakıyordum.
''Aynen güzel olurdu.''Erdem'de ona karşılık verdiğine otobüsün geldiğini gördüm. Dönmeden otobüse bakarak konuştum.''Otobüs geliyor.'' Dedikten sonra Cansu'ya döndüm. Cansu kollarını açıp bana sardığında sırıtarak bende ona sarıldım.
''Kızım iki gün tatile giriyoruz, buluşuruz gene.''
Bugün Cumaydı ve Cansu her Cuma ayrılırken üzülüyordu çünkü o evde olmak istemediğimi biliyordu ve ben 2 gün o evde kalacaktım.
''Kendine dikkat et.''Dediğinde bunu Erdem'in duyup duymadığını öğrenmek için Erdem'e baktım. Kaşlarını çatmış, elleri siyah deri ceketinin cebinde yere bakıyordu. Duymuş muydu? Cansu'ya susması için biraz sıktığımda anlamış olmalı ki birden geri çekilip Erdem'e baktı. Erdem başını kaldırıp ikimize de baktığında bakışlarımı kaçırdım ve yanımızda durmuş olan otobüse döndüm.
