KUSURSUZ

# 1 --Su Perisi--

6 Haziran 1327

Brian Ferguson çalışma odasında oturmuş, önünde duran iki mektuba bakıyordu. Mektuplardan biri dostu Liamh McAodha'dandı bir diğeri ise Kral Frealaf tarafından bizzat yazılmıştı. Elleriyle masanın köşelerinden kavramış, hafifçe öne doğru eğilmişti. Bir tarafta duran koyu saman rengi kağıdın üzerine Liamh'ın okunaklı düzgün yazısı ile gözlerine çarpan kelimeler, genç adamı kalbini kaplayan hüzün ile birlikte tuhaf bir rahatlamaya sürüklemiş, Hemen yanında duran birinci sınıf kağıdın üzerine yazılmış kral emri ise, aylardır çekmiş olduğu sıkıntı en sonunda sona ermişken yeniden nefes almasını zorlaştırmaya başlamıştı. Son iki gündür zamanının çoğunu bu iki kağıt parçasına bakarak geçirmişti. Lakin artık kendisini toparlayıp biriken işlerini halletmesi gerektiğinin de bilincindeydi.

Kapısı tıklatılıp elinde bir yemek tepsisi ile kahyası Morigan içeri girdi. Yaşlı kadın, giydiği pamuklu mavi elbisesinin eteklerine basmamak için ağır adımlarla yürüyordu. Yemek tepsisini mektupların üzerine koydu ve kahverengi gözlerini kendisine çevirerek gülümsedi. Ardından çabuk çabuk kapıya doğru yürüyüp büyükçe bir tabloyu, boyalı yüzünü kendine bastırarak kucakladı ve masanın ön tarafına geri geldi. Brian önüne getirilen oldukça büyük tabağın içinde en sevdiği yemek olan Haggislere sonra da kadının sevimli buruşuk suratına baktı.

"Bu güzel yemeği neye borçluyum Leydi Morigan?"

"Ben yaptım Lordum."

"Pekala, bu demek oluyor ki bana başka havadislerin var ve sinirlenmemem için rüşvet getiriyorsun." Brian güldü. Gözleriyle kadının elinde tuttuğu büyükçe tabloyu göstererek eliyle çevirmesi için işaret yaptı.

Morigan çok sevdiği beyine çekingen bir gülümseme gönderdi. Onun kral tarafından aldığı mektubu ve içinde yazanları biliyordu. Morigan her ne kadar mutluysa da Brian bu durumun emrivaki haline gelmesinden hoşnut değildi. Beyini rahatlatmak için dünyalar güzeli Leydi Lily'nin bir portresini McAodha kalesindeki boş boğazlı arkadaşı Beatrice'ten istemişti. Kadın gizli talebini derhal McAodha hanımına yetiştirmişti. Neyse ki Leydi Arcana isteğini fazlasıyla yerine getirmiş, büyük ve can yakıcı güzellikteki bu portreyi derhal ona göndertmişti. Lord Ferguson söylenenlerden daha fazlası olan Lily'nin güzelliğini görürse belki içi bir nebze olsun rahatlardı.

"Bu bir havadis ya da rüşvet değil beyim. İçinizdeki sıkıntıyı belki bir nebze olsun giderecek tarafımdan bir hediye..." Morigan eğilip meraklı gözlerle kendisini süzen Brian'a baktı. Highlands'ta pek nadir bey Leydi Lily'i bizzat görmüştü Liamh McAodha öylesine kıskanç bir adamdı ki kız kardeşini zor durumda olmadığı sürece dostu dahi olsa hiçbir bekar erkeğin yanına yaklaştırmamıştı. Katılmış oldukları davet ve balolarda ise muhtemelen Lordu bulunmamıştı. Brian gönül adamı değildi. Ülkesine kendini çok küçük yaştan itibaren adamış şu zamana kadar savaştan savaşa koşmuş bir beydi. Wallace'in davasında bile onun arkasında durup kılıç kuşanmıştı. Lakin artık uğruna başlarını koydukları özgürlüğün sonuna gelmişlerdi ve pek sevdiği beyinin evlenip bir yuva kurması gerekmekteydi. Bu dünyalar güzeli melek, beyinin güzel kalbine tanrı tarafından bahşedilmiş bir armağan olmalıydı.

"Senden gelen her şey benim için kıymetli Leydi Morigan... Lakin iyiden iyiye meraklanmış vaziyetteyim." Brian başını sağa sola kaydırıp kadının elinde tuttuğu tabloyu görmeye çabaladı.

"Önce yemeğinizi yiyin Lordum ben bunu şöyle bırakayım." Morigan onu yanında çekindirmemek adına tabloyu önünde duran masanın aşağısına göremeyeceği şekilde dikti. Lord Ferguson'un, kızın resmine kendi yanındayken bakması, muhtemelen uygunsuz bulacağından daha incelemeden geri götürmesini gerektirirdi. Lakin tek başına olması belki biraz da olsun Leydi Lily'e dikkatle bakmasını sağlayabilirdi. "Soğutmayın." diyerek çatalı Brian a uzattı. Genç adam lafını ikiletmeden tabağına gömüldüğünde ise gülümseyerek odadan çıktı.