Aşk Sarmalı -TAMAMLANDI-

29.bölüm

🖤

Hastane koridorundaki korkulu bekleyiş...Hergün yüzlerce insan yaşıyor belki de bu korkuyu. Bazıları sevdiğinin iyi haberiyle rahatlarken, bazılarının acı haberle dünyası başına yıkılıyor. Samet ve ailesi de şuan aynı şekilde korkuyla bekliyordu.

"Niye kimse birşey söylemiyor?"

Samet delirmek üzereydi. Hiçbir bilgi verilmedikçe git gide daha çok bozuluyordu siniri. "Biri artık bir şey söylesin."

Kendi kendine söyleniyordu ama tüm gücüyle bağırıp tüm hastaneyi inletmesi de an meselesiydi. Neyse ki doktor sonunda geldi yanlarına.

"Nasıl karımın durumu?"

"Merak etmeyin şuan durumu iyi. Sadece yarın başlarız dediğimiz diyalize şimdi başladık. Bir süre, yani sadece haftasonu değil biraz daha fazla Kübra hanımın hastanede kalmasını isteyeceğim. Yarına kadar bekleyebileceğini düşünürken birden gece fenalaşması beni endişelendiriyor. Kontrolümüz altında olup sürekli süreci inceleyelim ki daha net bir tablo sunabilelim size."

"Peki görebilir miyiz?"

"Tabi ki. Şimdi Kübra hanımı odasına götürecekler. Siz de yanına gidebilirsiniz."

Doktor uzaklaştıktan sadece birkaç dakika sonra çıkarttılar Kübra'yı sedyeyle. Herkes peşinden odaya ilerledi. Kendinde olan Kübra da üzgünce bakıyordu kendisi için üzülen ailesine. Herkesin yüzündeki endişeli ifadeyi ve gözlerindeki kızarıklığı farkedince kendisini çok kötü hissetti.

"İyiyim korkmayın."

Yatağına yerleşir yerleşmez içlerini rahatlatmak istemişti ama o endişeli ve üzgün ifadeyi silemedi. Samet yanına oturup elini avuçlarının içine aldı. "Bir yerin ağrıyor mu?"

"İyiyim Samet lütfen endişelenme."

"Çok korkuttun bizi."

"Özür dilerim."

"Özür dileme. Sadece dikkat et kendine. Sana bir şey olacak diye aklım çıkıyor biliyorsun."

"Biliyorum. Ama az kaldı. Yakında bebeğimize kavuşacağız."

Samet'in kalbi korkuyla sıkışsa da karısına belli etmemeye çalışarak gülümsedi sadece. Bir sğre sonra diğerleri giderken bir tek Samet kaldı yanında. Haberi Kader'den alan Serra da Hakan'la veraber hastaneye geldi. Kapı aniden açılıp Serra içeri girer girmez sorgulamaya ve hesap sormaya başladı tabi.

"Neden en son venim haberim oluyor hanımefendi? Herşeyi en son babalar duymaz mıydı? Baba oldum da haberim mi yok? Kankanın en son değil ilk duyması gereknez mi? Ah Kübra ah! Seni oklavayla dövmek istiyorum ama dua et kıyamıyorum. Kader'i arayıp seni sormasam hala iş güçle uğraşacaktım. Can dostum hastane köşelerinde ben iş peşinde...Kendimden soğudum an itibariyle."

Serra konuşurken diğerleri sadece ona bakıyordu şaşkın bir ifadeyle. Acaba susma tuşu bozulmuş olabilir miydi? Konple kapatmanın bir yolunu bulamazlarsa bu konuşma bitmeyecekti büyük ihtimalle.

"Şimdi anlatın bakalım ne oldu benim arkadaşıma? Samet enişte karın hamile kaldı diye sen de işleri serdin bakıyorum, gözümden kaçtı sanma. Acaba diyorum siz ikiniz benden başka birşeyler saklıyor olabilir misiniz? Hastanelik olacak kadar nedi var Kübra'nın enişte? Ay artık biri anlatsın yahu!"

"İnşallah bir ara susmaya karar verirsen anlatırız baldız da senin kapatma tuşunu bulamadık henüz. Gerçi var mı ondan da emin olamadım."

"Sen bana çok gevezesin mi denek istiyorsun yani enişte?"