Kül Değirmeni

15. Perde

Lütfen bölüm öncesinde oy vermeyi unutmayın, düşüncelerinizde benim için çok önemli yorum yaparsanız sevinirim.

İyi okumalar çiçeklerim 🌺

İnstagram-> carmenella.13

Bölüm Şarkıları
🌺Mavi Gri- Dünyanın En Güzel Kızı
🌺Kıraç- Endamın Yeter

Bazı hisler ve bazı insanlar vardır. Bazı hislerimizin karşılığı olan insanlar. Onlar değerlidir ve hayatımızdan çıkarmak istemeyiz. Kalbimizde bir eksikliğe sebep olurlar. Elimizden geldiğince o insanları hayatımızda tutarız.

Verka kardeşinin ölümüyle birçok hissini kaybetmişti. Şimdi daha iyi anlıyordum. Mutluluğunu kaybetmişti çünkü onu koruyamamıştı. Huzurunu kaybetmişti çünkü kendini suçluyordu. En önemlisi güvenini kaybetmişti çünkü asıl suçluların kim olduğunu biliyordu.

Tam şu an yeni doğmaya başlayan güneş, arabanın camından onun yüzüne vururken bunları düşünüyordum. Dün gece zordu, dün gece Verka için çok zordu ama atlatmıştı.
Daha zor gecelerinin de olduğuna ve bazılarını atlatamadığına emindim.

Çok ağlamıştı, çok ağlamıştık. Hala o uçurumun kenarındaydık. Bir süre sonra ikimizde arabaya geçmiştik ama Verka arabayı çalıştıramamıştı. Burada kalmak istemişti. Onu yalnız bırakmak istemediğim için babama Aysar'da kalacağımı söylemiştim.

Dün gece onu, bu uçurumun kenarında, yalnız bırakma fikri çok korkutucu gelmişti.

Sevdiğim adamın acılarını yeni öğrenmeye başlamıştım. İçimden bir ses bunun sadece başlangıç olduğunu söylüyordu. Benim dümdüz hayatımın aksine onun tepetaklak bir hayatı vardı.
Her zaman başka insanların hayatlarını merak eden biriydim ama Verka'nın hayatı bana sadece üzüntü getirmişti.

Sessiz olmaya özen göstererek, dün gece yatırdığım koltuğu kaldırdım. Tekrar dik konuma geldiğimde uyumakta olan sevgilime döndüm. Sağ elimle saçlarına dokundum. Yumuşacıktı. Sonra işaret parmağımla alnına doğru indim. Kaşlarını çattı. İki kaşının ortasına dokundum. Yüzünü ezberliyordum. Kirpiklerine dokundum, keşke kirpiklerini tek tek sayabilseydim. Parmağımı yavaşça sus çizgisine kadar indirdim tam o anda mavi gözlerini açtı.

Gözlerinin içi kıpkırmızı olmuştu. Çok yorgun gözüküyordu ama yine de bana tebessüm etti. Verka Kül Kandemir acılarına rağmen bana tebessüm eden bir adamdı. Bende ona güldüm. Sus çizgisinde duran parmağıma bakmaya çalıştı.

"Ne yapıyorsun?" Diye sormasıyla tebessümüm genişledi.

"Dünya'yı keşfediyorum." Tebessümü yamuk bir sırıtışa döndü. Demek hoşuna gitti.

"Hımm, bu bir iltifat mıydı?"

"Vay canına, çok zekisin." Birden koltuğunu dik konuma getirmesiyle, elimi çekmek zorunda kaldım. Oysa konumu gayet iyiydi.
Verka esnedi ama gözlerini üzerimden çekmiyordu. Birden sağ elini enseme yerleştirip beni kendine çekti. Aramızda santimler vardı.

"Dünya'yı sevdin mi?" Sorusuyla dudaklarımı büküp düşünüyormuş gibi yaptım. Mavi hareleri dudaklarıma bakmaya başladı.

"Dünyamı sevdim," dememle beni daha çok kendine çekip, dudaklarını dudaklarıma bastırdı. Öylece duruyordu. Yine de tüm vücudum karıncalanmaya başlamıştı.
Geri çekilip alnını alnıma yasladı.

"Bende sevdim, en çokta tadını sevdim Dünyamın." Birbirimizin Dünya'sıydık.

Kollarımı boynuna dolamamla, hemen belime sarıldı. Bir süre öylece durduk.
Sonunda geri çekilen Verka oldu. Kakülümü düzeltip alnıma bir öpücük bıraktı.