Kül Değirmeni

25. Perde

Bölüm Şarkıları
🌺Şenceylik- Kırıldı Vazo
🌺Pera- Ben Yağmuru Bilirim

5 AY SONRA

Yaz yağmurlarını bilir misiniz?
Bana aşkı anımsatırdı. Sırılsıklam olsak bile üşümezdik. Babamla sonraki görüşmemizde, benim ona bırakıldığım gün deli gibi yağmur yağdığını söylemişti.

Artık yağmuru sevmiyordum.

Tam beş ay geçmişti. Bu beş ayda okula gidip gelmiş, Verka'nın evinde kalmış, bazen Levent'le bazen babamla buluşmuştum. Biliyorum, öz babama adıyla hitap etmem saçmalık.
Yine de bunda suçum olmadığını da biliyorum.
Levent beni kızı gibi değil de kurtarıcısı gibi görüyordu. İlk buluşmalarımızda neredeyse bana yalvaracak durumdaydı. Tam bende ikna olmaya başlamıştım. Ne olursa olsun, bir insanın hayatı söz konusuydu. Sonra iki hafta önce uygun akciğerin bulunduğunu söylemişti.

Zaten ameliyat riskliydi ve ilerde benimde yaşama ihtimalim olan bir hastalıktı. Verka ve babam kabul etme ihtimalimde bile deliriyordu.

Yarın ise üniversite sınavının ilk ayağı vardı. Aysar ve diğerleriyle sürekli görüşüyordum. Kerem ve Aysar birlikte ve mutluydu. Onlar adına çok sevinmiştim. Anka gitmişti, öylece ve kimseye haber vermemişti. Sadece Vera'yla son kez konuşmuştu. Yurt dışında olduğunu biliyorduk.
Asır, pek bizimle takılmıyordu ve sınava da girmeyeceğini söylemişti. Kafeste çalışmaya başlamıştı:

Hayatımı bir şekilde rayına oturtuyordum. Babamı hala affetmemiştim, buluşmalarımızda hep annemden ya da geçmişten bahsediyorduk. Bana sarılmasına izin vermiyordum. Biliyordum sarılırsak affederdim ama içimden gelmiyordu.
Kimi kandırıyordum, şu an tek ihtiyacım babama sarılmaktı.

"Güzelim," deyip arkadan belime sarıldı Verka. Ben camdan dışarıyı izliyordum.
Verka'ylada aramız iyi sayılmazdı ama suçlusu bendim. Sürekli her dediğinden şüpheleniyordum, sürekli gergin ve öfkeliydim. Verka, bana izin verdikçe onun daha çok üzerine gidiyordum.
Onu çok seviyordum, bu yüzden onu kendimden kurtarmalıydım. Bu düşünceme kendi kendime güldüm. Ben Verka'yı asla bırakamazdım. Değil mi?

"Efendim," deyip ellerimi bana sarılı kollarının üstüne yerleştirdim.

"Ne düşünüyorsun?"

"Son beş ayı, yarın ki sınavı." Verka, kokumu içine çekti.

"Çok başarılı olacağına eminim."

"Beni, sen çalıştırdın." Eğer Verka olmasa sınav umurumda bile değildi. Her akşam zorla bana ders çalıştırıyordu.

"O yüzden eminim ya." Başımı geriye atıp, alttan ona baktım.

"Bana güzel bir şey söyle." Verka tebessüm etti.

"Biz." Kısa ve net.

"Seni seviyorum. Biliyorsun değil mi? Bir daha kimseyi sevemeyeceğim kadar çok seviyorum."

"Bana böyle cümleler kurduğunda, hala heyecanlanıyorum. Bende seni çok seviyorum, sinsi." Uzun süre sonra bana sinsi demesine bile tebessüm ettim.

"İyi ki varsın." Kollarının içindeyken ona doğru dönüp, sarıldım.

"Sende iyi ki varsın."

Biz, güzeldik.

🌺

Sonunda ikinci sınava da girmiştim. Düşündüğümden iyi geçmişti. Dün babamda gelmişti ama bugün yoktu ve telefonu da kapalıydı.
Hepimiz sınavdan çıkmış, bir kafeye gelmiştik. Yanımda Verka oturuyordu, karşımda Aysar onun yanında Kerem, çaprazımda Asır ve onun karşısında da Vera vardı.