Kül Değirmeni

23. Perde

Bölüm Şarkıları
🌺Büyük Ev Ablukada- Çıldırmicam
🌺Güneş- Bataklık

Aysar İzgi'den

Aşka her zaman inanmıştım. En umutsuz anlarımda bile aşkın varlığına inanmıştım. Bir adam tarafından aldatıldığımda bile, inancımdan vazgeçmemiştim.

Tek ihtiyacım olan doğru insandı. Şimdi, karşımda ona bakıyordum. O doğru insandı, emindim.

"Bücür, yesene. Yoksa hepsini bitireceğim." Kızıl saçlarını karıştırdı.

"Yine bana bücür demeye başladın." Kerem, yamuk bir şekilde sırıttı. Ortada duran patates kızartmasından ağzına attı.

"Çünkü, bücürsün. Benim bücürümsün," dediğinde sırıttım ama aynı anda yanaklarımda ısındı. Kızardığına emindim.
Ortada duran yemeklere baktım. Kerem, dışardan pizza ve patates kızartması alıp gelmişti. Pizzadan bir dilim alıp yemeye başladım.
Aklıma, Açelya'nın gelmesiyle yüzüm düştü. Lokmam büyüdü sanki.
"Ne oldu?" Anlamıştı.

"Aklım Açelya'da. Yarın yine onu görmeye gidebilir miyiz?" Kerem'inde yüzü düşmüştü. Biliyordum, hepsi Açelya'yı seviyordu. Ve benim dışımda hiçbiri itiraf etmese de, hepsi onu düşünüyordu.

"Bence, Verka'dan haber beklemeliyiz. Ne olduğunu da tam olarak bilmiyoruz." Aklıma ilk gelen fikri söyledim.

"Evden ayrıldığına göre babasıyla ilgili bir sıkıntı olmalı."

"Orası kesin zaten," dedi.
"Yine de tepkileri normal değildi. İlk kez onu bu kadar kendini kaybetmiş gördüm."

"Haklısın ama biz onun yanında olacağız ve düzelecek, değil mi?"

"Tabi ki, bücür. O bizim dostumuz." Hevesle, onu onayladım. Açelya, benim için dosttan öteydi.
"Bir de," deyip duraksadı. Elini ensesine attı, gergin gözüküyordu.
"Ben sana bir şey söylemek istiyordum."

"Nedir?"

"Aysar ben çok düşündüm, bilirsin genelde düşüncelerimden kaçarım. İlk kez kaçmak istemiyorum." Gözlerime beklentiyle bakmaya başladı. Bir elini, masanın üstüne yerleştirip bana uzattı.
"Ben senle oyun oynamak istiyorum." Cümlesiyle gözlerim açıldı.

"Ne?" Bir yandan gülmeye başladım.

"Yani, oyun derken. Gülmesene." Bana gülme diyordu ama kendine gülmek üzereydi.
"Aysar, sevgilim olur musun?" Sonunda pat diye söylediği cümleyle donup kaldım. "Eğer şimdi elimi tutarsan, bir daha asla o eli bırakmam. Bunu bil."
Elimi havaya kaldırdım.
Bir bana bir elime bakıp duruyordu.

"Kerem, sevgilin olurum." Elini tuttum. Bir anda sesli bir şekilde nefesini verdi.

"Elini öyle kaldırıp bekleyince, sen bu eli tutmayı hak etmiyorsun deyip gideceksin sandım." Elimi daha sıkı tuttu. Kıkırdadım.

"Şapşal," dedim.

"Aysar, teşekkür ederim."

"Ne için?"

"Bana başka bir hayatım olabileceğini ve bir insanın, başka bir insan için yaşama sebebi olabileceğini gösterdiğin için." Bir an sorular sormak istedim. Biliyordum, Kerem göründüğünden de göstermeye çalıştığından da çok daha farklı bir adamdı.

"Bende teşekkür ederim Kerem. Beni yanıltmadığın ve aşka olan inancımın boşa olmadığını gösterdiğin için."

"Hisler Aysar, hisler her zaman doğruyu söyler."