Sonsuza Dek Kız Kıza

15- Turuncu saçlı kız.

resim-emine.

"Hadi Helena yapabilirsin. Kimseden çekinme. Korkma kimseden."

"Yapamam Rüzgar. O bakışları kaldıracak güç kalmadı bende."

"Kapa çeneni ve elimi tut. Elimi tutuyorken kimse bu okulda sana karışamaz."

"Emin misin ??"

"Elini ver hadi.?"

Bordo renkli uzun ve ince tırnaklarımı uzattım önce. Daha sonra da uzun, zayıf parmaklarımı..

  Okulun kapısının önündeydik Rüzgar'la.Beni evden zar zor çıkartmıştı. Ve şu aptal üniversiteye gelmiştik. Nefret ediyordum okuldan, yapmacık gülümsemelerden, sahte bakışlardan. Neyse ki Rüzgar vardı..

  Ellerimizi tutuşturduk. Soğuktu biraz elleri ama yine de iyice tuttum.Sıkı sıkı kavradım parmaklarını.O da bunu hissetmişti ki gülümsedi ve kapıyı açtı. Okulun içine girmiştik artık. Binlerce insan vardı.

Öpüşenler, ders çalışanlar, müzik dinleyenler, kavga edenler. Birçok insan vardı ve hepsi de benim nasıl biri olduğumu kesinlikle biliyorlardı.Bunda şüphem yok.

Yalnızca beni aşağılamalarından korkuyordum o kadar.

"Yeter artık yere bakarak düşünme kara kara." Demesiyle gözlerime gözlerine diktim.

"Korkuyorum Rüzgar." Dedim sessizce. O da gülümsedi ve kolunu omzuma attı.

"Korkmana gerek yok. Seni herkesin ortasında rezil edecek insanlar da değiller."

"Emin misin ? " dedim gözlerimi ondan ayırmayarak. Ona ihtiyacım vardı çünkü tek o beni anlıyordu.Onu da elimden kaçıramazdım.

"Eminim." Dedi gülümseyerek.

Bende karşılık verdim.

"Peki napalım şimdi ?" dedi adımlarını yavaşlatarak.

"Bilmiyorum.Çok geri kaldım derslerden. Böyle gidersem psikolog falan olamayacağım." Dedim hüzünlü bir şekilde. Ama o beni yine kendine çekti, sarmaladı.

"Bu düşünceleri bırak Helena. Herşeyi takma kafana."