Sonsuza Dek Kız Kıza

8- Sigara

Bölüm kısa arkadaşlar. Okunma sayısı biraz az. Bunu da ilk kez yazdığım sebebine vuruyorum.

Umarım artar :) Yorumlariniz ve düşünceleriniz benim için çok çok önemli.

----------------------------------------------

Emine'nin dışarı çıkmasının ardından şok olmuş şekilde ayaktaydım. Beni kandirmisti ve bende inanmıştım onun bu tuzagına.

Ve korkuyordum artık..

İnsanların benim hakkımdaki düşüncelerinden, duygularından,bakış açılarından..

Çünkü çok yasamistim ben.Beni kucumsemislerdi.

Anlamaya çalışmamışlardı.

  Bende artık kimselere soylememeye söz vermistim.

Ama o sürtük gelip herşeyi bozmuştu.Yep yeni bir üniversite, yep yeni bir yaşam derken yine hayallerim..bir kez daha..

mahvolmuştu.

Ve bende artık gerçektende çok yorulmuştum.

   Düşünsenize hayallerinizi kuruyorsunuz, yepyeni arkadaşlıklar ediniyorsunuz ama sırf kişiliğiniz diğer insanlara uymadı diye o insanlardan biri gelip sizin hayallerinizi bozuyor.

  Bu adalet midir?

  Hayır.

  Islam dininde bu kötü birşey ama günah sizin değil. Ve Islam dininde saygı ve hoşgörü önemlidir.

İnsanlar buna saygı duymalidirlar.

  En azından duymasalarda nefretlerini o kadar da belli etmemeye çalışsınlar.

   Sonuçta böyle-benim gibi- olmayı kimse istemez.

-Din Dan Don-

Kapı zilinin calmasiyla düşüncelerimden kurtuldum. Çerçeveyi koltuğa biraktim ve bir iki damla akan yaşlarimi sildim, yavaşça çıplak ayaklarimla kapıya yöneldim. O sürtük çıkarken hayallerimi kapatmıştı, aynı zamanda  kapıyı da kapatmıştı. Ben de açma zahmetinde bulunarak yavaşça kola uzandım.

 O esnada gözlerim kapanacak gibi oluyordu.

Ağlayasim geliyordu resmen. Ama güçlü durmaya çalıştım.

Kapıyı açtığım an gözlerim istemsizce kapandı..

Ve bedenimi boşluğa bırakmıştım.

Ama sadece beni sarmalayan kolları hissetmiştim ve

  koyu bir şekilde sigara kokusunuda..

"Uyan artık uyuyan güzel"

   Sesi duyduğum an gozlerimi açtım.

Sesin kime ait olduğunu secemiyordum ama gözlerim yatağımın ucundaki koltukta oturan çocuğa kaydı.

"Rüzgâr?" dedim fısıldayarak.

Elini alnima koydu.

"Buradayım küçük hanım.Sakin ol"

diyerek alnimi öptü.

  Rüzgâr yanımdaydı şu an.Ama nedenini bilmiyordum.

"Ne zamandır böyleyim?" dedim zar zor. Güldü ve:

"Yaklaşık üç saattir."  dedi.

"Nasıl ya..Peki peki sen?" dedim yutkunarak.

"Evimi nerden biliyorsun?" diye ekledim.