Sonsuza Dek Kız Kıza

2-Yeni Yaşam

Yasemin'e yazdigim mektubu posta kutusuna atarken karşıdan gelen sarışın bir cocugun beni kestigini görüyordum. Elinde kaykay vardı ve güneşte daha da parlakti saclari. Ama umrumda degildi ? Hemen kafamı döndürdüm ve dubleks evimin açık kapisina doğru yürümeye başladım.

"Hey!" dedi bir anda kalın bir ses.

Durdum ve arkamı döndüm.Önüme gelen siyah sac tellerimi cekerek onu daha iyi görmeye calistim.

"Evet?" dedim tek kaşımı kaldırarak.

"Sen yeni taşınan kızsın degil mi ?" dedi yarım agız gülümseyerek.

"Evet. Bir sorun mu var?"dedim.

"Hayır hayır sadece.."

"Sadece?"

"Sadece hoş..hoşgeldin demek istedim ben."

Çocuk 1.90 falandı. Tepeye dogru bakiyordum onunla konusurken.

"Sağol."dedim sadece.

O da gülümsedi ve "Ben Okan."

dedi bir anda.

Adımı söylemeyi hiç dusunmuyordum ama kibar olmak gerekiyordu.

"Helena." dedim.

İlk önce duraksadı. Ve şaşkınca:

"Helena? Seni Türk saniyordum" dedi.

"Evet herkes öyle sanıyor merak etme" dedim gülerek.

O da güldü ve:

"Peki nerelisin ? Ve neden buraya geldin? Ayrıca nasil Türkce yi ogrendin boyle? Gayet iyi konuşuyorsun. Hatta küçük kuzenimden daha iyi" diyerek kahkaha atmaya başladı.

Bense ona mal mal bakmaktan başka birsey yapmamistim.

"Öncelikle Teksas liyim ve buraya bi arkadaşım için geldim. Ayni zamanda iki yildir Türkce konusuyorum."dedim tek bi nefesle.

"Arkadaşın? O da burda mi?"

"Ne kadar cok soru soruyorsun sen?"

"Ha pardon ama meraktan"dedi gülümseyerek. Gülümseyince tatlı oluyordu.

"Arkadaşım burada degil.Yurt dısında iş için." dedim.

"Hımm anladım. Eger birseye ihtiyacin varsa ben burdayım.En azindan arkadaşın dönene kadar." diyerek gulumsedi ve ben birsey demeden kaykayini yere birakti.Ve kaymaya başladı.

Bende iceri girip kapıyı kapadım.Kilitledim, ne olacagi belli degildi insanlarin.

Hemen babetlerimi cikardim ve hirkami astim.İcimdeki askılı bu sıcak havada iyice serinletiyordu zaten. Mavi kot şortumu düzelterek mutfaga ilerledim.

3 hafta boyunca nasıl böyle yalnız başıma duracaktım hiç bilmiyordum. Hem onu özleyecektimde. Eninde sonunda gelecekti ama ben 3 hafta boyunca ne yapacagim hiç bilmiyordum.

Belkide Yasemin'in bana önerdigi gibi kendi hayatimi kuracaktım.

Veya kendi hayatımızı.

Çünkü biz beraber olmak için ailemizi, arkadaslarimizi, sevdiklerimizi karşımıza almıştık.

Ama mutluydukta. İyikide almışız.

İyikide onları geride bırakıp yeni bir yaşam kurmaya çalışmıştık.

Ve kuracaktik.

O burada olmasa da gelecekti haftalar sonra. O zamana dek yeni bir yaşam kurma görevi bana kalmıştı.

Mavişi her ne kadar özlesemde gelecekti yine de.

Çünkü ne olursa olsun söz vermiştik birbirimize.

"Her an yanımda olmayan sürtüktür."