Sonsuza Dek Kız Kıza

4-Üniversite

O telefondan sonra garip duygular besliyordum. Neden böyle demişti ? Veya gerçektende patronu mu gelecekti ?

Evet canım doğru söyler. Bu zamana dek hep doğru söyledi bana.

Yoksa ilk kez mi yalan söyledi ? Sesi garip çıkmıştı ve hiçte rahat değildim şu an.Ne olmuştu ki?Birisine mi sinirlenmişti ? Ya da bana mı kızgındı ? Neden ki ? Bence morali bozuktu. Neden acaba?

-din dan don-

Kapının çalmasıyla saçma salak düşüncelerimden uzaklaştım ve üstüme salaş bi tshirt geçirip altıma dar siyah kotumu giydim. Kapıya yöneldim. Delikten bakma zahmetinde bulunmadım.

"Hazırsın demek" dedi gülümseyerek Okan. Okan bol bi pantolon üzerine Metallica yazan bi tshirt giymişti. Ve bu sefer kolunun altında kaykayı değilde kitapları duruyordu.

"Neye hazırım ?" dedim merakla. Kolumu duvara yasladım.

"Okula gitmeye tabi Helena.Kitap falan almana gerek yok. Sonradan eksiklerini tamamlarsın zate_" "Bi dakika bi dakika." diyerek sözünü kestim. Bu çocuk neyden bahsediyordu ?

"Ne okulu? Ayrıca bu kadar çabuk mu ? " dedim. "Geç bile kaldın Helena. Finaller başlayacak. Bizim sistem biraz değişiktir. Ayrıca hemen çıkmamız gerek.Ders başlayacak."

"Bilmiyorum bugün biraz iyi hissetmiyorum. Daha zaten çok iş var. Kayıt falan boşver. Yarın gidelim." dedim. Gözlerini devirdi.

"Ya kızım yaşlı teyzelerden bi farkın yok. Gel hadi hem ben hallettim zaten. " dedi yan yan bakarak ve güldü. "Nası hallettin?" dedim merakla. "Boşver sen sonuçta halloldu. Hadi çıkalım artık" diyerek gülümsedi. Gamzeleri çok hoştu.Ve kısık şekilde bakan yeşil gözleri vardı. Çantamı hemen aldım, topukluları giyip anahtarı kapıdan aldım. Dışarı çıktım ve kapıyı kilitleyip anahtarı çantama attım. "Ciddiyim Okan.Nası halloldu?" dedim ısrarla. Bahçeden çıktık ve yürümeye başladık. "Amma uzattın sende ha. Üzünü ye bağını sorma" dedi gülerek. Anlamayarak yüzüne baktım ve tekrar güldü. Gülmek iyi birşeydi ama bu çocuk her an gülüyordu.

-1 saat sonra-

Sonunda gelmiştik ve bacaklarım kopacaktı ama bi araca binmemizi söylemişti Okan. Ben istememiştim. Salaklık işte.

"Nasıl ama? Büyük değil mi? Sizin orda böyle mi?" dedi yüzüme bakarken. Güldüm sadece. Okul büyüktü evet.E sonuçta üniversiteydi.

"Hangi kampüsteyiz?" diye sordum. "Bende psikoloji okuyorum fıstık" dedi birden gülerek. İlk başta şaka yaptığını sanmıştım.

"Demekki senden rahat yok ha" dedim gülerek. Kafasını salladı. "Yalnız sınıflarımız farklı. Ama ara sıra karşılaşırız zaten. Ve birde unutma burada fazla erkek çocuk var ve hani nasıl desem..Sana asılırlar." dedi zar zor.

"Yavşarlar yani?" dedim tek kaşımı kaldırarak. Hiç ummadığım kadar büyükçe bi kahkaha attı ve çoğu kişinin gözlerini üzerimize çekti. "Türkçen iyiyimiş" dedi gülmesine devam ederken. Onu bir iki kere cimcikledim ve sonunda kendine geldi. İnsanlardan kendi işlerine devam ettiler. Bende rahatlamıştım.İlk günden bu kadar şov yeterdi.

"Ders başlar şimdi. Ben sınıfa gidiyorum. Senin sınıfın 2 şuben B unutma."dedi.

"Peki senin?" dedim merakla. "B" dedi.

"E yanı sınıftayız ya" diyerek güldüm. O da güldü. "Pek değil. 4.sınıfım" dedi tekrardan gülerek.Yüzüm kızarmıştı ama o da zaten yanımdan uzaklaşmaya başlamıştı. O büyüktü benden. Hatta son sınıftı. Kendimi biraz yalnız hissetmiştim. O mezun olunca yalnız kalacaktım ama birden aklıma Yasemin geldi. Ve sevincim yerine geldi. Derin bir nefes alıp üniversitenin kapısına ilerledim. Yepyeni bir hayat beni bekliyordu. Yepyeni arkadaşlıklar. Sohbetler. Biraz heyecanlıydım tabi ama edindiğim tecrübemle artık herkesle arkadaş olmayacaktım. Fakat Okan haricinde. Tabi önümde duran etrafı kızlarla dolmuş esmer yapılı çocuk haricinde. Onunla tanışmak istiyordum nedense.