Sonsuza Dek Kız Kıza

29-Deniz

" Sonunda gözlerini açtın."

Deniz mavisi gözleriyle 10 cm lik mesafeden bana bakan birisi duruyordu karşımda. Ve, ve belimin ağırdığını hissediyordum. Ama nedense kaldırımda yatıyor gibi hissetmiyordum.

Ki yatmıyordum.

"Neresi burası? "dedim zar zor. Kullandığım her sözcük boğazımda düğümleniyordu. Ağzımı zar zor açıp konuşabilmiştim. 

" Burası güvenli olduğun bir yer." gülümseyerek söylemişti bunu.

" Ne demek güvenl__"

"Bi sakin ol. Gel otur. En azından rahat bir yerdesin."

Kolumdan yavaşça tutup yatağa uzanmamı sağladı. Bordo renkli battaniyeyi çeneme kadar örttü.

"Sen kimsin ?"

" O öfke saçan gözlerini bana doğrultmazsan söyleyeceğim." Hâlâ ondaydı gözlerim.

" Deniz ben."

Deniz diye biri olmamıştı hiç hayatımda. Tanımıyordum bile kendisini. Sadece birini andırıyordu o kadar.Onu da çözemedim bir türlü zaten.

"Deniz mi? Beni nerden tanıyorsun?" dedim bakışlarımı ayırmadan.

" Nerden mi tanıyorum?" , kafamı çocukmuşum gibi okşamaya başladı. " Benim biricik kardeşimin bir zamanlar sevgilis__

" Aç kapıyı!!!"

Sözünü bitiremeden dış kapı olduğunu tahmin ettiğim kapı yumruklanmaya başlandı. Deniz hemen yanımdan kalktı, bende direk kalkıp o odadan çıkınca çıkmayı düşündüm. Ama tam çıkarken beni yere itip kapıyı kilitledi.

Beni odaya kilitlemişti bu adam. Kim olduğunu bilmediğim bir adamın evinde odaya kilitleniyordum(!)

" Aç kapıyı!! Neden kilitliyorsun! Açsana şunu!!" diye aniden ayağa kalktım. Kapı tokmağını kıracak kadar tutup çeviriyordum.

Kapıyı var gücümle yumruklamaya başladım. Tekmeler mi , yumruklar mı, her şeyi yapıyordum kapıya.

" Demek sendin."

Deniz'in sesiydi bu. Ama kimle konuşuyordu? Beni neden kilitledi?!

Aklımı kaçıracaktım.

Boğa gibi yükleniyordum kapıya.

O sinirimle gördüğüm ilk eşya olan sandalyeyi alıp kapıya fırlattım.

" Deniz!!! Açsana manyak!! Yardım edin!!!!!"

Çığlıklarım kapıyı titretiyordu.

"Neden bana öyle bakıyorsun canım arkadaşım? Onun bilmesinden mi korkuyorsun gerçekleri?"

Daha 5 dakika önce tanıyım ruh hastası teşhisi koyduğum Deniz kendi kendine konuşuyor gibiydi. Ama az önce aç kapıyı diye bağıran birisinin sesini duymuştum. Neden diğeri de konuşmuyordu?!

"Deniz!!! Aç!!!!"

Çığlıklarımın ardı kesilmiyordu. O sırada kapıyı yumrukluyordum.

"Deniz!! Sen kimsin de beni kilitliyorsun!!! Aç dedim!!! Açsana şunu sana diy__

"Bırak onu."