MÜPTELA

6.Bölüm-Her şeyi değiştirecek teklif..

~Yağız Karasu

"Her şey bitti derken şansım döndü birden.."

Müdürün odasında beklerken aklımdan geçen tek düşünce bu sefer kovulmaktan kurtulamayacağımdı.
Ben ne dersem diyeyim büyük ihtimalle az sonra kovulacaktım.Ve beklemek bu süreci  benim için daha da zorlaştıyordu.

Özgür'ün bakışları gözlerimin önüne geldiğinde kendimden kısa bir an da olsa nefret ettim.
Burada birlikte çalıştığımız için çok mutluydu,birimizden birinin kovulma ihtimaline bile dayanamıyordu ve ben...

Ben her şeyi mahvetmiştim.

Lanet olası gururum yüzünden tüm düzenimize sıçmıştım!
Nasıl bu kadar..?

Ah,hayır buna şaşırmıyordum aslında.
Çünkü ben hep böyleydim.Gururlu bir sersemin teki...

Kendimi oyalamak için girdiğim düşüncelerin arasına dalmışken kapıyı hızla açıp sert bir giriş yapan müdürüm beni kendime getirdi.
Bakışları üzerimdeydi.Delici,sert bakışlar...

Koltuğuna oturup birbirine kenetlediği ellerini masaya yasladı.

"Yaptığından memnun musun?"dediğinde içimdeki ses bağırarak yanıtlamıştı bile.
Memnunum,hem de nasıl!
Ancak şansımı zorlayamazdım,yani tabi eğer hala bir şansım kaldıysa...
Kaldığını ümit ederek cevapladım.
"Müdürüm ben-"
Kaçamak bir cevap vermeye yeltenmiştim ancak müdür sözümü keserek buna izin vermedi.

"Memnun musun dedim!"

Tam cevap vericektim ki müdürün çalan telefonu buna engel oldu.
Müdür telefonunu hoşnutsuzlukla eline almıştı ki,muhtemelen kapatmayı düşünüyordu,arayanın kim olduğunu gördüğünde hoşnutsuzluğunun yerini saygı ve ciddiyet aldı.

"Buyurun Selim bey?"
"Evet efendim.Kendisi yanımda."
"Tabi,nasıl isterseniz efendim."

Aramayı kapattığında konuşmalarında benim adım geçtiği için meraklı bakışlarımı müdüre yönelttim.

"Otel sahibimiz Selim bey seninle bizzat konuşmak istediğini söyledi."

Beklediğim açıklamayı yaptığında,o da bu duruma şaşırmış olmalı ki sesi bunu doğrularcasına bir tonda çıkmıştı,şaşırmadan edemedim.

Benimle bizzat görüşmek mi istiyordu?Neden ki?

İçimden sorduğum soruları dışımdan soracaktım ki müdür sanki sormuşum farz ederek yanıtlamıştı bile.

"Kendisi birazdan burada olacak.Ne hakkında konuşacağını işinin son bulup bulmayacağını ondan öğreneceksin.Şimdi gitmem gerekiyor."

Başımı salladığımda şaşkınlığımın etkisiyle tek bir kelime söyleyebildim.

"Tamam."

Beklemekten gerçekten nefret ediyordum.

Derince bir nefes verip geriye yaslandım.
Telefonumdan gelen mesaj sesi sessizliği bozduğunda her ne kadar müdürün odasında olsam da ve az sonra odaya otel sahibi girecek olsa da mesaja bakmadan edemedim.

Daha ne kadar şansımı zorlayabilirdim ki!

"Ne oldu?"diye yazmıştı Özgür.

İlk kez birbirimize kullandığımız hitap ifadelerinden birini kullanmamış olması bana ne kadar kızdığı hakkında beni yeterince aydınlatmıştı.

"Bilmiyorum."diye yazdım kısaca.

Telefonu arka cebime attığımda gerildiğimi hissedip bir küfür savurdum.
"Beynimi sikeyim ya!"
"Nerde kaldı bu—"
Otel sahibi içeri girdiğinde ağzımdaki kelimeyi adeta yutup sustum.