Behind the Engineer's Glasses (Completed)

Kabanata 44

Suddenly it feels like my whole world stopped. My mind can't process what I have just heard.

My own father... Tried to kill my mom.

"He was arrested hindi pa malinaw ang motibo," saad ni tito Gabriel.

Hindi ko na napigilan ang pagtulo ng luha sa aking mga mata dahil sa aking narinig.

Napayuko ako nang tuluyan nang lumabas ang hikbi mula sa aking labi.
Just why?

He... He didn't even loved my Mom... Nag tiis si Mommy ng ilang taon na pakisamahan siya, dahil mahal niya ito.

Tiniis ni mommy ang lahat ng pang bababae niya, nagbulag-bulagan ito dahil gusto niya kaming mabigyan ng kumpletong pamilya.

Dahil ayaw niyang mawala lahat sa amin noong akala niya ay nawala si kuya. My mom suffered so much because of him. Siya ang dahilan kung bakit muntik ng mawala si kuya sa amin.

Tito Gabriel hugged me, mas lalo akong naiyak. Bakit kung kailan masaya na sila ni Mommy ay saka pa ito nangyari? Hindi ba pwedeng bigyan naman nila si Mommy ng pagkakataon para sumaya?

Ano ba ang ginawa ni mommy para maranasan ito? All she did was to love? Why does loving is always accompanied with pain and suffering?

That day I cried so much... I cried until my eyes are tired. Sa sobrang pag iyak ay nakatulog ako. Freyr is there, hinayaan niya akong umiyak.

He hugged me until I fell asleep, at ng magising ako ay nasa tabi ko pa din siya. He smiled at me ng magtama ang aming mga mata.

"Do you want water?" He asked, tumango ako at umayos ng upo.

Inalalayan niya ako bago siya bumaba ng kama at kumuha ng tubig. My eyes are tired. Tired from crying so much.

"The doctor said you can visit your mom now," saad ni Freyr habang inaabot ang isang baso ng tubig sa akin.

"Really? Let's go," agad kong aya sa kanya bago inumin ang tubig.

Freyr looks so worried, ngunit nakita ata niya na hindi ko hahayaang hindi ko mabisita si Mommy kaya wala siyang nagawa kung hindi sundin ang gusto ko.

Inalalayan niya ako papunta sa room ni Mommy, at nang makarating kami ay nakita kong nakaupo si Mommy sa kanyang hospital bed habang sinusubuan ito ni Tito Gabriel.

"M-Mommy..." Agad itong napalingon sa amin.

She looked shocked, ngumiti siya ngunit mababakas sa kanyang mata ang pag aalala.

Agad akong lumapit sa kanya at agad na niyakap siya. I cried on her shoulder. Naramdaman ko ang paghaplos niya sa aking likod.

"I was so scared..." I cried on her shoulder.

I can feel that she's crying too, ngunit pinipigilan niya.

"It's okay anak... Nasa kulungan na siya, at iyon ang mahalaga." Pag aalo niya sa akin.

"I'm sorry Mom... You don't deserve this," I cried.

We cried on each other's arms. Napansin ko ding wala na si Freyr at tito Gabriel at kami na lang ni mommy ang nasa room, they probably gave us some privacy.

Pinagusapan namin ni Mommy ang nangyari, she was very disappointed. Akala niya ay ayos na dahil they get annulled at nagkasundo na na tapusin na ang lahat sa pagitan nila.

"I don't really know, hindi ko na alam kung anong tumatakbo sa isip ng taong iyon," she sighed.

"I don't know either mom... I know that he's a devil pero hindi ko inakalang kaya niyang umabot sa ganoon," I said with disgust.