PAYİZ

yirmi yedi/ kendine bir adım.

Yirmi Yedi • Kendine bir adım.
^

"yenilmiş olmam en iyi ihtimalle savaştığımı gösterir."

Bölüm Şarkısı: Sakladığın Bir Şeyler Var.

Oy ve yorumları unutmayın lütfen, keyifli okumalar.

***

Boşluk.

Uzun, kalıcı ve dibi bile görünmeyen bir boşluktan bahsediyoruz, hissedildiğinde seni koynundan hiç bırakmayan ve ona alıştığını beyninin en köşesine kazıyan bir boşluk.

Bilirsin, tarifi yoktur ama istersin tarif etmek. Göstermek istersin, anlatmak belki, belki duyurmak, ama sadece yaşarsın. Çünkü bazı hisler sadece yaşamaktan ibarettir.

Payına düşmüş olan bu eziciliğin hatırı sayılır bir acısı vardır. Halbuki içinde kıvrandığın boşluktur adı üstünde nedendir acısı anlayamazsın. Ama onu da yokluğun doğurduğunu anlarsın biraz zaman sonra. Çünkü yokluğu hissetmek devamında acıyı hissetmeyi getirir. Birinin yokluğunu, bir şeylerin yokluğunu, zamanında yanı başında olup artık bir dünya devirsen de bulamayacağın şeylerin yokluğunu.

Koşsan yetişemeyeceğin, uzansan erişemeyeceğin şeyler sana kucak dolusu boşlukla gelir.

Sen hangi kaldırımda düştüysen, hangi kapının önünde kaldıysan, hangi balkonda sabahladıysan, hangi evde yabancıya dönüştüysen boşluklarınla anılırsın orada. Başka namın yoktur artık, onunla bilinir, onunla tanınırsın.

Tüm bunlarla yüzleşmeyi hesaplamıyordu ama yüzleşiyordu Cihangir. Kendine yapılan ya da kendisinin, yaptığı duvarları bir bıçakla kazıyordu. Uğraşması gerekecek belki yıllarını alacaktı bu çabası ama başlıyordu bir yerden işte, sonucunun aynı olacağını biliyordu çünkü. "Deniyorum," diyordu sonra. "En azından bunu yapıyorum, değil mi?"

Cevher iki gün önce gelmişti İngiltere'den.

Öylece her şeyi bırakıp gelen arkadaşının arkasından gelememişti ama ondan hiç haber alamayınca bulduğu ilk fırsatta atlayıp gelmişti Kocaeli'ye.

"Deniyorsun." dedi Cihangir'in yanına oturmuş elini sırtına koyarken. "Bütün bu anlattıkların o kadar tuhaf, o kadar karışık şeyler ki. En başında buraya dönerek bile kaçmadığını gösterdin Cihangir."

"Vicdan rahatlatmasıymış, öyle diyor. Bu nasıl vicdan rahatlatması oğlum?" Arkadaşına doğru döndü, elini kendi kalbinin üzerine koydu, "Burada bir kalp varmış Cevher. Böyle, nasıl diyeyim, sadece kan pompalamaktan, yaşam vermekten öte acıyı hisseden, pişmanlığı hisseden ama hala bir sevgiyi hissedemeyen bir kalp varmış buramda. Bak Asya alırdı elimi eline böyle, kalbimin üzerine koyardı hiç alınmazdım biliyor musun bana kalpsizliğimi ima ettiğinde, ne bileyim gocunmazdım işte. Ama şimdi o kadar zoruma gidiyor ki, o kadar ağrıma gidiyor, o kadar dokunuyor ki bu bana."

Cevher uzun uzun inceledi çocuğu. Kirpiklerine kadar titreyişini görünce arkadaşının ne kadar değiştiğine de tanık oldu.