Artık gezmek istemiyodum Ateş yoksa gezmeme gerek yoktu ki?
DURU:
-Ben gelmicem ya sizinle!
MELİKE:
-NEDEN?
DURU:
-Canım istemiyo!
HAYRUNNİSA:
-Saçmalama yaa!
DİNÇER:
-Sonra Ateşe söyleriz gelir merak etme!
DURU:
-Yok boşverin . Hem ben artık onu unutmaya çalışıyorum...
BEYZA:
-Ama sadece çalışıyosun!
DURU:
-Sonucunu alıcam ve unutucam onu. Hem beni sevmiyo!
AYAZ:
-Boşver harbiden . Hem Ateşi napıcaksın? Sen daha iyilerine layıksın!
DURU:
-....Demii!
EBRU:
-Gitme yaa kall!
DURU:
-Anneme yardım falan edicem evde iş çok görüşürüzz!!
Ayağa kalkıp gittim . Bana sadece arkamdan el sallıyorlardı. Aslında Ateş unutmaya falan çalışmıyordum . Hem nasıl unutabilirdimki onu?
Sokağı dönünce karşımda Ateş ve yanında oturan Cansu vardı. İçimce bir şeyin kırıldığını hissettim . Ateş bana bakınca hemen kafamı aşağıya indirdim gözlerim dolmakla kalmamış artık ağlıyodum . Neden ağlıyordumki sadece arkadaşta olabilirlerr!!
CANSU:
-Ayyy Duruu gelesene yanımızaa!
Hemen göz yaşlarımı silip kocaman bir gülümsemeyle onlara baktım.
DURU:
-Eve gitmem lazım ya Siz takılın!
Ateş yüzüme bakmıyordu bile bu da daha çok üzülmeme sebep oldu. Artık daha hızlı yürümeye başladım. O sokağı geçince artık koşuyordum, ağlarak ,kimseyi dinlemeden, konuşmaları duymadan. Sadece aklımda Ateşin Cansuyla olan görüntüsü geliyordu.
Cansu neden bu kadar şanslıydı yaa!! Hem onda ne bulmuştuki? Ben daha güzel değilmiydim? Yada ne bilim mizahım bile ondan iyiydi ama o onu seçmişti! Her zamanki gibi beni değil diğer tüm kızları seçmişti.
Eve varınca direkemen kapıyı kilitle açtım. Evde aslında kimse yoktu. Dün akşam annem il dışına çıkmak durumunda kalmıştı ama ben bunu kimseye söylemedim. Oda geçip kendimi yatağa attım. Biraz öyle sadece yatağa bakarak uzanıyodum. Kapı bir anda çalmaya başladı hemde sanki çalan kimse kırıcak gibiydi. Korkmuştum hemen kalkıp kapıyı açtım. Bir anda kimin geldiğini göremden içeri girdi.
ATEŞ:
-SANA BENİ UNUT DEMDİMMİİİ?
DURU:
-Ne diyosun sen?
ATEŞ:
-BANA BAKKK BENİ HER BAŞKA KIZLA GÖRÜP DE AĞLAMA ARTIK YETER!
