Bir anda odadaki tüm ışıklar kapandı.
EBRU:
-NOLUYOOOO???
Bir anda yine ses...
"Arkada kalmayın sakın! Koşunnn!!!..."
Artık hepimiz ışığa doğru koşuyorduk. Işığın olduğu odaya girdiğimizde arkamızdaki kapı bir anda kapandı. Odada sadece bir tabut vardı. Artık kendi yanımdakileri bile göremicek derecedeydim. Oda çok karanlıktı ve birisinin koluna sarılmıştım. Bir anda biri odaya girip bağırmaya başladı.
EBRU:
-BEN ÇIKICAMMMMM!!!
EBRU:
-ÇIKICAM BENNNN!!!!!
Bir anda ışıklar açıldı.
"Pesmii ediyorsun?"
EBRU:
-EVETTT!!!
DİNÇER:
-Ebru yoksa bende yokum.
AYAZ:
-Bİzde çıkalımmı?
HAYRUNNİSA:
-Yok yaaa!!!
Kaldık 6 kişi.
"Artık ikili gruplara ayrılın!"
ATEŞ:
-TAMAMM! GRUPLAR DEĞİŞMEDİ!"
"Tamam! arda!"
ARDA:
-EFENDİMM?
"Tabuta gir!"
ARDA:
-NEY? <:
"Umut!"
UMUT:
-EFENDİM?
"Ardanın kollarını kelepçele ve sende ikinci tabuta gir!"
UMUT:
-Arda gel seni kelepçeliycem!
ARDA:
-HAYIR YAAA!!
"Sadece beş dakikanız var! Diğer grup! Dışarı tünelden çıkın!"
DURU:
-Ateşş...
ATEŞ:
-Noldu?
DURU:
-Pes edelimmii??
ATEŞ:
-Korktuysan çıkalım!
HAYRUNNİSA:
-HAYIR YAA ÇIKMAYIN!
"çıkın dışarıııı!"
Tünelden çıktık. Karşımızda yine tabutlu bir oda vardı!
"Ayaz!"
AYAZ:
-HAAA???
"Tabuta gir!"
AYAZ:
-BENMİ GİRCEM?
"İstiyorsan hayrunnisa girsin?"
AYAZ:
-YOK TAMAM BEN GİRERİM!
