Burakla dışarı çıkıp gezmiştik. Sonrasında bir parka geçip oturduk.
BURAK:
-Bugün demi bende kalıcaksın?
DURU:
-Kalmamı istemiyosan kalmam...
BURAK:
-Saçmalama! Ben sadece annenin bir suçu olmadığını anlamanı istiyorum!
DURU:
-Suçu olmadığını biliyorum zaten!
BURAK:
-Eeee o zaman?
DURU:
-Bilmiyorum belki bugün giderim!
Gidicektim. Başka şansım yokdu!
BURAK:
-Hadi gel seni evine bırakim...
DURU:
-Tamam..
Burak beni evime bırakınca içimde heyecan oluşmaya başladı.
ZAFER:
-D-du-duru?
DURU:
-Senin ne işin var?
ANNEM:
-Zafer kim geldi?
Zafer derken? Lan bu adam bizim evde ne arıyorr?
Bir anda kapının önünde annem belirdi. Bana bakıyordu.
ANNEM:
-Duru....
DURU:
-Ben geldim!
Gülümsemeye çalışıyordum ama olmuyordu. Bu adam neden bizim evdeydi?
Annem bir anda bana sarıldı. Bende ona sarıldım.
ANNEM:
-Hadi içeri gel...
DURU:
-Tamam .
İçeri geçip oturdum . Sanki kendi evimin yabancısı olmuş gibiydim.
Zafer denilen adam tam karşımdaki koltuğa oturmuştu. Lan bu adam niye bizim evdeee?
DURU:
-Bir sorun mu var?
Zafer bana şaşkın gözlerle bakınca açıklama yapmak zorunda kaldım.
DURU:
-Yani neden bizim evdesiniz?
ZAFER:
-Annenin bu zorlu gününde yanında olmak istedim..
DURU:
-Artık ben yanımdayım size gerek yok!
ZAFER:
-Ama b-
Sözünü bitiremeden annem içeri girmişti.
ANNEM:
-Duru ben çok üzgünüm cidden..
DURU:
-Affettim sorun yok!
Annem bana büyük bir gülümsemeyle bakıyordu.
ANNEM:
