ARDA:
-UMUT NERDESİN?
Ses yoktu? Tek bir ses dahi yoktu ....Hareket edicek cesaretimde öyle.
ARDA:
-UMUTTT? OLUM BU ŞAKAYSA SONU KÖTÜ OLUR HABERİN OLSUNNN!
"........"
Bir anda tüm ışıklar açıldı ....Çıkış! İki adım ötemde çıkış vardı ama sorun şuki Umutu almdan gidemezdim! Yalnız korkardı! NE YAPMALIYDIMM?? Cesur olmaktan başka çarem yoktu...Umutu bulup bu kapıdan ayrılıcaktım!
Karşımda duran merdivenden inmek istiyordum ama aşağısında bodrum vardı ve benim bodrum fobim var korkuyordumm! Ama Umut için yapmalıydım. Aslında belkide korku evinin bize yaptığı bir oyundur bu? Ama öyle olsa Umutun o bağırışlarına karşı Umutu bırakmazlarmıydı? Merdivene yaklaştıkça karanlığa daha çok yakın hissediyordum kendimi! Cesur olmaya çalıştıkça dahada korkuyormuş gibi hissediyordum. Merdiven demirine tutunup ilk basamağa bastığımda halen anlam veremediğim bir korku artık başımı döndürme boyutuna kadar gelmişti. Aslında saçmaydı ışıklar açık ama ben delicesine korkuyordum. Korkum karanlık yada bir başka şey değildi korkum bodrumdu! O anı hiç aklımdan çıkmaz ve aslada bodrumlara inmem!
"Altıncı sınıfa giderken Umutla bir anlaşma yapmıştık tabi o zamanlar pek de yeni sayılıcak bir evimizde yoktu. Umut bana evimizin bodrumuna inersem okulda herkese cesaretimi anlatacağını söyledi bende tabi çocuk aklı hemen ikna olmuştum. Bodruma bir çırpı koşup geldim . Tabi bu Umutu pekde memnun etmedi haklı bu kadar kolay inmemi beklememişti. O yüzden bana bir teklif daha sundu bizim mahallenin arkasında yasaklı olan bir ev var taaaa kaç yıl önce nedeni belirsiz bir şekilde mühürlü bir ev. Oraya gizlicene girip bodrumda kendi fotoğrafımı çekip gelmemi istedi. Tabi yapmazdım tek başımaaa! Umut "Tamam o zaman hadi bende gelicem seninle tamammııı?" Biraz korksamda bunu belli edemezdim "Tamam hadi gidelim!" Arka mahalleye doğru yürümeye başladık. Evin tam yanına gelince fark ettimki yakından bu ev daha korkunç. Tam korku filmlerinde çekilmelik bir ev gibi....Umut "Hadi sen ilk gir . Hem sen benden daha cesursun demi?" Hayır değilim iliklerime kadar korkuyorum. Ne beklersin daha altıncı sınıfa gidiyoruz ve yaptığımız şeye bak??"Tamam sende amma korktun yaa !" Kapıyı açmaya çalışınca açılmadı. Üstünde kocaman bir mühür zinciri duruyordu. Umut" Eee bunu nasıl açıcaz?" Etrafa bakındım pencereler baya bir eskiydi pencereleri işaret edip "Onları açmaya çalışsak?" Kocaman eski bir pencerenin yanına gidince dokunsam yıkılıcak gibiydi . Zaten tek bir hareketimle camlar yere düştü .Korkmuştum, pencereden çıkan ses yüzünden değil birisinin bizi duyup kızmasından korkmuştum. Hiç zaman kaybetmeden içeri girdik. İçerisi daha korkunç ve her taraf böcek kaynıyordu! Umut "Iyyyyy ...Böceklere bakkkk!"Elime koz geçmişti!"Korktunmu?" Umut kendisini düzeltip "Hayır tabikideee!" Karşımda eski bir merdiven vardı tahminimce aşağısı bodrum olmalıydı .Merdicenlerden inmeye başladık .Allahtan Umut akıl edip el feneri getirmişti. Karşımda bir kapı vardı kapıyı açmak kolay olmadı o kadar eskiydiki zar zor hareket ediyordu. Kapıyı açmamla arkamdaki Umutun çığlık atıp beni orada bırakıp gitmesi bir oldu. Kanım donmuştu ses çıkaramazdım. O .......Yerde duran şey?.....Ölü bir beden?......Bir şey yapmalıydım hareket edip onun canlı bir şeymi yoksa mankenmi öğrenmeliydim ama hayır o insandı emindim......Yerde duran cesedin arkasından bir adamın gölgesini görünce arkama bakmadan koştum sadece koştum ....Pencereden çıkıp koştum . Bunu kimseye anlatamam yoksa bana inanmazlar .Aklımda sadece o ölü bedenin gözleri açık halde bana bakması vardı...Kocaman açılmış boş bakan ağlamaktan kanamış gözler....."
Bodruma inince karşıma bir kapı çıktı. Kapının kulpunu tutup hafifçene aşağıya indirdim. Kapı açılınca karşımda sadece karanlık...Feneri yakınca karşımda sandalyeye bağlanmış Umutu vardı! Ağlayan Umut? Bir adrenalin gelip Umuta koşmam bir oldu . Onu çözüp ağzını açınca bana sadece bağırdı...
UMUT:
-ARKADAN BAKK!
Arkamı dönünce kafama yediğim darbeyle her şey kayboldu!
Gözlerim açılınca her şey karanlıktı . Etrafımdan hiç sesde gelmiyordu! Bir anda gözüme hareket etmekte olan bir gölge ilişti ve sonrasında tanıdık bir ses...
UMUT:
-Arda sakın ses çıkarmaaa...
ARDA:
-Umut iyimisin?
UMUT:
-İyiyim ....Arda biz burdan nasıl çıkıcaz?
ARDA:
-Bulucaz bir çaresini merak etmee.
UMUT:
-Tamam..
ARDA:
-O adam ?....Kim tanıyormusun?
UMUT:
-Kafana vuran adammı?.....Hayır...Ama tanıdık ,sesi, yüzünü göremedim...
ARDA:
-Anladım..
UMUT:
-Arda ama galiba bu adamı kimin buraya gönderdiğini biliyorum.
ARDA:
-KİM?
UMUT:
-Tanıdığımız hatta çok iyi tanıdığımız bir-
Bir anda karşımda gördüğüm gölge bize doğru hareket etmeye başladı.
"OOOO bakıyorumda uyanmış uyuyan güzelimiz! Günaydın!"
ARDA:
-KİMSİN LAN SEN?
Adam hafif bir gülüşle soruma karşılık verdi.
"Aaaa ama beni tanımadınmı?"
ARDA:
-Tanısam sorarmıyım gerizekalı?
"Laflarına dikkat etsen iyi olur! Emin ol şuan o bağlı olan ellerinle bana hiçbirşey yapmazsın ama ben sana aklının eremeyeceği şeyler yapabilirim!"
ARDA:
-Korku evindemi çalışıyosun?
"Immm hayır!"
ARDA:
-Peki! Biz halen korku evindeyiz o nasıl oluyor?"
"Zekisin! Ama şunu bilki şuanda herkes sizin korku evinde kaçıp, saklandığınızı sanıyor...Yazık tüm kameralar da bugün bozuldu ne garip demi? Sizin kayıp olduğunuz anlaşılmadan ben sizin işinizi bitiririm gibi...Yada benim dediklerimi yapar mutlu bir şekilde ayrılırsınız burdan!"
UMUT:
-Ne istiyosun bizden?
"Immm küçük bir iyilikkkk! Çokda zor birşey değil zaten! Hem bunu ben istemiyorum size bunu yaptırıcak kişi ben değilim sonra bana darılıp gücenmeyin.....Yarına kadar Ateşe ait birşeyi bana getirceksiniz!"
UMUT:
-BUNUN İÇİNMİ BİZİ KAÇIRDIN LAN?
"Aaaa Umutcum sakin ol lütfen Ateşe ait olan eşyayıda söyliyim....2 yıl önceki cinayet silahını getirin!"
ARDA:
-Ateş o silahı kullanmıyordu! Hem bu ortayada çıktı. Bu dava 1 yıl önce kapandı!
"UMURUMDAMI? BANA O SİLAHI BULUN GETİRİN!"
UMUT:
-Ya bulamazsak?
"Bulamazsan umutcum....O cinayete ortak olduğunu anlatır kamera kaydını gösteririm!"
UMUT:
-GÖRÜNTÜLER VARSA NEDEN BİZDEN SİLAHI İSTİYORSUN?
"Çünkü silah yetersiz bir kanıt ! YA BULURSUNUZ! YADA OLACAKLARDAN SORUMLU DEĞİLİM!"
