En Umutsuz Umut~~

Seni seviyorum Velet

Boun hastaneye gittiğinde yatış için kâğıtları imzaladı. Prem daima yanındaydı. Sıkıca elini tuttu. Tedavi süreci boyunca iyileşeceğini düşündü. En azından iyi olacaktı. Fakat günler birbirini kovalarken Boun tamamen makinelere bağlı hale gelmişti. Saçları tamamen dökülmüş artık o sarı tutamlarda yok olmuştu. Prem geceleri ondan gizli ağlamalarını sunduğunda tanrısına dualarını eksik etmiyordu. En azından güçlü olan ben olayım diye düşündü.

Doktor bir gün odasına çağırdığında Prem ilk defa yıkıldı. Doktor başını sallarken bile acı feryatlarını havaya savurmak istedi. P'Boun yakında yanında olmayacaktı. Az vakti kalmıştı. Prem Boun'un yanına giderken olabildiğince mutlu gözükmeye çalıştı. Odaya girdiğinde camdan dışarı bakan Phi'sine seslendi. Bakışlar anında kendisine dönerken genişçe gülümsedi.

"Bak sana sevdiğin atışmalıklardan aldım."

Boun'un yatağından doğrulmasına yardım etti. Masasına koyduğu yiyeceklere baktı. Hastane yemeklerinden sıkılmıştı. Prem elindeki kaşığı Boun'un ağzına götürdü. Yorgundu o. Ruhen ve bedenen acı çekiyor olmalıydı. Prem elinden geleni yapsa da yetmeyeceğini biliyordu.

"Prem sahile gitmek istiyorum."

Prem elindeki kaşığı masaya bıraktı. Doktor bir yere çıkmasına izin verir miydi emin değildi. Şu sıralar ilaçlarına daha çok ihtiyacı vardı. Fakat ne kadar sıkıldığını kendisi de biliyordu. Prem doktorunun yanına gidip sorun olup olmadığını sordu. Doktor başta emin değildi ama o da durumunu biliyordu. 

Deniz kokusu burunlarına dolarken Boun tekerlekli sandalyesinde deniz kenarına doğru ilerledi. Ayaklarını denize sokmak ve soğukluğunu hissetmek istiyordu. Prem ayakkabılarını çıkartıp kucağına aldı. Beraber denizde girerken, hava attıkların kahkahaların eşi benzeri yoktu.

Gün sonuna doğru yaklaşırken Boun başını Prem'e yasladı. Biliyordu bir daha böyle bir günün gelmeyeceğini. Yanındaki Prem'e baktı. Gözlerini kapatmış denizin sesini dinlemek ile meşguldü. Boun hayallerinin gerçek olduğunu hissetti. Yanında sevdiği en güzel manzara ile denizi seyrediyordu. Hayatı boyunca sadece acıyı biliyorken mutlu olduğu tek anda gözlerini kapatmak zor gelmişti. "Prem." Diyebildi. Yanındakinin mırıltılarını duyduğunda devam etti.

"Prem her şey için teşekkürler. Yanımda olduğun ve beni sevdiğin için." 

Prem gözyaşlarını akıttı bir süre yanındaki bedenin nefes alışverişleri yavaşladığını hissetmişti. Boun dayandığı omuzda gözlerini kapatmadan önce son kez konuştu.

"Seni seviyorum Velet."

Prem zor da olsa boğazı düğüm düğüm de olsa ağzını Boun için açtı.

"Bende seni seviyorum. P'Boun. Her şeyden çok."