G Ü L C E

10.bölüm

Karavezir'ler yeni bir günü daha uyanmıştı.

Barkın erkenden kalkmış iş dosyalarını inceliyordu.

Cenk erkenden arkadaşları ile buluşmak için çıkmıştı.

Can nöbetten yeni dönmüştü uykuya ihtiyacı olduğu için yatmaya gitmişti.

Gülce erkenden kalkıp çalıştığı Cafe-restorant'a gitmişti.

Bugün çok yoğun olduğu için okula gidemeyecekti tayfun bey rica etmişti.

Akşam üstü bir kaç iş adamının toplantısı da vardı.

Anıl ise çoktan uyanmış iş için hazırlanıyordu.

Programı yoğundu bugün.

Aynada kravatını bağlarken aklına gelen planı ile sinsice sırıttı.

Eğer planı yolunda giderse Gülceden kurtulacaktı.

'bu plan yolunda gidecekti ama geri dönülmez yollara sokacaktı onu.'

Barkın gülceyi düşünüyordu.

Verdiği kredi kartını almamıştı.

Nakit parayı da almamıştı.

Küçücük omuzlarında dünya kadar yük taşıyordu bu yaşında.

Okulda sadece yemekhaneden yemek yediğini onun dışında çok nadir simit ayran aldığını duymuştu.

Derin bir nefes aldı barkın.

Çok küçüktü üstüne üstlük çok zayıftı doğru düzgün beslenemediği belliydi güçsüz düşerdi böyle giderse.

Onun yaşında ki aynı imkanlarda olan genç kızlar dilediği gibi yaşarken o uzak kalıyordu her şeyden.

'Ah küçük fare izin ver alayım omuzundan yüklerini' diye düşündü barkın.

Sonra düşüncelerinden utandı adamlığından utandı..

insanlığından utandı..

Ne demişti kardeşlerine avukatın kayıtları izletmesi için gelmeli.

Sonra gülce'ye dedikleri geldi aklına bir bir.

'sakın bir daha abi deme'

'Misafir odasına götür onu'

'sofraya oturma'

Kollarından tutup sarmıştı değil mi.

Bir damla yaş aktı gözünden nasıl yapmıştı bunları canı çok yandı mı acaba diye düşündü.

'kardeşinin küçük kızının canının ne kadar çok yanacağına sebep olacağından habersiz'

Özür dilerim bal kızım diye fısıldadı.

Sonra aklına dün sabah olanlar geldi.

Güllerini reçel yaptığından habersiz iştahla yemişti.

Öğrenince ki yüz şekli gözünün önüne gelince kahkaha attı.

Geçenlerde katıldığı bir iş yemeğinde çocuk konusu açılmıştı.

Herkes çocuklarını anlatırken barkına sormuşlardı.

Evlilik çocuk gibi planlarınız var mı diye.

Barkın düşünmeden cevap vermişti.

Zaten bir kızım var diye.

İçi kıpır kıpır oluyordu kızım dedikçe.

Barkın bir şeyden emindi artık.

Abi-kardeş değil baba-kız olacaklardı gülceyle.