G Ü L C E

32.bölüm

Ceza olayının üstünden dört gün geçmişti ve bugün cuma günüydü.
Yani tatile giriyorduk.
Dört gün boyu minnoş bir kedi gibi davranmam bile işe yaramamıştı.
İstediğim işleride vermiyordu ki.
Bir umut diye düşünüyordum yinede.

"lan ahaha demek sizde çalışacaksınız iyi oldu bu" diyen baranla bininci kez göz devirdim.
Piç herif kendi çalışacağı için bizim ceza almamıza sevinmişti.
Sadece asaf üzülmüştü.
Zaten o hep benim tarafımdaydı.

Okul bitmiş tatile girmiştik.
Bahçede vedalaşmıştık baran ve teoyla belki bir şekilde görüşürdük akşamları falan.
Ama asaf on gün yoktu ve ben her gün onu görmeye çok alışmıştım.

Herkesle vedalaşıp en son bana gelmişti sıra.
Sımsıkı sarılmıştık.
"gül kızım hiçbir şey için canını sıkmıyorsun her hangi bir sorunda hemen beni arıyorsun tamam mı" diye fısıldadı kulağıma.
"biliyorum asafım söz hemen arayacağım sende orada kendine benim için iyi bak tamam mı" dedim.
Gülümseyip saçlarımı öptü bu huzurlu hissettiriyordu.

Bizi almaya barkın gelmişti.
Çocuk muyuz biz geliriz itirazlarımı umursamamıştı tabi.
Bunun için trip atacaktım.
Surat asıp arka tarafa bindim buna şaşırmıştı çünkü genelde cenk ile ön koltuk kavgası yapıyorduk.
Bana dikiz aynasından bir bakış atıp önüne dönmüştü.
Buna bozulmadım desem yalan olur insan bi sorardı canım.

Eve gelir gelmez onları beklemeden indim ve eve girdim.
Sürekli zile basmak istemediğim için anahtar yaptırmıştım kendime.
Abim televizyon izliyordu hemen yanına atlayıp dizlerine yattım.
Elleri saçlarımı buldu anında buna bayılıyordum.
Öyle ne kadar zaman geçti bilmiyorum ama yemeğin hazır olduğu söylenince mutfağa geçmiştik.
Barkında bir tuhaflık vardı bugün anlayamamıştım.
Fazla durgun ve düşünceliydi.

Yemek fazla sessiz geçmişti.
Şimdi salonda çay içiyorduk bu sefer babamın yanına oturmuştum.
"iyi misin" diye sordum dayanamayıp.
"iyiyim güzelim" diye geçiştirdi beni.
"hiç öyle gözükmüyorsun baba" dedim.
Her baba dediğimde içten gülümseme oluşuyordu yüzünde.
"iş ile alaka bir kaç şey önemli bir şey yok aşkım" dediğinde daha fazla ısrar etmedim.

"abi önümüzde ki günlerde pınar yemeğe davet ediyor sizi" dedi abim.
Özlemiştim pınar ablayı uzun zaman olmuştu görmeyeli.
"pınar müsait olduğu gün söylesin gideriz abim" dedi babam.
Gerçekten kardeşlerini kırmamaya çalışıyordu.
Ama kuralcı tarafınıda göstermekten eksik kalmıyordu.

"bende iki gün ayaz abimlere gideceğim çok özledim" der demez bütün bakışlar bana döndü.
"kalmak yok sabah gider akşam gelirsin" dedi babam.
İşte buna sinir oluyorum yönetmek istiyor herkes onun kurslarına göre yaşasın istiyor.
"iki gün kalacağım dedim" diye yükseldim birden.
"tamam tamam sakin abicim" dedi abim.
Gerildiğimizin farkındaydı.
Kimseye bir şey demeden odama çıktım.
Erken kalktığım için uykum gelmişti zaten.
Ayrıca sinirlenmiştim.

Sabah cenkin dürtmeleriyle uyandım.
"ne var Allahın cezası bu saatte" diye bağırdım.
Bari öğlene kadar uyusaydım.
"kalk canım sıkıldı hem saat on oldu herkes işe gitti" dedi.
Oha soluksuz uyumuştum.
"barkın gitti mi bak yalan diyorsan yolarım seni" diye sordum.
Tatilin ilk gününden ceza çekmek istemiyorum.
"yok kız bende uyuyordum erkenden gitmiş abim hadi kalk bahçede yapalım kahvaltı" dedi.

Onu kovup elimi yüzümü yıkadım üzerimi değiştirip aşağı indim.
Havalar iyice ısınıyordu.
En sevdiğim mevsim yaz gelmek üzereydi.
Bahçeye çıkıp cenkin yanına gittim.
Akşamda az yemişti şu an açıktığımı hissetmiştim.

Kahvaltımızı yaparken cenkin telefonu çaldı.
Bir kaç dakika konuştuktan sonra kapatıp sıkıntılı bir nefes verdi.
Yerinde kıpraşıp duruyordu.
"söyle hadi nereye gitmen gerek" dedim.
Çünkü beni bırakıp bir yere gitmesi gerektiği zaman böyle yapıyordu.
"nereden anladın" diye sordu
"boşver anlarım ben söyle" dedim.
"arkadaşım çağırdı yeni bir yazılım geliştirmiş" dedi.
Şu an çok merak ettiğine emindim çok seviyordu çünkü.
"hadi hazırlanda git zaten bende abimin yanına gitmek istiyorum" dedim.
Doğru abimin hastanesi vardı ve ben adam gibi gezememiştim bile.
"emin misin" dedi
"evet hadi kalk bende hazırlanacağım" diyip odama doğru çıkmaya başladım.