G Ü L C E

35.bölüm

Günün ikinci bölümünü  mariye10 için paylaşıyorum doğum günüymüş.

Doğum günün kutlu olsun aşkom nice mutlu yaşlara 💜

Barkının bir şey demesine izin vermeden arabaya gidince peşimden gelmişlerdi hemen.
Şirkete gidene kadar kimse konuşmamıştı.
Tekrar babamla sürekli kavga ettiğimiz günlere dönmek istemiyorum ama fazla üzerime geliyordu ne var gidip kalsam sanki yabancılar.

Şimdi sakince oturuyordum masamda iki saate yakındır babamda her hangi bir şey istememişti.
Zaten birazdan çıkacaktık işten.

Toparlanıp babamı bekledim birazdan gelirdi.
Ben onun ne zaman geleceğini düşünürken odasından çıktı.
Bana bakmıyordu soğuk yapıyordu benim yapmam gerekirken.
"gidiyor muyuz" diye sordum.
"benim işim var anılla gideceksiniz siz" dedi.
Şaka yapıyordu bence onun arabasına binmeyeceğimi biliyordu.
Bir şey demeden asansöre bindim.
Çıkışa geldiğimizde anıl ve abim bekliyordu bir de ne alakaysa yelloz yasemin.
"ben yer ayırttım barkın hadi gidelim" dedi yelloz.
Neee.
"tamam yasemin sen geç benim arabama" dedi babam.
Yasemin gittikten sonra bize döndü.
"biz yasemin ile yemeğe gidiyoruz siz anılla gideceksiniz" dedi tekrardan.
Bana inat olsun diye gidiyordu adım kadar eminim ki.

Bana sinir yükleniyordu.
Dönüp sadece gözlerine baktım.
Daha öğlen onunla gitme demiştim o ise akşamına onunla yemeğe gidiyordu.
Ayrıca benim esin ablalara gitmeme izin vermiyordu.
"anılla gideceğimi sana düşündüren şey ne çok merak ediyorum" dedim.
Ölsem bile binmezdim o arabaya.
Anıl pişmanlıkla bana bakıyordu.
"uzatma Gülce bin şu arabaya" dedi barkın.
Peki uzatan benim zaten.
"kovulduğum bir arabaya tekrar binecek kadar gurursuz mu duruyorum oradan" diye sordum tekrar.
Cenki zorla arabaya göndermişti.
Ben anıl ve barkın vardık.
Yelloz yasemin barkının arabasında ön koltuğa kurulmuş sinsice sırıtıyordu.
"uzatma Gülce işim var hadi" dedi.
Resmen geçiştiriyordu beni şuan.

O sırada şirketin önünde duran taksi ile sırıttım.
Arkamı dönüp koşarak taksiye bindim.
Onlar ne olduğunu anlayıp yanıma gelene kadar biz hareket etmiştik bile.
İşte bu kadardı.
Kafasına göre hareket edip bana kendi istediklerini yaptıramazdı.
Art arda hepsi arıyordu.
Tabi meşgule atıyordum.
Onların aramasıdan fırsat bulduğum bir an aren abimi aradım.

Arencim aranıyor..

'alo bebeğim' dedi

'Arencim size gelmeye karar verdim bana konum atar mısın' diye sordum

'çok sevindim hemen atıyorum' dedi ve kapadı.

Arencim kişisinden bir yeni mesaj.

*konum*

Taksici abiye konumu söylemiştim.
Birde can abime ve cenke bugün aren abimlerde kalacağımı kesinlikle almaya gelmeyeceklerini eğer gelirlerse tamamen evden gideceğimi söylediğim bir mesaj atmıştım.
Barkın bey şimdi afiyetle yesindi yemeğini.

Yol üzerinde gördüğüm bir pastane ile taksici abiyi biraz durdurup pasta ve kurabiye almıştım.
Eli boş gitmek olmazdı şimdi.
Kısa bir süre sonra gelmiştim.
Gerçekten yakındı bize haklılardı bu yüzden kırılmaya.
Ücreti ödeyip indim ve eve doğru yürüdüm.
Zile bastığımda biraz bekledim.
Kapıyı açmadan önce bir gürültü duyuldu.
Ardından kapı açıldı.
Karşımda ayaz aren Aref abim vardı esin abla gülüyordu arkalarından.

"kapıyı açmak için biraz kalabalık değil misiniz" diye sordum.
Onlar birbirlerine bakarken esin abla arkadan konuştu.
"kapıyı açmak için kavga ettiler çok seviliyorsun güzelim" dedi.
Utanmıştım.
Onlar beni gerçekten çok seviyor ve vakit geçirmek istiyordu ama ben bir türlü gelememiştim.
Hepsini kucaklayıp içeri geçmiştik.
Amcam yoktu henüz.
Yani amca da demek istemiyorum ama ne diyeyim şimdi adama.