G Ü L C E

20.bölüm

Bugün pazartesi günüydü ve okul vardı.

Kötü tarafı şu ki.

Teo ve asaf'ların sınıfı etkinlik için okul dışında olacaktı bugün.

Ayrıca baranımda önemli işi olduğu için gelemeyeceğini söyledi.

Tek başımaydım yani.

Elimi yüzümü yıkamış formalarımı giymiş.

Saçlarımı tarıyordum kapım çaldı.

Baktığımda gelen barkındı.

Neden geldiğini sorgularcasına baktım.

İçeri girip yatağın köşesine oturdu eline tarağımı aldı.

"hadi gel Saçlarını tarayayım" dedi.

Şaşırdım.

"tamam" diyip önüne oturdum.

"bir kaç örgü videosu izledim saçlarını örebilmek için izin verirsen örebilir miyim saçlarını" dedi.

"hmm hmm Ben çok severim örgüyü" dedim.

İçimde ki küçük kız çocuğu ellerini çırparak seviniyordu 'babamız saçlarımızı örecek' diyerek.

İçimde ki o kız çocuğunu susturamıyordum bir türlü.

Aklım bu yakınlaşmalara karşı gelirken kalbim izin veriyordu.

Ve bu beni yıpratıyor.

Aklım kanma bunlara Arkana bakmadan çek git buradan bu zamana kadar tek başına ayaklarının üzerinde durdun böyle devam et diyordu.

Kalbim ise izin ver diyordu izin ver içinde ki o sevilmemiş başı bir kere okşanmamış kız çocuğuna hiç yaşamadığı şeyleri yaşasın babası sevsin onu diyordu.

Ama ben hiç sevilmemiştim ki.

Babam..

Abim..

Annem..

Benim hiç ailem olmamıştı ki.

Korkuyordum.

Sevilmekten.

Şefkat görmekten.

Sevilmeme izin verip bende seversem ya
Bir gün tekrar bırakılırsam.

Bu sefer nasıl devam ederdim hayatıma.

Ben düşüncelerimle boğuşurken barkının sesini duymamla çıktım düşüncelerden.

" bak bakalım nasıl oldu bebeğim" dedi.

Aynaya baktığımda gülümsemeden edemedim.

Güzel örmüştü aslında ama yamuk yumuk olmuştu.

"sanki biraz şey olmuş açalım biz onu" dedi

Mahçup sesiyle farketmişti yamuk yumuk olduğunu.

"ney olmuş biraz" dedim.

Hep o mu benimle uğraşacaktı.

"şeyy yamuk sanki" dedi.

Kahkaha attım.

"yiioo benim hoşuma gitti" dedim.

İlk defa saçlarımı örmüştü birisi.

Benim için öğrenmişti.

Asla bozmazdım.

Bana doğru gelip ellerini saçlarıma uzatmaya çalıştı.

"istemiyorum bozma bırak saçımı" dedim.