They call me "Hell"

16. New Suspect

'Ik heb het!' Kian wijst naar het scherm. 'In de midden van de woestijn ligt de gevaarlijkste gevangenis in Amerika. Het bijzondere aan deze gevangenis, is dat de grootste vijand van de gevangene, zichzelf is' leest hij.

'Hozé heeft een aparte geschiedenis. Een aantal jaren geleden was Hozé net zoals de andere gevangenissen: cellen, bewakers die eten naar je toe brengen, je vastgeketent ergens naartoe brengen. Maar de gevangenen waren zo opstandig dat de bewakers het zat waren. De bewakers maakten alle gevangenen los, alle cellen open, en het enige wat de bewakers nog doen, is buiten op de uitkijk staan, terwijl ze hun geweer op het gebouw gericht hebben.

Elk maand word er een bepaald aantal drinkwater en voedsel in het gebouw gebracht. Hoe het verdeeld word, boeit niet. Wie sterft of gedood word, boeit de bewakers niet. Als er maar niemand het gebouw verlaat'.

Ik kijk Kian geschrokken aan. 'Dat is vreselijk!' Hij klapt de laptop dicht en legt het op tafel. 'Klopt. Daar ga jij naartoe' wijst hij. Ik schud mijn hoofd en ga naast hem op de bank zitten. 'Niet als ik mijn vader bewijs kan geven dat hij onschuldig is'.

Kian kreunt en schud zijn hoofd. 'Jij moet sowieso naar Hozé. Kijk hoeveel misdaden je hebt gepleegt!' ik wend mijn ogen af. 'Maar Sucré zei-'
'Sucré zegt van alles om je te motiveren om de moordenaar te zoeken. Dat is ook niet verkeerd, want ik weet hoe graag je hem of haar wilt vinden. Het houd jou alleen niet uit de gevangenis. Je vader wél'. Ik haal mijn schouders op. 'Dan doe ik het voor mijn vader. Ik deed het altijd voor mijn vader'.

Kian schraapt zijn keel. 'Ik wil wel helpen, als je dat niet erg vind...'. Ik glimlach. 'Ik kan je hulp wel gebruiken. Operatie "interview Thomas" ging niet bepaald goed'. Kian lacht. 'Hoe denkt de politie dat de moord is gegaan?'

Ik zucht en ga op de bank liggen. Met mijn hoofd in een kussen. 'De politie denkt dat mijn vader woedend was omdat mijn moeder is vreemdgegaan en haar drinken heeft vergiftigd. Hij deed het de avond dat we een ouderengesprek hadden zodat hij weg zou zijn wanneer mijn moeder zou sterven, en hij geen verdachte zou zijn'.

Kians ogen staan versteld. 'Is je moeder écht vreemdgegaan?' Onmiddelijk schud ik mijn hoofd. 'Nee, tuurlijk niet. Mijn moeder was vroeger verslaafd aan gokken. Ik denk dat mijn moeder stiekem met Thomas gokte, maar veel verloor waardoor ze hem veel geld tegoed had. Thomas werd woedend omdat hij het geld niet kreeg, en vermoorde haar, vermoedelijk met een steekwapen. Thomas zorgde ervoor dat het leek alsof mijn vader het had gedaan. Althans, dat is wat ik denk'.

Kian neemt diep adem en staat op. 'Alles wat we nodig hebben is bewijs dat Thomas het moordwapen heeft aangeraakt!' 'Klopt, maar het enige vingerafdruk die ik zie is die van mijn vader!'

'Denk goed na...Misschien zie je iets over het hoofd'. Ik zwijg en denk goed na.

'Helena, wil je mij soms helpen met de planten?' ik knik en loop naar Thomas die in de keuken staat te wachten. 'Nu ze pas bevallen is kan je moeder onze hulp goed gebruiken!' Ik lach. 'Wat kan ik doen?' Kan je die kleine fles op de venster even pakken?' Ik draai mijn hoofd naar de fles die enkele meters van mij verwijderd is. De fles is blanco en doorzichtig. Er is geen enkele merk of sticker op de fles te vinden. 'Wat is het?' vraag ik terwijl ik het neerzet. 'Oh, het is een mengsel van allerlei vloeistoffen die goed zijn voor planten. Schenk het in deze beker als je wilt' zegt hij. 'Dan moet ik het alleen nog verdunnen met water en dan kom ik. Ga jij alsvast je vader helpen?' ik knik en loop naar mijn vader in de tuin. Met een pootstok haalt hij het onkruid weg.

'Kian, vind je het niet apart dat niemand mij ooit heeft verdacht van de moord?' Kian pruimt zijn lippen en schud zijn hoofd. 'Je was er niet, je was een meisje met een goede reputatie, dus nee, ik vind het niet zo gek'. Ik zucht. Kian legt zijn hand op mijn knie. 'Geef jezelf niet de schuld hiervoor, het is niet jou schuld dat je moeder dood is, oké?'

'Maar, wat als ik het echt gedaan heb?' Hij fronst zijn wenkbrauwen. 'H-hoe bedoel je?'

'Ik kreeg een flashback. Ik heb die gif in haar beker gestopt, ik heb haar gedood!' huil ik. 'Die zandkorrels die ik in mijn huis vond, was omdat we in buiten bezig waren, het klopt allemaal!' Kian schud zijn hoofd. 'Nee, ik geloof het niet' zegt hij kalm. 'Maar ik wel!' Ik zucht en haal mijn handen door mijn haar. 'Moet ik mezelf aangeven?' vraag ik snikkend. 'Nee! Ze hebben je vader al opgepakt, je hoeft dit niet te doen!' Ik grom. 'Kian, ik ga sowieso naar Hozé. Hoe langer ik wacht met mezelf aangeven, hoe langer mijn vader onschuldig in de gevangenis moet doorbrengen!' ik zucht. 'Ik wil gewoon dat dit voorbij is'.

'Is er nog iets wat ik kan zeggen waardoor je van gedachten veranderd?' Ik schud mijn hoofd en sta op.

'Nee'.