They call me "Hell"

23. The Sweet Taste of Revenge

Ik ga op mijn bed zitten en staar naar de foto van mijn vader en ik. De scheurlijn valt precies tussen ons in. Ik slaak een diepe zucht en neem een hap van mijn eten. 'Het spijt me' mompelt Ty ineens. Ik grijns spottend als ik het eten heb doorgeslikt. 'Sucré heeft je gedwongen om je verontschuldiging aan te bieden, of niet?' Ty zucht. Hij leunt met zijn handen tegen het bed. 'Je kan niet ontkennen dat ik het geprobeerd heb,' zegt hij.

Ik zwijg. Hij neemt diep adem en gaat naast me zitten. Meteen spannen alle spieren in mijn lichaam zich aan. Als reflex spring ik op. 'Helena, ik probeer het met je goed te maken..' zegt hij op een zeurderige toon. Ik schud mijn hoofd. 'Wat je ook zegt, wat je ook doet... ik zal je nooit vertrouwen.'

Ty zucht en gaat heel relax achteruit leunen. 'Tyler. Dat is mijn officiële naam. Ik ben vernoemd naar mijn vader. Dat is precies de reden waarom ik zo niet meer genoemd wil worden. Mijn vader gebruikte drugs en alcohol vlak nadat zijn moeder stierf. Ik was toen 7 jaar. Hij kwam meestal s' avonds laat thuis....dronken. Mijn moeder was het allang zat en vroeg een scheiding aan.

Ik was dus de enige die voor hem kon zorgen als hij dronken thuis kwam,' zegt hij zacht.

'Twee jaar later stierf hij aan een overdosis.

En je weet wat ze zeggen: "Zo vader, zo zoon",' zegt hij met een trillende stem. Het is even stil. Ty schraapt zijn keel en haalt zijn hand door zijn haar.

'Als ik niet in dit gevangenis zou zijn, zou mij leven waarschijnlijk eindigen net zoals mijn vader,' zegt hij terwijl hij naar de ring om zijn vinger tast, en het wat ronddraait.

'Ik weet dat deze gevangenis vreselijk is. Ik had nooit de intensie om jou, of iemand anders pijn te doen. Deze gevangenis heeft mij omgetoverd in iemand die ik absoluut niet wil zijn, maar het heeft wel mijn leven gered. En...ik denk dat dat mij staande houd,' zegt hij met een zucht.

Ty staat op en gaat tegenover mij staan. 'Ik sta bij je in het krijt.' Boos schud ik mijn hoofd en duw hem met veel kracht naar achteren. 'Mooi niet. Ik wil niets met jou te maken krijgen.'

Hij haalt zijn schouders op. 'Dan is dat een groot probleem, want we zijn celgenoten...'

Gromment loop ik uit de cel. Voor de tralies blijf ik even staan, en draai ik mijn hoofd vlug naar Ty. 'Als we allebei geen woord tegen elkaar zeggen is er niets aan de hand,' voeg ik toe.

Vervolgens loop ik de gangpad uit. Ik verkreukel de foto in mijn hand bijna van irritatie. Ik loop de hoek om waar ik bijna tegen Sucré bots. Als reflex deins ik naar achteren en glimlach. 'Ik had je toevallig nog nodig!' zeg ik.
'Waarvoor?' vraagt Sucré. Ik houd mijn gescheurde foto omhoog. 'Wraak op Lechero.'

Er verschijnt een brede lach op zijn gezicht. 'Wat is je plan?'

Ik schraap mijn keel. 'Lechero is het hoofd van alle gevangenen in heel Hozé. Alles wat we moeten doen is een gerucht over Lechero verspreiden, en iedereen zorgt voor de rest.'

Sucré's ogen worden groter. 'Je wilt zijn macht afnemen? Ik weet niet of dat wel een goed idee is...'

Ik haal mijn schouders op. 'Het kan geen kwaad. Ik vind dat hij het alleen maar verdient.'
Sucré haalt z'n schouders op met een zucht. 'Oke dan. Welk gerucht?'

'Simpel. Iedereen word boos als iemand iets van je steelt. We pakken Tylers ring af en leggen het in Lechero's kamer alsof hij degene is die het gestolen heeft. Tyler zorgt wel voor de rest.'

Sucré kijkt verbaasd op en schud vervolgens zijn hoofd. 'Mooi niet! Die ring is erg belangrijk voor hem! Waarom kies je hem sowieso?'

Ik haal mijn schouders op. 'Tyler kan erg goed agressief zijn.' 'Hoe weet je dat?' Aarzelend bijt ik op mijn lip. Mijn hoofd dommelt een beetje heen en weer.'Weet ik veel....hij lijkt mij gewoon zo'n type...'

Sucré staart me boos aan. 'Het was dus Ty die jou geslagen had,' beslist hij. Sucré zucht. 'Ik kan niet geloven dat je tegen mij loog...

Sinds we in Hozé vastzitten ben je erg veranderd, Helena. Vat dat maar niet op als een compliment. ' zegt hij. 'Je kan mijn hulp wel vergeten.' Sucré loopt weg en laat me alleen achter in het gangpad.

'Ik doe het wel zelf,' besluit ik. Ik stop mijn handen in mijn broekzakken en loop maar de sanitair ruimte.

Het is mij de gedurende dagen opgevallen dat Ty zijn ring alleen afdoet tijdens het douchen. Hij laat het op zijn handdoek liggen. Voor de rest draagt hij het non-stop. Dat betekent dus dat ik zijn ring moet stelen terwijl hij douchet. Simpel.

Mijn ogen glijden langs elke handdoek naast elk douche. Ze blijven stilstaan zodra ik de gouden ring vind. Ik reik ernaartoe en stop het vlug in mijn zak, waarna ik zo onverdacht mogelijk wegloop. Ik hef mijn hoofd op als ik Lechero's kamer benader. Zijn kamer staat niet op grondlevel. Er staat één trap aan elk kant die naar een balkon, en Lechero's kamer leid. Ik kan de ring met een mooie slingerworp erin gooien, maar als Lechero het ziet, wil ik niet dat hij het naar Tyler brengt.

Ik wil dat Lechero het draagt.

Ik ruk het uitstekende kristalletje van de ring af zodat het lijkt op een normale gouden ring. Ik stop het kristalletje in mijn zak, en wacht op het juiste moment. Zodra Lechero in goed bereik is, gooi ik de ring naar hem toe, terwijl ik mik op zijn schenen.

De ring komt met een klein tikje tegen zijn been aan. Hij werpt zijn blik naar beneden. Omdat hij de ring niet herkent, heeft hij er geen moeite mee om het te dragen.

Ik ga op de ballestrade zitten, en wacht op de show. Enkele minuten later verschijnt Ty op het plein. Met grote stevige passen loopt hij rond. 'Oké, wie heeft mijn ring?' roept hij. Iedereen mompelt wat, maar geeft Ty geen enkele reactie.

Tylers ogen draaien meteen mijn kant op. Met een kwaad gezicht en nog steeds stevige passen loop hij naar me toe. 'Was jij het?' vraagt hij koel. Ik schud mijn hoofd.

'Wat is hier nou weer gaande?' vraagt Lechero. Hij loopt rustig de trap af, onze kant op. Meteen merkt Ty de ring op rondom Lechero's vinger. 'Hoe kom je daaraan?' wijst Ty. Lechero fronst zijn wenkbrauwen. 'Hoe durf je mij te beschuldigen van het stelen van jou ring?'

Ik schraap mijn keel. 'Ik vond dit op het plein,' zeg ik. Ik trek de kristal uit mijn zak. Ty's gezicht stond nog kwader. Hij draait zijn hoofd weer naar Lechero en gromt.

'Geef me de kippenvoet. Ik ga nog liever dood, dan dat ik jou nog één seconde moet aanzien met mijn vaders ring.'

Ik zucht.

Ik heb iemand valselijk beschuldigd, en een ring met emotionele waarde gebroken. Ik weet dat ik me hier eigenlijk rot zou moeten voelen....maar eerlijk gezegd....voel ik helemaal niets...